Het volgen van nanodeeltjes zou ons begrip van plasticvervuiling kunnen verbeteren

Een baanbrekende methode om geproduceerde nanoplastic te labelen en te volgen zou een paradigmaverschuiving kunnen signaleren in de manier waarop we omgevingen begrijpen en er voor zorgen, vindt een nieuwe studie.

Nanoplastics zijn deeltjes van minimaal één dimensie kleiner dan één μm. Hoewel men zich steeds meer bewust is van de gevaren van zichtbare plasticvervuiling voor het leven in zee, wordt gedacht dat nanoplastics nog gevaarlijker zijn omdat onzichtbare, kleinere dieren en vissen ze kunnen binnenkrijgen.

Van nanoplastics wordt vermoed dat ze rechtstreeks in het milieu terechtkomen door commerciële producten en door de afbraak van grotere stukken plastic afval.

In een studie gepubliceerd door het tijdschrift Communicatiemateriaalbeschrijven onderzoekers van de Universiteit van Surrey een nieuwe eenstaps-polymerisatiemethode om nano-polystyreen rechtstreeks op de koolstofruggengraat van plastic te labelen. De nieuwe eenvoudige methode maakt gebruik van 14C-styreen en vereist minimale reagentia en apparatuur om nanodeeltjes in een breed scala van maten te creëren voor gebruik in gesimuleerde laboratoriumomgevingen.

Het team heeft hun nieuwe methode gebruikt om het gedrag van nanoplastics bij lage concentraties in verschillende scenario’s te produceren en te onderzoeken, ook in tweekleppige weekdieren.

Dr. Maya Al Sid Cheikh, co-auteur van de studie en docent analytische chemie aan de Universiteit van Surrey, zei: “De waarheid is dat de wetenschappelijke gemeenschap weinig weet over de effecten en het gedrag van nanoplastics in onze omgeving, omdat het buitengewoon moeilijk om zulke minuscule deeltjes te detecteren, volgen en meten. Onze nieuwe, eenvoudige methode is een stap in de goede richting om deze kenniskloof te corrigeren, aangezien het onderzoekers in staat stelt scenario’s te repliceren waarin commercieel geproduceerde nanodeeltjes gewoonlijk onopgemerkt zijn gebleven. ”