Wat is er gebeurd met tweebeeld-tv’s?

Tweebeeld-tv’s waren bedoeld om gelijktijdige kijkervaringen te bieden voor twee kijkers op één scherm. Ondanks het nieuwe concept en de toepassingen voor gaming, werden deze tv’s niet algemeen geaccepteerd vanwege de hoge kosten, beperkte use-cases en de opkomst van alternatieve apparaten.

In het steeds evoluerende landschap van televisietechnologie spreken bepaalde innovaties even tot de verbeelding van het publiek voordat ze stilletjes verdwijnen in de annalen van de technische geschiedenis. Een van die innovaties was de tv met twee beelden. Wat is er met deze veelbelovende functie gebeurd?

Tv’s met twee beelden: hoe ze werken

Two-Picture TV’s zijn ontworpen om twee kijkers tegelijkertijd naar verschillende kanalen of bronnen op hetzelfde scherm te laten kijken. Dit werd bereikt door een functie die Sony SimulView noemde. In tegenstelling tot traditionele Picture-in-Picture (PiP), waarbij één afbeelding in een kleiner frame over de hoofdafbeelding werd geplaatst, presenteerde SimulView twee afzonderlijke afbeeldingen op volledig scherm.

De technologie was gebaseerd op actieve sluiter 3D-technologie. De tv zou snel wisselen tussen twee verschillende beelden op volledig scherm. In combinatie met een speciaal ontworpen bril zou elke kijker slechts één beeld zien, waardoor hij in feite zijn eigen scherm krijgt.

Beroemde voorbeelden

Het Sony PlayStation 3D Display is het meest bekende voorbeeld van een tweebeeld-tv. Dit 24-inch scherm, uitgebracht in 2011, was voornamelijk gericht op gamers. Het stelde twee spelers in staat tegelijkertijd op hetzelfde scherm te gamen, maar hun eigen onafhankelijke afbeeldingen op volledig scherm te bekijken. Deze innovatieve functie elimineerde de behoefte aan de traditionele spelmodi voor meerdere spelers met gesplitst scherm en bood elke speler een meer meeslepende ervaring.

Sony was echter niet het enige bedrijf dat zich bezighield met tweebeeld-tv-technologie. Andere fabrikanten introduceerden ook modellen met vergelijkbare mogelijkheden, hoewel deze niet zoveel grip of bekendheid kregen.

De Dual Play-technologie van LG, die te vinden is in sommige van hun 3D-tv’s, zoals de LG CINEMA 3D TV, is een ander goed voorbeeld. Deze technologie maakt gebruik van de 3D-functionaliteit van de tv om tegelijkertijd twee afzonderlijke 2D-beelden weer te geven. Elke speler zou een andere gepolariseerde bril dragen waardoor ze alleen hun specifieke beeld konden zien, waardoor de tv in feite een scherm met twee schermen werd voor multiplayer-gaming.

Waarom heeft niemand ze gekocht?

Ondanks de nieuwe aantrekkingskracht van tweebeeld-tv’s, sloegen ze om verschillende redenen niet helemaal aan op de consumentenmarkt.

Ten eerste waren de kosten een belangrijke factor. De technologie was duur, waardoor het buiten het bereik van veel consumenten lag. Mensen moesten ook investeren in meerdere speciale brillen, wat de totale kosten opdreef.

Ten tweede was de use case vrij niche. Hoewel de functie aantrekkelijk was voor gamers, vond het algemene tv-kijkende publiek er minder toepassingen voor. De meeste huishoudens hadden geen behoefte om tegelijkertijd naar twee verschillende kanalen te kijken. Dit was enkele jaren nadat moderne smartphones en moderne streamingdiensten waren gelanceerd, dus mensen konden al meerdere programma’s tegelijk in dezelfde kamer bekijken met verschillende apparaten.

Zou Two-Picture Tech een comeback kunnen maken?

Hoewel de specifieke technologie voor twee beelden die wordt gebruikt in tv’s zoals de Sony PlayStation 3D Display, misschien niet terugkomt, gaat de geest van gelijktijdige inhoudsconsumptie nergens heen.

Met de Multi View-functie van Samsung kunnen gebruikers bijvoorbeeld hun tv-scherm opsplitsen in meerdere secties, die elk inhoud van een andere bron weergeven. Zo kijk je een tv programma, houd je een sportwedstrijd in de gaten en scroll je door social media allemaal op hetzelfde scherm.

Bovendien bieden VR-technologieën (Virtual Reality) en AR-technologieën (Augmented Reality) nog meer gepersonaliseerde kijkervaringen. Met VR kan elke persoon zijn eigen meeslepende “scherm” hebben, waarop hij kan kijken wat hij maar wil, onafhankelijk van anderen in de kamer.