![Paramount+-logo op een smartphone voor verschillende mediaposters](https://www.howtogeek.com/wp-content/uploads/2021/10/paramount-plus-smartphone-logo.jpg?width=1198&trim=1,1&bg-color=000&pad=1,1)
Met de kracht van Paramount’s filmbibliotheek zit Paramount+ vol met films uit verschillende genres, waaronder tal van spookachtige en enge opties voor Halloween. Dit zijn de beste Halloween-films om te streamen op Paramount+.
De kraai
Wijlen Brandon Lee inspireerde een hele generatie gothics met zijn stijl en houding in De kraai. De film bleek tragisch voor Lee, die stierf bij een ongeluk op de set, maar het bevestigde ook zijn nalatenschap. Lee speelt Eric Draven, een muzikant die op magische wijze tot leven komt na zijn moord en wraak neemt op de criminelen die hem hebben vermoord. Aangepast van het stripboek van James O’Barr, De kraai combineert het vertellen van superheldenverhalen met een gothic-horror-esthetiek en een soundtrack vol met de populairste alt-rockers uit 1994.
Grietje & Hans
Regisseur Oz Perkins neemt een beklijvende, impressionistische benadering van het klassieke sprookje in Grietje & Hans. Deze versie keert de namen van de personages in de titel om, zodat het zich kan concentreren op Gretel (Sophia Lillis), die samen met haar kleine broertje Hans (Sam Leakey) het bos in wordt geworpen. Ze belanden uiteindelijk in het huis van een boze heks (Alice Krige), die hoopt Gretel tot haar beschermeling te maken in duistere magie, in plaats van haar alleen maar te koken en op te eten. Perkins gebruikt het bekende volksverhaal als kader voor een duister coming-of-age-verhaal.
De kleine winkel van verschrikkingen
Voordat het een succesvolle musical werd en daarna een succesvolle filmmusical, De kleine winkel van verschrikkingen was een low-budget horrorkomedie van exploitatielegende Roger Corman. Corman werkte binnen zijn typische budgettaire beperkingen en schoot de film in twee dagen op sets die waren overgebleven van een eerdere productie, en dat geeft het een los, alles-kan-gevoel.
Het verhaal is een gekke mix van parodie en horror, over een zachtmoedige bloemenwinkelmedewerker genaamd Seymour die per ongeluk een bloeddorstige plant laat groeien die menselijke slachtoffers moet voeden.
Nacht van de levende doden
Filmmaker George A. Romero heeft het moderne zombiegenre zo ongeveer uitgevonden met Nacht van de levende doden. De afbeelding in de film van een apocalyps veroorzaakt door langzaam bewegende gereanimeerde lijken is honderden keren gekopieerd, maar het origineel heeft nog steeds een viscerale impact. De zwart-wit cinematografie en de claustrofobische setting zorgen samen voor een angstaanjagende, verontrustende ervaring, aangezien de personages het grootste deel van de speelduur opgesloten zitten in een geïsoleerde boerderij, terwijl buiten zombies zwermen.
Een stille plek
Het concept van Een stille plek is eenvoudig maar buitengewoon effectief: de aarde is binnengevallen door dodelijke buitenaardse wezens met een overgevoelig gehoor maar niet in staat om te zien. Regisseur, co-schrijver en ster John Krasinski richt zich op de inspanningen van één familie om te overleven in de nasleep van de invasie. De film maakt inventief gebruik van geluidsontwerp om zijn verhaal te vertellen, met minimale dialoog en een schijnwerper op de dove dochter van het gezin, Regan (Millicent Simmonds). Het is perfect voor een rustige Halloween-avond.
De ring
Regisseur Gore Verbinski doet meer dan alleen een remake van een populaire Japanse horrorfilm aanbieden met zijn versie van De ring. De film van Verbinksi is ijskoud en stijlvol in de omgeving van de Pacific Northwest, met een boeiende hoofdrol van Naomi Watts. Net als de Japanse film gaat deze versie over een vervloekte videoband die binnen zeven dagen de dood veroorzaakt van iedereen die ernaar kijkt. De filmmakers brengen serieuze thema’s aan over de zorgen van het ouderschap, terwijl ze ook angst aanjagen van een van de iconische schurken van horror, het vezelige meisje Samara.
De ruines
Een vakantie in Mexico wordt dodelijk voor een groep Amerikaanse toeristen in De ruines. Terwijl ze een oude Maya-tempel bekijken, komen ze ogenschijnlijk onschuldige wijnstokken tegen die sinistere eigenschappen blijken te hebben. De lokale bevolking laat ze niet meer vertrekken zodra ze de tempeltrappen hebben beklommen, en de wijnstokken dringen hun lichaam en geest binnen en keren ze tegen elkaar. Door de veelgeprezen roman van Scott Smith te bewerken, veranderen de filmmakers onopvallende planten in angstaanjagende bedreigingen.
Heilige Maud
Het titelkarakter van Rose Glass’ Heilige Maud lijkt op het eerste gezicht een aardig persoon, maar je zou haar waarschijnlijk niet bij je thuis willen uitnodigen. Dat is de fout die een teruggetrokken, terminaal zieke auteur (Jennifer Ehle) maakt wanneer ze Maud (Morfydd Clark) inhuurt als haar thuisverpleegkundige. De vroom religieuze Maud gelooft dat ze berichten rechtstreeks van God ontvangt, en haar versie van God is jaloers en veroordelend. Maud is zelf even angstaanjagend als getraumatiseerd, een horrorschurk en slachtoffer tegelijk.
Theater van Bloed
Harde recensies krijgen kan moeilijk zijn voor artiesten, maar een pompeuze acteur gespeeld door Vincent Price reageert nogal onevenredig op zijn critici in het vrolijk macabere Theater van Bloed. Twee jaar nadat hij zijn eigen dood in scène had gezet, keert Price’s Edward Lionheart terug om uitgebreide, op Shakespeare gebaseerde moordscènes uit te voeren voor elk lid van het Theatre Critics Guild. Price is perfect voor de rol van een hammy, klassiek geschoolde moordenaar, en de film zit vol met inventieve decorstukken terwijl hij de ene criticus na de andere uitschakelt.
Dierenriem
Wat is er angstaanjagender dan het onbekende? Dat is het engste aan Dierenriem, het minutieus gedetailleerde drama van David Fincher over de jacht op de echte Zodiac Killer, die in de jaren zestig en zeventig in de San Francisco Bay Area minstens vijf mensen vermoordde.
Fincher bouwt methodisch spanning op via de onderzoeken door een detective gespeeld door Mark Ruffalo en journalisten gespeeld door Robert Downey Jr. en Jake Gyllenhaal. Bovennatuurlijke gevaren zijn eng om over na te denken, maar echte horror komt van de vraag of het kwaad in je midden is.