De “regel van derden” is een concept dat je in veel Intro to Photography-boeken en -gidsen zult vinden. Het idee is dat je je een raster voorstelt dat je compositie in drieën verdeelt, zowel verticaal als horizontaal, op deze manier. (Hoewel sommige camera’s nu een raster voor u zullen overlappen).
Vermoedelijk is een sterke compositie er een waarbij de belangrijke elementen zo dicht mogelijk bij de kruising van de derde of de derde lijn zitten, want daar worden de ogen van een kijker van nature getrokken. Hier is die foto zonder de lijnen.
Ja, het is een redelijk goede foto. De skiër en de belangrijkste bergtop bevinden zich beide op de eerste verticale derde lijn, elk op een kruising met de tweede horizontale derde lijn. De tweede bergtop zit mooi op de tweede verticale derde lijn dichtbij een kruising. Dus, is het een goede foto omdat hij zo goed past bij de regel van derden? Laten we het uitzoeken.
De problemen met de regel van derden
Oké, het antwoord is nee. De regel van derden is eigenlijk een vrij zwakke compositierichtlijn. Het doet meer om te voorkomen dat u slechte fouten maakt dan om u te begeleiden bij het maken van sterke composities.
Bij een goede compositie komt veel meer kijken dan alleen de belangrijkste delen van uw afbeelding op willekeurige punten op een raster plaatsen. Dingen als contrast, kleur, hoofdlijnen en de gezichten van mensen – en vooral hun ogen – geven allemaal aan waar iemand zal kijken.
Een ander groot probleem is dat je een derde raster over bijna elke afbeelding kunt slaan en belangrijke onderdelen kunt vinden die onder een van de derde regels vallen. Zoals deze afbeelding.
En dit beeld.
Zou je kunnen beweren dat de rule of thirds grid bij hen past? Natuurlijk, maar de afbeeldingen kunnen ook op een tiental andere manieren worden bijgesneden, en je zou nog steeds kunnen beweren dat de regel van de derde past. Zoals ik bovenaan deze sectie zei, de regel van derden voorkomt dat je enkele grote fouten maakt in plaats van tot goede te leiden, dus laten we eens kijken naar die fouten.
Wat de regel van derden doet
Het beste wat de regel van derden doet, is voorkomen dat je je onderwerp te dicht bij de rand van het frame plaatst of, erger nog, afsnijdt aan de rand van het frame, zoals deze vreselijke compositie hieronder.
Het voorkomt ook dat u uw onderwerp zonder goede redenen te centraal plaatst. Centrale composities kunnen geweldig werken als je weet wat je doet, maar zijn vaak een beetje plat en saai.
Zoals je kunt zien, is de regel van de compositie van derden veel sterker.
Als je begint, is de regel van derden een handige richtlijn, maar je moet je er niet blindelings aan houden. Laten we eens kijken naar een betere aanpak.
Een betere benadering van compositie
Compositie is een ongelooflijk complex onderwerp. Er zijn veel subtiele dingen die uw ogen kunnen leiden. Voor een echte masterclass hoef je niet verder te zoeken dan de grote schilders als DaVinci, Van Gogh en Picasso: ze gebruikten zeker niet alleen de regel van derden. Dit artikel kan nergens zo diep gaan, maar laten we eens kijken naar mijn originele compositie voor de skiërfoto.
Zoals gewoonlijk past de regel van derden er een beetje bij, maar dat maakt het niet tot een sterke compositie.
Er gebeuren hier drie dingen die je ogen rechtstreeks naar de skiër Will trekken: de hoofdlijnen, het onderwerp-achtergrondcontrast en de kleur. Het is ook een goed uitgebalanceerd beeld waarbij de voorgrond, bergen en lucht allemaal ongeveer evenveel ruimte krijgen.
Hier zijn alle hoofdlijnen in de afbeelding.
Zoals je kunt zien, leiden ze allemaal je ogen rechtstreeks naar de focus van de afbeelding: Will en de belangrijkste berg achter hem.
Onze ogen worden aangetrokken door contrastgebieden en heldere, verzadigde kleuren. Will zit op de kruising tussen de heldere voorgrond en de donkere bergen en lucht. Hij is ook het enige oranje ding in een andere wijze monochrome blauwe scène. Het is onmogelijk om ergens anders naar te kijken dan naar hem.
Sommige van deze factoren zijn ook aanwezig in de afbeelding die is bijgesneden tot de regel van derden, maar wat deze afbeelding zoveel beter maakt, is de sterke diagonaal en de extra ruimte voor Will.
Die primaire diagonaal voegt enorm veel toe aan het beeld. Het leidt niet alleen je ogen rechtstreeks naar Will, maar het verdeelt de voor- en achtergrond netjes en geeft je een idee van hoe steil de helling was. De ruimte voor Will draagt ​​bij aan het gevoel van snelheid: hij gaat de lege ruimte in. Het maakt hem ook kleiner in het frame, wat het gevoel benadrukt dat ik in de bergen was waar ik voor ging. Hoewel de regel van een derde opname niet slecht is, zijn het dit soort dingen dat een geweldige foto maakt.
Verder gaan met je composities
Hopelijk heeft dit artikel je een idee gegeven van hoeveel meer compositie inhoudt dan alleen het tekenen van een denkbeeldig raster van derden. We hebben al gekeken naar het vullen van het frame en het gebruik van beperkte kleurenpaletten hier op How-To Geek. Je kunt ook met enkele van de bovenstaande technieken spelen en zien hoe ze met je afbeeldingen werken. Mijn favoriete compositiehulpmiddel is Canon of Design; veel van hun spullen worden betaald, maar er zijn nog steeds enkele geweldige gratis artikelen.
