Een nieuw modewoord heeft het internet overgenomen: Web3, ook wel bekend als Web 3.0 of web3. Mensen zeggen dat het de toekomst is, maar wat betekent dat eigenlijk? Laten we eens kijken naar wat Web3 is en wat het voor ons in petto heeft.
Wat is web 3.0?
Web3 is een nogal vage term die verschillende dingen betekent voor verschillende mensen. Het belooft een internet dat veel minder afhankelijk is van grote bedrijven als Google of Facebook en meer van gedecentraliseerde netwerken. Het idee erachter is de democratisering van het internet in plaats van de corporatisering die we vandaag zien, waar deze enorme conglomeraten min of meer het web besturen.
Web 3.0 zou vertrouwen op blockchain-technologie, evenals kunstmatige intelligentie, om de wurggreep van grote technologiebedrijven op internet te doorbreken en terug te geven aan gewone mensen. Hoewel het een beetje een utopie is, is het toch, aangezien veel van de technologie die nodig is voor Web3 nog in de kinderschoenen staat, een aantrekkelijke visie voor iedereen die zich zorgen maakt over de dominantie van grote bedrijven zoals Meta en hun wens om te bepalen hoe mensen het internet ervaren. .
Om een beetje beter te begrijpen waar het internet naartoe gaat, moeten we eerst kijken waar het vandaan komt.
Web 1.0 en Web 2.0
Web 1.0 was het eerste openbaar beschikbare web – we laten voorlopers zoals ARPANET buiten beschouwing – en was in veel opzichten erg basaal. In deze periode was internet meestal niet meer dan een verzameling alleen-lezen pagina’s, zonder echte interactiviteit. Ook werd de overgrote meerderheid van de sites beheerd door individuen of kleine bedrijven. Internetreuzen bestonden nog niet, in ieder geval niet echt.
Dat veranderde met Web 2.0, dat rond 2004 begon – zoals veel grote bewegingen zoals deze is het moeilijk om precies te dateren. Niet alleen werden sites interactief – sociale media en dergelijke – maar grote bedrijven namen het internet over. Natuurlijk, gewone mensen hebben nog steeds hun eigen sites, maar ze zijn nu in de minderheid.
In feite opereren veel bedrijven, zoals Facebook en Google, puur als websites. Dat zou vóór 2004 ondenkbaar zijn geweest.
Web 2.0 versus Web 3.0
Wat Web 3.0 onderscheidt van zijn voorouders is dat het gedecentraliseerd is, min of meer zoals Web 1.0 was, maar interactief is zoals Web 2.0 is. Het is een web 2.0 waar Big Tech veel minder controle heeft – of misschien helemaal is afgeschaft. Hoe dat zou moeten werken, wordt behoorlijk ingewikkeld.
Hoe Web3 werkt
Zoals we eerder vermeldden, is de technologie in de kern van Web 3.0 blockchain, dezelfde technologie die ten grondslag ligt aan cryptocurrency en NFT’s. Als zodanig is Web3 in sommige kringen synoniem geworden voor alles wat crypto is. Je zult het af en toe zien als een verzamelnaam voor alles wat met Bitcoin en dergelijke te maken heeft. Veel Web3-projecten zijn gedecentraliseerde apps (dApps) die op de Ethereum-blockchain draaien.
Het idee is dat gegevens in gedecentraliseerde opslag worden bewaard, dus verspreid over het internet als geheel in plaats van in een vast aantal serverfarms zoals nu het geval is. Hoe deze gegevens worden verplaatst, zou worden geregistreerd in een digitaal grootboek – de blockchain – waardoor de gegevensstroom zeer transparant wordt en misbruik wordt voorkomen.
Deze decentralisatie zou voor veel mensen een zegen zijn, omdat je overal gemakkelijker toegang tot internet zou kunnen krijgen, misschien door het web open te stellen voor een derde van de wereldbevolking die nog nooit internet heeft gebruikt. Tegelijkertijd is de belofte dat kunstmatige intelligentie misbruik van het systeem door bots en clickfarms zou beperken.
De belofte is dat deze combinatie van transparantie en AI het voor bedrijven als Meta of Google veel moeilijker zou maken om de controle over het web over te nemen zoals ze nu hebben en mensen, althans op papier, veel meer gelijke toegang tot het web zou geven.
Bezwaren tegen Web3
Een enorm nadeel van Web 3.0 zou echter het verlies van anonimiteit zijn. In een volledig transparant systeem kun je altijd worden geïdentificeerd, net zoals cryptocurrency zoals Bitcoin niet anoniem is. In feite zou geheimhouding volledig uit het raam zijn, wat misschien niet iets is dat iedereen wil.
Het grootste bezwaar tegen Web 3.0 is echter dat het in de meeste opzichten volledig theoretisch is. Hoewel het idee van een gedecentraliseerd internet zonder Meta en Google geweldig is, zelfs geweldig, is het sterk afhankelijk van technologieën die nog niet zijn ontwikkeld.
Blockchain is bijvoorbeeld geweldig, maar het vertraagt ook elk proces waar het deel van uitmaakt. Ook is het soort machine learning dat je nodig hebt om geavanceerde netwerken te maken er nog niet. Toch is de visie van een veel vrijer internet aantrekkelijk genoeg om, zelfs als Web 3.0 niet zo uitpakt, er wel in een ander te zijn.
