Verwacht wordt dat de landbouwgrond in de wereld tegen 2050 met 3,4 miljoen vierkante kilometer zal groeien
Om een groeiende wereldbevolking te voeden, moeten mogelijk meer natuurlijke habitats worden gekapt om plaats te maken voor akkerland, zoals deze rijstvelden in Malawi.
De groeiende behoefte van de mensheid aan voedsel komt overeen met de behoefte van duizenden andere soorten aan ruimte.
Tegen 2050 moeten mensen misschien 3,35 miljoen vierkante kilometer extra land vrijmaken voor landbouw. Het omzetten van deze grotendeels natuurlijke habitats, gezamenlijk ongeveer zo groot als India, meer dan 17.000 gewervelde soorten uit sommige van hun landen zouden persen, melden onderzoekers 21 december in Duurzaamheid van de natuur.
Maar door te veranderen hoe, waar en welk voedsel wordt verbouwd, kunnen de gevolgen worden geminimaliseerd, zegt natuurwetenschapper David Williams van de Universiteit van Leeds in Engeland. “We kunnen de planeet voeden zonder het al te erg te verknoeien.”
Om erachter te komen hoe, hebben Williams en zijn collega’s eerst habitats geïdentificeerd die het meest waarschijnlijk worden vrijgemaakt voor akkerland. Het team berekende vervolgens de hoeveelheid voedsel die nodig was om de verwachte groei van de menselijke bevolking voor 152 landen te ondersteunen en bracht in kaart waar in elk land waarschijnlijk gewassen zouden worden verbouwd, gedeeltelijk gebaseerd op veranderingen in het landgebruik in het verleden. Tegen 2050 zou ’s werelds 13 miljoen vierkante kilometer akkerland met 26 procent moeten toenemen, ontdekte het team. Die groei concentreert zich grotendeels in Sub-Sahara Afrika, Zuid- en Zuidoost-Azië.
De onderzoekers legden deze schattingen vervolgens over elkaar op verspreidingskaarten van bijna 20.000 soorten vogels, amfibieën en zoogdieren. Hoewel bijna al deze soorten hun leefgebied zouden verliezen, schat het team dat 1.280 soorten minstens 25 procent van hun verspreidingsgebied zouden verliezen en 96 soorten zouden minstens 75 procent verliezen.
Door het wereldwijde voedselsysteem te hervormen, kunnen deze biodiversiteitsverliezen bijna worden uitgewist, zegt het team. Onder de veranderingen: het verbeteren van de oogstopbrengsten, de overgang naar meer plantaardige diëten, het halveren van voedselverlies en -verspilling en het verhogen van de voedselimport voor landen waar de uitbreiding van de landbouw de meeste soorten bedreigt. Door alle vier de tactieken te implementeren, zou het akkerlandareaal in de wereld halverwege de eeuw met 3,4 miljoen vierkante kilometer krimpen en zouden slechts 33 soorten meer dan een kwart van hun natuurlijke verspreidingsgebied verliezen, ontdekte het team.
Dat bereiken is misschien politiek onhaalbaar, zegt Williams, maar minder agressieve veranderingen kunnen nog steeds grote gevolgen hebben. De wereld moet een groeiende bevolking voeden, maar het kan duurzamer, zegt hij. “Het is een goed idee.”
