Voor een betere bereikbaarheid via spoorsystemen is verbinding een sleutelfactor

Stedenbouwkundigen willen dat inwoners hun auto laten staan ​​en de trein of bus nemen. Openbaarvervoersystemen zijn kosteneffectieve, energiezuinige en milieuvriendelijke alternatieven voor privéauto’s, maar individuen zullen alleen overstappen op het openbaar vervoer als ze voldoende toegankelijkheid voor individuen ondersteunen om te reizen.

In een onderzoek dat vorige maand in de Tijdschrift voor transportgeografie, hebben onderzoekers van de Universiteit van Tsukuba onthuld dat niet alleen de aanwezigheid van spoorweginfrastructuur in een stad de netwerkprestaties beïnvloedt, maar dat er ook verbindingen moeten zijn tussen bevolkingsgroepen en voorzieningen.

Er zijn tal van eerdere methoden voorgesteld om de toegankelijkheid van transitsystemen te meten. De onderzoekers hebben in dit onderzoek echter een andere benadering gekozen, waarbij ze keken naar prestaties in termen van toegankelijkheid voor populaties en voorzieningen in plaats van toegankelijkheid tot het transport zelf.

“We definiëren de prestaties van het spoorwegnetwerk als de manieren waarop een spoorwegnetwerk de reistijd verkort en de mogelijkheden voor activiteiten vergroot”, zegt professor Sunyong Eom, medeauteur van het onderzoek. “Voor een betere bereikbaarheid per spoor is het essentieel om het huidige prestatieniveau van het spoor te begrijpen, het te vergelijken met het niveau van andere steden en het toekomstplan te bespreken op basis van kwantitatieve methoden.”

De onderzoekers evalueerden de spoorwegnetwerken van 40 steden wereldwijd aan de hand van hun nieuwe spoorprestatie-index. Ze ontdekten dat Europese steden, met hun hogere spoorweginfrastructuur, vaak een hogere index hebben dan steden in ontwikkelingslanden met minder infrastructuur. Steden met hetzelfde infrastructuurniveau kunnen echter ook heel verschillende indexen hebben. Milaan en Nagoya hebben bijvoorbeeld dezelfde spoorwegdekking als Los Angeles, maar de prestaties van hun spoorwegnetwerken zijn veel beter dan die van Los Angeles omdat de uitgestrekte buitenwijken niet goed zijn aangesloten op vitale voorzieningen.

“Zelfs als er grote investeringen worden gedaan in transitnetwerken, kan een gebrek aan geïntegreerde planning tussen verschillende afdelingen, zoals transport, stedelijke ontwikkeling en landgebruik, leiden tot slechte spoorwegprestaties”, zegt professor Tsutomu Suzuki, hoofdauteur van het onderzoek.

De auteurs zijn van mening dat deze index in de toekomst kan worden gebruikt om voorgestelde spoorplannen te evalueren op toegankelijkheid. Voor bestaande systemen kan deze index uitwijzen of aanvullende infrastructuur nodig is, of dat veranderingen in stedelijke ontwikkeling en ruimtelijke ordening effectiever zouden zijn. Deze stap vergroot de mogelijkheden om het autogebruik terug te dringen en de levenskwaliteit van de inwoners van grote steden te verbeteren.