Naarmate kinderen ouder worden, worden stemmen van onbekende mensen interessanter
In de hersenen van tieners reageren gebieden die verband houden met beloning sterker op onbekende stemmen dan op de stem van moeder.
De hersenen van jonge kinderen zijn speciaal afgestemd op de stemmen van hun moeders. De hersenen van tieners, in hun typische rebelse glorie, zijn dat beslist niet.
Die conclusie, beschreven op 28 april in de Journal of Neuroscience, lijkt misschien lachwekkend voor de hand liggend voor ouders van tieners, waaronder neurowetenschapper Daniel Abrams van de Stanford University School of Medicine. “Ik heb zelf twee tienerjongens, en het is een soort grappig resultaat”, zegt hij.
Maar de bevinding kan iets veel diepers dan een clou weerspiegelen. Naarmate kinderen opgroeien en hun sociale connecties buiten hun familie uitbreiden, moeten hun hersenen worden afgestemd op die groeiende wereld. “Net zoals een baby is afgestemd op een moeder, hebben adolescenten deze hele andere klasse van geluiden en stemmen waarop ze moeten afstemmen”, zegt Abrams.
Hij en zijn collega’s scanden de hersenen van 7- tot 16-jarigen terwijl ze de stemmen hoorden van hun moeders of onbekende vrouwen. Om het experiment te vereenvoudigen tot alleen het geluid van een stem, waren de woorden wartaal: teebudieshawlt, keebudieshawlt en peebudieshawlt. Terwijl de kinderen en tieners luisterden, werden bepaalde delen van hun hersenen actief.
Eerdere experimenten van Abrams en zijn collega’s hebben aangetoond dat bepaalde hersengebieden van kinderen van 7 tot 12 jaar – met name die delen die betrokken zijn bij het detecteren van beloningen en aandacht schenken – sterker reageren op de stem van de moeder dan op de stem van een onbekende vrouw. “In de adolescentie laten we precies het tegenovergestelde zien”, zegt Abrams.
In dezelfde hersengebieden bij tieners, onbekende stemmen lokten meer reacties uit dan de stemmen van hun eigen lieve moeders. De verschuiving van moeder naar andere lijkt plaats te vinden tussen 13 en 14 jaar.
Het is niet zo dat deze hersengebieden van adolescenten niet meer op mama reageren, zegt Abrams. Integendeel, de onbekende stemmen worden meer de moeite waard en verdienen aandacht.
En dat is precies hoe het zou moeten zijn, zegt Abrams. Het ontdekken van nieuwe mensen en situaties is een kenmerk van de adolescentie. “Wat we hier zien, is gewoon puur een weerspiegeling van dit fenomeen.”
Stemmen kunnen krachtige signalen overbrengen. Toen gestresste meisjes de stemmen van hun moeder aan de telefoon hoorden, daalden de stresshormonen van de meisjes, ontdekten biologische antropoloog Leslie Seltzer van de Universiteit van Wisconsin-Madison en collega’s in 2011 (SN: 8/12/11). Hetzelfde gold niet voor teksten van hun moeders.
De huidige resultaten ondersteunen het idee dat de hersenen veranderen om nieuwe behoeften te weerspiegelen die met de tijd en ervaring gepaard gaan, zegt Seltzer. “Naarmate we ouder worden, hangt onze overleving steeds minder af van de steun van de moeder en meer van onze groepsbanden met leeftijdsgenoten.”
Het is niet duidelijk hoe universeel deze neurale verschuiving is. De bevinding kan veranderen in verschillende moeder-kindrelaties, inclusief die met verschillende opvoedingsstijlen, of zelfs een geschiedenis van verwaarlozing of misbruik, zegt Seltzer.
Dus hoewel tieners en ouders zich soms gefrustreerd voelen door gemiste berichten, houd moed, zegt Abrams. “Dit is de manier waarop de hersenen zijn bedraad, en daar is een goede reden voor.”
