Black Holes: The Edge of All We Know schaduwen wetenschappers terwijl ze worstelen om het onzichtbare te zien
Een nieuwe documentaire beschrijft de zoektocht naar een beter begrip van zwarte gaten, inclusief het moment waarop wetenschappers begonnen met het maken van de eerste afbeelding van een zwart gat (getoond).
Zwarte gaten zitten aan de vooravond van het onkenbare. Alles dat de drempel van een zwart gat overschrijdt, is voor altijd verloren, gevangen door een extreme zwaartekracht. Die raadselachtige kwaliteit maakt de kolos tot een aanlokkelijk onderwerp, leggen wetenschappers uit in de nieuwe documentaire Black Holes: The Edge of All We Know
De film volgt twee teams die de afgelopen jaren hebben gewerkt om de door mysterie gehulde monsters te onthullen. Wetenschappers met de Event Horizon-telescoop proberen de eerste afbeelding van de schaduw van een zwart gat te maken met behulp van een wereldwijd netwerk van telescopen. Ondertussen probeert een kleine groep theoretisch natuurkundigen, verankerd door Stephen Hawking – die nog leefde toen het filmen begon – een theoretisch dilemma op te lossen dat de informatieparadox van het zwarte gat wordt genoemd (SN: 5/16/14
Wanneer er grote ontdekkingen gebeuren, is de camera daar – waardoor we kunnen genieten van het moment waarop wetenschappers van Event Horizon Telescope voor het eerst het gezicht van een zwart gat zagen. En we triomferen terwijl het team het resultaat in 2019 onthult, een nu bekende oranje ringvormige afbeelding van het superzware zwarte gat in het centrum van sterrenstelsel M87 (SN: 4/10/19 Evenzo blijken scènes waarin Hawking zijn medewerkers ondervraagt terwijl ze krijtborden vol vergelijkingen uitleggen, fascinerend. Kijkers zijn getuige van briljante geesten die met elkaar uitspelen, worstelen met fouten en doodlopende wegen in hun berekeningen, onderbroken door incidentele, baanbrekende vooruitgang.
Verbluffende cinematografie en bekwame montage geven energie Zwarte gaten, geregisseerd door Harvard-natuurkundige en historicus Peter Galison en beschikbaar op Apple TV, Amazon Prime Video en andere on-demand platforms op 2 maart. Wanneer het Event Horizon Telescope-team gegevens begint te verzamelen, worden we getrakteerd op een scherpe montage van telescopen over de hele wereld , allemaal draaibaar om een glimp op te vangen van het zwarte gat. Later snijden felle zonnestralen over een kantoorvloer terwijl wetenschappers door berekeningen worstelen met betrekking tot de donkerste objecten van de kosmos. Dergelijke scènes worden onderbroken door heerlijk vreemde zwart-witanimaties die een bedachtzaamheid oproepen die geschikt is om kosmische eigenaardigheden te overdenken.
Er is ook drama: de wetenschappers van Event Horizon Telescope worstelen met slecht werkende apparatuur en vervloeken slecht weer. De theoretisch natuurkundigen worstelen met de immense complexiteit van de kosmos tijdens langzame, afleidende wandelingen in het bos.
Andere onderzoeksthema’s krijgen korte vermeldingen, zoals de studie van zwaartekrachtgolven van botsende zwarte gaten (SN: 21-01-21) en zwart gat analogen gemaakt met waterwervelingen (SN 6/12/17 De film behandelt deze gevarieerde pogingen om zwarte gaten onafhankelijk te bestuderen; sommige kijkers zouden willen dat de punten beter met elkaar verbonden waren.
Nog steeds, Zwarte gaten leidt kijkers met succes door een fascinerende, begrijpelijke tocht over de verschillende grenzen van de kennis van zwarte gaten. Zoals Harvard-natuurkundige Shep Doeleman van het Event Horizon Telescope-team het in de film beschrijft: “we jagen iets na dat met al zijn macht onzichtbaar blijft.” Trekt ons naar de rand van deze peilloze afgrond, Zwarte gaten nodigt ons uit om met wetenschappers over de rand te turen.
