Om aan een waterige dood te ontsnappen, construeren de insecten relatief geavanceerde constructies tijdens de vlucht
Om verdrinking te voorkomen, bouwen zwarte geïmporteerde vuurmieren syphons uit zand die smakelijk, suikerachtig water uit containers halen.
De dreiging met de dood is geen obstakel voor sommige hongerige vuurmieren. Om te ontsnappen aan de verdrinking terwijl ze zich voedden met suikerachtig water, bouwden zwarte geïmporteerde vuurmieren sifons uit zand die het water naar een veiligere plek brachten.
Een reeks dieren, waaronder vogels, dolfijnen, primaten en zelfs mieren, gebruiken objecten als gereedschap (SN: 30/12/19; SN: 25/06/20; SN: 24/06/19). Mieren gebruiken vaak puin of zandkorrels om voedsel te vervoeren. Maar dit is de eerste keer dat de insecten zijn waargenomen het aanpassen van hun gereedschapsgebruik om relatief complexe constructies te bouwen als reactie op een probleem rapporteren onderzoekers 7 oktober in Functionele ecologie.
In het wild geïmporteerde zwarte vuurmieren (Solenopsis richteri) eten meestal honingdauw die wordt geproduceerd door bladluizen. In het laboratorium voorzagen entomoloog Jian Chen van de Agricultural Research Service van het Amerikaanse ministerie van landbouw in Stoneville, Miss., En collega’s de mieren van containers met suikerachtig water. De insecten hebben een harde, waterafstotende buitenlaag, een cuticula genaamd, en kunnen typisch op een vloeistof drijven – en ja hoor, de insecten drijven en voeden zich zonder problemen.
De onderzoekers verminderden vervolgens de oppervlaktespanning van het water met een oppervlakteactieve stof om het drijven van de mieren moeilijker te maken. Terwijl sommige mieren verdronken, stopten de meesten met het betreden van de containers en gebruikten in plaats daarvan zandkorrels die in de buurt waren geplaatst om structuren te bouwen die van de binnenkant van een container naar de buitenkant ervan leidden. Die structuren werkten als sifons. Binnen vijf minuten na het bouwen van één werd bijna de helft van het water via het zandpad naar buiten gezogen, waardoor de mieren zich veilig konden voeden.
“Het feit dat mieren kleine syphons bouwen, is nieuw en interessant”, zegt Valerie Banschbach van het Gustavus Adolphus College in Saint Peter, Minnesota, die niet bij het onderzoek betrokken was. De “flexibiliteit van de insecten om op een creatieve manier te reageren op een situatie, suggereert dat ze hogere cognitieve vaardigheden hebben dan traditioneel wordt aangenomen”.
Hoe de insecten de verandering in de oppervlaktespanning van het water konden voelen, is onbekend. Sommige mieren die aanvankelijk verdrinken, kunnen chemische boodschappers vrijgeven, zegt Chen, of misschien proeven de mieren een verschil in het water, of een combinatie van beide.
Zwarte geïmporteerde vuurmieren komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, maar hebben hun weg gevonden naar delen van Noord-Amerika waar ze als invasief worden beschouwd. De insecten kunnen gewassen zoals maïs, sojabonen en okra beschadigen, en kunnen ook mensen steken.
Een belangrijk doel van het project, zegt Chen, is om nieuwe ongediertebestrijdingsmaatregelen te ontwikkelen door beter te begrijpen hoe de mieren zich in hun natuurlijke habitat gedragen. Verschillende soorten oppervlakteactieve stoffen worden vaak aan pesticiden toegevoegd om ze beter te verspreiden, zeggen de onderzoekers, dus mieren kunnen mogelijk worden blootgesteld aan vergelijkbare omstandigheden in het wild als in het laboratorium.
Voor nu is Chen tevreden met zijn verwondering over de bedrijvige insecten. “Mieren zijn zo geweldig”, zegt hij. “We hebben zojuist het oppervlak van de mierenwereld bekrast.”
