Fragment uit het nummer van 7 augustus 1971 van Wetenschapsnieuws
In de jaren zeventig ontwikkelden wetenschappers, te midden van de publieke roep om milieuvriendelijke producten, plastic dat bij blootstelling aan licht snel kon afbreken. Vijftig jaar later is plasticvervuiling nog steeds een probleem.
Dit plastic vernietigt zichzelf — Wetenschap nieuws, 7 augustus 1971
Publieke verontwaardiging over zwerfvuil en afval heeft ertoe geleid dat de industrie scheikundigen de vraag heeft gesteld of zelfvernietigende of snel afbreekbare kunststoffen kunnen worden bedacht ter vervanging van onverwoestbaar … glas, aluminium en kunststoffen, die het grootste segment van consumentenafval vormen.… [Chemist James] Guillet en zijn team … bedachten een zelfvernietigend plastic dat bijna klaar is voor marketing – een inpakpapier dat in ongeveer een maand uiteenvalt.
Update
Guillet’s werk aan polymeren die door licht worden afgebroken, heeft de weg vrijgemaakt voor hun bredere commerciële gebruik. Maar deze materialen hebben mogelijk meer problemen veroorzaakt dan opgelost. De meeste kunststoffen komen terecht op stortplaatsen waar de materialen niet genoeg licht krijgen om af te breken zoals bedoeld (SN: 1/30/21, p. 20). Kunststoffen die wel afbreken, veranderen in microscopisch kleine stukjes die in ecosystemen terecht kunnen komen en dieren kunnen schaden. Wetenschappers proberen milieuvriendelijkere kunststoffen te maken, zoals composteerbare kunststoffen die volledig kunnen worden afgebroken met enzymen (SN: 5/5/21, p. 5).
