De zwarte metaltail gaat in een staat van opgeschorte animatie en wordt ‘koud als een rots’
Een zwarte metaltail kolibrie (Metallura phoebe) zitstokken op een tak in de Peruaanse Andes. Om koude nachten te overleven, koelt deze vogel af tot 3 ° Celsius, waardoor hij zichzelf in een toestand van opgeschorte animatie plaatst. Het is de koudste lichaamstemperatuur die ooit is gemeten voor een vogel of een zoogdier dat niet in winterslaap is.
Het hoge Andesgebergte van Peru is een paradijs voor kolibries, rijk aan wilde bloemennectar en weinig roofdieren. Maar er is één probleem: de kou.
De nachttemperaturen dalen vaak tot onder het vriespunt in deze regenachtige tropische hooglanden. Hoe krijgt een vogel van zes gram die nectar van 500 bloemen per dag nodig heeft om te overleven voldoende extra energie om zichzelf de hele nacht warm te houden?
Het niet.
In plaats daarvan, als de temperatuur daalt met de zon, komen deze kolibries in een staat van onderbroken animatie terecht die bekend staat als torpor. Een soort, de zwarte metaltail (Metallura phoebe), koude rillingen tot 3,26 ° Celsius, de koudste lichaamstemperatuur ooit gemeten bij een vogel of niet-winterslaap zoogdier, rapporteren onderzoekers 9 september in Biology Letters.
“Ze zijn zo koud als een rots”, zegt Blair Wolf, een fysiologische ecoloog aan de Universiteit van New Mexico in Albuquerque. “Als je niet beter wist, zou je denken dat ze dood waren.” Door af te koelen tot bijna-doodtemperaturen kunnen de kolibries kostbare energie besparen, waardoor ze de koude nacht kunnen overleven en zich kunnen voorbereiden om de volgende dag te eten, zegt Wolf.
Torpor was eerder waargenomen bij kolibries, maar Wolf en zijn collega’s wilden een meer gedetailleerd beeld. Ze plaatsten 26 individuen van zes verschillende soorten ’s nachts in kooien en stopten het equivalent van miniatuur rectale thermometers in hun cloaca’s.
De vogels zaten rechtop en richtten hun snavel naar boven, plukten hun veren en stopten met bewegen. Alle soorten gingen een soort van verdoving binnen, maar de zwarte metaalstaart koelde het meest af en zakte van een dagtemperatuur van ongeveer 40 ° C naar net boven het vriespunt.
Overdag kunnen de kleine maar machtige harten van deze kolibries 1200 keer per minuut kloppen om hun hectische levensstijl te versterken. Maar tijdens verdoving keldert hun hartslag tot slechts 40 slagen per minuut. “Het is een verbazingwekkende daling”, zegt Wolf, en hierdoor zouden deze vogels op grote hoogte hun energieverbruik met ongeveer 95 procent kunnen verminderen. Door geen energie te verspillen aan het proberen warm te blijven, kunnen deze vogels tot wel 5.000 meter boven zeeniveau gedijen. “Het is een opmerkelijke aanpassing.”
Rond zonsopgang beginnen de kolibries op te draaien en opwarmen ze ongeveer een graad per minuut door hun spieren te laten trillen. “Je ziet de vogel daar trillen, dan springen zijn ogen plotseling open en is hij klaar om te gaan”, zegt Wolf.
