Coole technologie, gekke wendingen: de kijk van een verslaggever op zelfrijdende auto’s

De geïrriteerde shopper ijsbeerde rond en klopte op de ramen van een minibus waardoor hij zijn Costco-parkeerplaats niet kon verlaten. Het leek hem niet op te merken, of het kon hem niet schelen dat er niemand binnen was.

Een collega en ik hadden gebeld voor de Waymo-rit – onze eerste in een volledig zelfrijdende auto – en kregen al snel een probleempje: uitzoeken hoe we hem moesten vertellen dat hij ons op de stoep moest ontmoeten.

Uiteindelijk zagen we de minibus aan de overkant van de drukke parkeerplaats en haastten ons erheen. Toen we wegreden, hief de shopper zijn arm op en stak zijn middelvinger uit.

Welkom bij de eerste grootschalige taxidienst van de Verenigde Staten zonder back-upstuurprogramma’s, die Waymo onlangs heeft gelanceerd in een buitenwijk van Phoenix.

Een AP-fotograaf en ik hebben er een ritje mee gemaakt en een aantal indrukwekkende technologie ontdekt. De minibusjes van Waymo houden zich vakkundig aan de verkeerswetten en kunnen mensen, voertuigen en objecten op honderden meters afstand detecteren.

Maar temidden van de vooruitgang op de loer liggen de uitdagingen waarmee ontwikkelaars worden geconfronteerd als ze racen om autonome auto’s naar de massa te brengen: de machine aanpassen aan menselijk gedrag – en passagiers op hun gemak laten voelen zonder een persoon achter het stuur.

“De technologie is geweldig, maar de ervaring is er nog niet”, zegt Andrew Maynard, een professor aan het College of Global Futures van de Arizona State University, die de sociale en ethische aspecten van autonome voertuigen en andere opkomende technologieën bestudeert.

Waymo, een onderdeel van Google-moederbedrijf Alphabet Inc., is een van de vele bedrijven die zelfrijdende voertuigen in de VS testen. Maar het is de eerste die liften aanbiedt aan het publiek zonder dat er een mens achter het stuur zit die het kan overnemen in lastige situaties.

Tijdens onze ritten vertraagden de minibusjes vanwege verkeersdrempels en voerden ze een leerboek rechts-op-rood af. Het meest indrukwekkend was een zorgvuldige manoeuvre bij een groen licht waar een vrouw met een rollator gevaarlijk dicht bij de hoek stond.

Maar klanten op drukke parkeerplaatsen vinden het misschien moeilijk om ophaallocaties te lokaliseren zonder dat chauffeurs kunnen bellen, sms’en of gewoon naar ze kunnen kijken.

Een Waymo-minibus maakte ook een agressieve bocht bij een groen licht dat we nooit zouden hebben genomen. Een andere kwam niet op de gevraagde locatie en zette ons af op ongeveer vier minuten lopen.

En het wiel zelf zien draaien was, nou ja, griezelig.

Het bedrijf zei dat het goed luistert naar de feedback van klanten en erkent dat het het ophalen van passagiers moet verbeteren. Het zei ook dat het werkt om de juiste verwachtingen bij rijders te scheppen, en heeft een campagne gelanceerd die tips geeft.

Autofabrikanten en technologiebedrijven waren in 2018 snel in actie om zelfrijdende voertuigen in actie te brengen, maar een dodelijke crash met een Uber-testvoertuig in Tempe vertraagde de ontwikkeling.

Pas onlangs vertoonde de sector tekenen van herstel. Toch zijn de meeste experts van mening dat er pas over een periode van ongeveer vijf jaar op grote schaal gebruik zal worden gemaakt en dat autonome voertuigen pas eind dit decennium in elke grote stad zullen zijn.

Waymo is in 2019 begonnen met het aanbieden van autonome ritten aan een beperkt aantal klanten tijdens een vroeg testprogramma in Arizona. Afgelopen herfst opende het zijn ride-hailing-programma voor iedereen die op zoek was naar een rit binnen het servicegebied van 129 vierkante kilometer dat delen van Chandler, Tempe en Mesa bestrijkt.

Het programma bedient wekelijks honderden passagiers en biedt prijzen in lijn met Uber en Lyft. Het bedrijf heeft 300 tot 400 voertuigen in Arizona voor zijn ritdienstverlening en tests.

Onze reis begon met een welkom vanuit de minibus – een geautomatiseerde stem sprak mijn Franse voornaam correct uit, die mensen vaak mungelen. Een scheidingswand scheidde de lege voorstoelen van de rest van het voertuig, met een bordje met de tekst: “Raak het stuur niet aan.”

Ik voelde me ongemakkelijk toen de minibus een kruispunt opreed en wachtte tot tegenliggers voorbij kwamen voordat ik linksaf sloeg. Het was alsof een geest het stuur vasthield.

Mijn kriebels namen op tot minuten later, toen we bij een ander groen licht een gedurfde bocht naar links maakten.

Met verschillende tegemoetkomende auto’s die op ons af snelden, schoot de minibus de weg over een parkeerplaats op. Hoewel we niet in de buurt kwamen van een crash, maakte de bocht ons bang.

Waymo bekeek later de manoeuvre en zei dat de camera’s en teledetectietechnologie in een koepel bovenop de minibus de tegemoetkomende auto’s hadden gedetecteerd, hun snelheid kenden en begrepen dat het voertuig veilig de bocht kon maken.

“In jouw geval was het zeker veilig”, vertelde Saswat Panigrahi, een senior productmanager bij Waymo, me.

We begroetten een andere Waymo-minibus naar een openbare bibliotheek, maar werden in plaats daarvan afgezet in een nabijgelegen privéstraat. Panigrahi gelooft dat de minibus mogelijk is omgeleid vanwege verkeer of een wegafsluiting in het gebied.

Van daaruit probeerden we een rit terug naar Costco te halen, maar Waymo annuleerde vier reisverzoeken en stopte met het accepteren van mijn creditcard als fraudepreventiemaatregel, omdat er binnen enkele minuten verschillende verzoeken waren ingediend.

Met mijn Waymo-account op slot, vroeg ik een rit aan bij een andere ritdienst met een menselijke chauffeur. Hij praatte hartelijk over zijn carrièreplannen, maar toen hij ons voor het eerst ophaalde, probeerde hij voorzichtig mijn naam uit te spreken.