Als robots zelf pijn kunnen ervaren, begrijpen ze menselijke pijn misschien ook beter
Aanraaksensoren helpen Affetto, een robot die is gebouwd om op het hoofd van een kind te lijken, een signaal te detecteren dat menselijke pijn zou veroorzaken.
SEATTLE – Een robot met een tastgevoel kan op een dag pijn ‘voelen’, zowel zijn eigen fysieke pijn als empathie voor de pijn van zijn menselijke metgezellen. Zulke lichtgeraakte robots zijn nog ver weg, maar de vooruitgang op het gebied van robotaanraakgevoeligheid brengt die mogelijkheid dichter bij de realiteit.
Sensoren ingebed in een zachte, kunstmatige huid die zowel een zachte aanraking als een pijnlijke dreun kunnen detecteren, zijn aangesloten op een robot die vervolgens emoties kan signaleren, meldde Minoru Asada op 15 februari tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de American Association for the Advancement of Science. Dit kunstmatige ‘pijnzenuwstelsel’, zoals Asada het noemt, kan een kleine bouwsteen zijn voor een machine die zou uiteindelijk pijn kunnen ervaren (op een robotachtige manier). Zo’n gevoel kan er ook voor zorgen dat een robot zich ‘inleeft’ in het lijden van een menselijke metgezel.
Asada, een ingenieur aan de universiteit van Osaka in Japan, en zijn collega’s hebben aanraaksensoren ontworpen die betrouwbaar een reeks aanrakingen opvangen. In een robotsysteem genaamd Affetto, een verontrustend realistisch uitziend kinderhoofd, kunnen deze aanraak- en pijnsignalen worden omgezet in emotionele gezichtsuitdrukkingen (SN: 2-7-19).
Een aanraakgevoelig, zacht materiaal, in tegenstelling tot een stijf metalen oppervlak, maakt rijkere interacties tussen machine en wereld mogelijk, zegt neurowetenschapper Kingson Man van de University of Southern California in Los Angeles. Kunsthuid “biedt de mogelijkheid om op veelzijdige en echt intelligente manieren te werken.”
Zo’n systeem, zegt Asada, zou uiteindelijk kunnen leiden tot robots die de pijn van anderen kunnen herkennen, een waardevolle vaardigheid voor robots die bijvoorbeeld zijn ontworpen om te helpen bij de zorg voor ouderen.
Maar er is een belangrijk onderscheid tussen een robot die op een voorspelbare manier reageert op een pijnlijke dreun en een robot die een intern gevoel kan benaderen, zegt Antonio Damasio, een neurowetenschapper aan de University of Southern California. In een recent artikel stellen hij en Man dat een dergelijk kunstmatig gevoel zou kunnen ontstaan ​​als robots zouden worden geprogrammeerd om iets te ervaren dat lijkt op een mentale toestand zoals pijn (SN: 11/10/19).
Een robot met tactiele sensoren die aanraking en pijn kan detecteren, is ‘in de trant van het hebben van bijvoorbeeld een robot die lacht als je ermee praat’, zegt Damasio. ‘Het is een apparaat voor communicatie van de machine met een mens.’ Hoewel dat een interessante ontwikkeling is, “is het niet hetzelfde” als een robot die is ontworpen om een ​​soort interne ervaring te berekenen, zegt hij.