Nano drug delivery doorbraak onthult nieuwe mogelijkheden voor de behandeling van longfibrose

Een recente baanbrekende publicatie door wetenschappers van het Masonic Medical Research Institute hebben een nieuwe manier ontdekt om longfibrose te behandelen, een progressieve ongeneeslijke ziekte die resulteert in verstijving van de longen door littekens, met behulp van nanodeeltjes.

“Hoewel deze bevindingen deze ziekte nog niet noodzakelijkerwijs helemaal genezen, toont het aan dat we het potentieel hebben om de kwaliteit van leven van de getroffenen dramatisch te beïnvloeden en te verbeteren”, aldus de senior onderzoeker van het onderzoek, Jason R. McCarthy, Ph.D., Associate Professor en Science Operations Director bij MMRI.

Dr. McCarthy begon samen met 15 medewerkers aan dit project, waaronder wetenschappers van de MMRI, het Massachusetts General Hospital en de Harvard Medical School, in 2015 aan deze studie. Hun bevindingen werden eerder dit jaar gepubliceerd in de American Journal of Physiology-Lung cellulaire en moleculaire fysiologie.

Het team concentreerde zich op de ontwikkeling van nanodeeltjes die zich kunnen richten op fibroblasten in de longen – het celtype dat verantwoordelijk is voor de littekens – om een ​​effectief medicijn af te leveren dat de progressie van de ziekte stopt.

“Het idee achter de studie was niet om per se een nieuw therapeutisch middel te vinden, maar om te kijken of het toedienen van effectieve bekende medicijnen aan specifieke cellen in de long een krachtiger therapeutisch effect kan hebben,” zei Dr. McCarthy. “Wat we hebben laten zien, is dat het inderdaad mogelijk is om een ​​medicijn op zieke cellen te richten om het proces van celdood en littekenvorming te onderbreken.”

Dr. McCarthy en zijn team onderzoeken momenteel of deze strategie ook ten goede kan komen aan andere celtypen in de longen, om te verduidelijken hoe ze functioneren of slecht functioneren in de loop van idiopathische longfibrose. Evenzo breiden ze hun onderzoek ook uit tot buiten de longen, om te onderzoeken hoe het gebruik van deze strategie kan werken in andere orgaansystemen, waaronder het hart en de lever.