Extreme temperaturen van januari tot juni 2020 leidden tot bosbranden, ontdooiende permafrost en een olieramp
Ontdooiende, onstabiele permafrost leidde op 29 mei 2020 tot het instorten van een brandstoftank in de Russische mijnstad Norilsk, waarbij minstens 21.000 ton olie werd gemorst. Bij een opruimactie werden insluitingsbomen op de Ambarnaya-rivier ingezet (getoond op 6 juni).
De intense hittegolf die Siberië in de eerste helft van 2020 in zijn greep had, zou onmogelijk zijn geweest zonder door de mens veroorzaakte klimaatverandering, vindt een nieuwe studie. Onderzoekers met de World Weather Attribution Network rapporteren dat de klimaatverandering de langdurige hitte in de regio minstens 600 keer waarschijnlijker heeft gemaakt – en mogelijk zelfs 99.000 keer waarschijnlijker.
‘We zouden niet verwachten dat de natuurlijke wereld zou genereren [such a heat wave] in iets minder dan 800.000 jaar of zo, ”zei klimaatwetenschapper Andrew Ciavarella van het UK Met Office in Exeter, Engeland, op 14 juli tijdens een persconferentie. Het is ‘effectief onmogelijk zonder menselijke invloed’.
De nieuwe studie, die op 15 juli online werd geplaatst, onderzocht twee aspecten van de hittegolf: de persistentie en intensiteit van gemiddelde temperaturen in Siberië van januari tot juni 2020; en dagelijkse maximumtemperaturen in juni 2020 in de afgelegen Siberische stad Verkhoyansk.
Tiny Verkhoyansk haalde internationale krantenkoppen toen het op 20 juni een recordhoge temperatuur van 38 ° Celsius (100,4 ° Fahrenheit) registreerde (SN: 23-6-20). Het record was slechts één extreem te midden van een grotere en langere gebeurtenis in de regio die heeft geleid tot een reeks van menselijke en natuurrampen (SN: 1-7-20). Dat zijn onder meer bosbranden in Siberië, het instorten van een brandstoftank in de mijnstad Norilsk als gevolg van verzakkende permafrost en gezondheidseffecten door hitte (SN: 3-4-2018).
Met behulp van observatiegegevens van Verkhoyansk en andere Siberische weerstations beoordeelden de onderzoekers eerst de zeldzaamheid van de waargenomen temperaturen en bepaalde temperatuurtrends. Vervolgens vergeleken ze deze waarnemingen met honderden klimaatsimulaties met behulp van verschillende scenario’s voor het opwarmen van broeikasgassen.
Hotspot
Gegevens verzameld door NASA’s Aqua-satelliet tonen aan dat de temperaturen op het land in Siberië van 19 maart tot 20 juni 2020 veel hoger waren dan de gemiddelde temperaturen van maart tot juni van 2003 tot 2018. Dieprode waarden geven regio’s aan die meer dan 8 graden Celsius hoger zijn dan gemiddeld ; blauwe waarden zijn kouder dan gemiddeld. De stad Verkhoyansk (stip) registreerde op 20 juni een record hoge temperatuur van 38 ° C (100,4 ° Fahrenheit).
Temperaturen in Siberië, 19 maart – juni 2020 vergeleken met lentegemiddelden 2003–2018
Als zo’n hete periode in 1900 in plaats van 2020 zou zijn opgetreden, zou het gemiddeld minstens 2 graden koeler zijn geweest, vonden de onderzoekers. In Verkhoyansk verhoogde de klimaatverandering de temperaturen in juni met ten minste 1 graad ten opzichte van 1900. En dergelijke hittegolven zullen in de nabije toekomst waarschijnlijk vaker voorkomen, ontdekten de wetenschappers: tegen 2050 zouden de temperaturen in Siberië met 2,5 graden kunnen stijgen tot maar liefst 7 graden vergeleken met het jaar 1900, vindt het rapport.
