Zonnewindelektronen breken watermoleculen om de komeetversie van het noorderlicht te maken
Komeet 67P heeft zijn eigen aurora – maar in tegenstelling tot het levendige noordelijke en zuidelijke licht van de aarde, schittert de aurora-flare van 67P in onzichtbaar ultraviolet licht.
Komeet 67P / Churyumov-Gerasimenko heeft zijn eigen versie van het noorderlicht.
Waarnemingen van het Rosetta-ruimtevaartuig onthullen de aurora van de komeet, die – in tegenstelling tot de opvallende lichtshows van de aarde – schittert in onzichtbaar ultraviolet licht, rapporteren onderzoekers online op 21 september in Natuur astronomie. Komeet 67P voegt zich bij komeet C / Hyakutake 1996 B2, Mars (SN: 19/03/15), Saturnus (SN: 4/6/20) en manen van Jupiter als bekende gastheren van buitenaardse aurora’s.
Elektronen in de zonnewind – een stroom van geladen deeltjes die voortdurend uit de zon stroomt – werken samen met het gas rond 67P om de aurorale gloed te creëren, melden planetaire wetenschapper Marina Galand van Imperial College London en collega’s. Zonnewindelektronen worden naar de komeet getrokken door een elektrisch veld rondom 67P, vergelijkbaar met de manier waarop elektronen in de atmosfeer van de aarde stromen om het noordelijke en zuidelijke licht te produceren (SN: 25-7-14).
Elektronen slaan zuurstof in de atmosfeer van de aarde om de lucht rood en groen te schilderen. Maar elektronen van de zonnewind raken watermoleculen in de coma van 67P, of een gaswolk. Dat verbrijzelt de watermoleculen en zorgt ervoor dat sommige van de resulterende zuurstof- en waterstofatomen ultraviolet gloeien. Een gelijkaardige water-verpletterende interactie creëert aurora’s op Jupiter’s manen Europa en Ganymedes (SN: 3/12/15).
Ook in tegenstelling tot de aarde heeft 67P geen magnetisch veld om inkomende elektronen naar de polen te sturen en aurora’s te vormen met verschillende patronen in de lucht (SN: 7-2-20). Als 67P’s ultraviolette aurora zichtbaar was, zou het eruit zien als een diffuse halo rond de komeet.
Zulke kometen aurora’s zouden ooit kunnen worden gebruikt om variaties in de zonnewind te onderzoeken, zegt Galand. Dat kan leiden tot betere voorspellingen voor ruimteweer, wat kan rotzooien met satellieten en elektriciteitsnetten (SN: 7/5/18).
