Het analyseren van haaientanden wijst erop dat de twee oceaanjagers streden om voedsel
Oude haaientanden suggereren dat megalodons (getoond in de illustratie van deze kunstenaar) en grote blanken op dezelfde soorten zeezoogdieren kauwden.
Miljoenen jaren waren megalodonhaaien de beste roofdieren in de oceaan – en toen kwamen de grote blanken. Nieuwe analyses van tanden wijzen erop dat de concurrentie om voedsel van grote witte haaien ertoe heeft bijgedragen dat de megatoothed reuzen een extra duw in de richting van uitsterven hebben gegeven.
Wetenschappers hebben de voedingsgewoonten van haaien gereconstrueerd door zink te analyseren in de tanden van 20 levende haaiensoorten en 13 uitgestorven soorten, waaronder megalodons (Otodus megalodon). Megalodons en grote witte wijnen bezette een vergelijkbare ecologische nichedie zeezoogdieren zoals walvissen en zeehonden verslinden, rapporteren de onderzoekers op 31 mei in Natuurcommunicatie.
O. megalodon was een van de grootste carnivoren die ooit heeft geleefd en werd minstens 14 meter lang (SN: 1/12/21). Deze reus begon ongeveer 23 miljoen jaar geleden de oceanen te bedreigen. Wanneer – en waarom – het uitgestorven is, is niet duidelijk. De soort heeft mogelijk tot ongeveer 2,6 miljoen jaar geleden geleefd. Of het is misschien verdwenen al 3,5 miljoen jaar geledenprecies rond de tijd dat de grote witte haai Carcharodon carcharias verscheen.
Om erachter te komen of de twee haaien vergelijkbaar voedsel aten, wendden de onderzoekers zich tot zink, dat twee hoofdvormen heeft: zink-66 en zink-64. De relatieve abundanties van die isotopen, bewaard in tandglazuur, kunnen de positie van een dier in een voedselweb aangeven. Planten – en planteneters – bevatten relatief veel zink-66. Hoger in de voedselketen neemt die 66-tot-64-verhouding af.
Uit de analyses bleek dat wanneer en waar O. megalodon en C. carcharias overlapt, hadden de haaien vergelijkbare verhoudingen. Die bevinding suggereert dat hun diëten ook overlapten, zeggen geowetenschapper Jeremy McCormack van het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Leipzig, Duitsland, en collega’s.
Maar dat de haaien vergelijkbare prooien consumeerden, is geen bewijs dat ze in competitie waren, zeggen de onderzoekers. En er zijn veel factoren die ertoe hebben bijgedragen dat megalodons uitsterven (SN: 8/10/18). Die factoren omvatten veranderingen in de oceaancirculatie, instortende prooipopulaties en concurrentie om voedsel met andere oceaandieren, zoals orka’s.
