De 21e eeuw beloofde zelfrijdende auto’s, maar zullen ze ook werkelijkheid worden? Krediet: Shutterstock
Herinner je je de tijd dat zelfrijdende auto’s op ons afkwamen? Het is bijna tien jaar geleden dat de Autonomous Vehicle-divisie van Google (nu Waymo) een wereld beloofde waarin mensen zouden worden rondgereden door zelfrijdende robotauto’s.
We kregen computerweergaven te zien van futuristische steden vol met autonome robottaxi’s en luxe conceptvoertuigen waar rijders konden rusten op volledig verstelbare stoelen terwijl ze naar tv’s met hoge resolutie keken.
Dat was wat ze ons beloofden. Zoals blijkt, hadden ze het bij het verkeerde eind.
Onvervuld potentieel
Het autonoom rijdende industriële complex heeft de afgelopen tien jaar grote klappen te verduren gehad — technologisch en veiligheidsgerelateerd. Zozeer zelfs dat onlangs zelfs John Krafcik, voormalig CEO van Waymo en een van de meest die-hard gelovigen in zelfrijdende auto’s, zijn begonnen te verschuiven.
Dus wat ging er mis?
Het simpele antwoord is dat de gemeenschap het potentieel van zelfs de meest geavanceerde technologie heeft overschat en de mogelijkheden van zelfs de minst opgeleide menselijke bestuurder heeft onderschat.
Autorijden is, ondanks wat velen denken, een complexe, dynamische inspanning bij multitasking. Het is niet eenvoudig om de snelheid en positie van een voertuig te handhaven, ongeacht de veranderingen in weer, verkeer, wegomstandigheden en de uiteenlopende mentale, perceptuele en motorische capaciteiten van de menselijke bestuurder.
Wanneer je ook de toenemende moeilijkheid toevoegt om te moeten gebruiken onbegrijpelijke “intelligente” systemen, is het geen verrassing dat veel automobilisten het gebruik van assistentiesystemen gewoon opgeven.
Niet te vergeten de meerdere pogingen van autofabrikanten om het grote publiek misleiden met namen als “automatische piloot” voor technologie met minder vermogen.
Al met al, hoewel sommigen het plotselinge falen van autonome voertuigen als onvoorzienbaar beschouwen, is de realiteit dat een deel van de wetenschappelijke gemeenschap verrast is dat het zelfs zo lang duurde om zich te manifesteren.
Reactie van de publieke opinie
Jarenlang onderzoeken wetenschappers de menselijke factoren van autonoom rijden hebben gewaarschuwd voor de gapende gebreken in de voortdurende inspanningen voor autonoom rijden.
Ongevallenrapporten op voertuigen die, althans in principe, volledig in staat waren om de “eenvoudigste” rijscenario’s op de snelweg te doorstaan, wezen op de ontwerpbeperkingen van deze systemen als mogelijke oorzaken van de ongevallen. Vanwege het valse gevoel van veiligheid van het besturen van “automatische piloot” -systemen, hebben sommige automobilisten misschien het gevoel gehad dat ze zich konden verontschuldigen om het gedrag van het voertuig te controleren, wat leidde tot vermijdbare botsingen.
De terugslag manifesteerde zich in afnemende publieke opinie en acceptatie van autonome voertuigen. Deze ongevallen hielpen de oorzaak van het autonome voertuig ook niet verder.
Houd je adem niet in
Wat is het volgende dan? Ondanks de steeds groter wordende arbeidsuitdagingen, commercieel rijden waarbij individuele vrachtwagens technologisch geavanceerder worden of rijden als pelotons is waar autonoom rijden meer vooruitgang zou kunnen boeken, althans op korte termijn.
Wat betreft zelfrijdende auto’s, de volgende keer dat een bestuurder van een autonoom voertuig me zegt dat ik me klaar moet maken, zal ik ervoor zorgen dat ik mijn adem niet inhoud met wachten.
Geleverd door The Conversation
