‘IJsstupa’s’ ontstonden in 2014 als een manier om krimpende gletsjers het hoofd te bieden in een opwarmende wereld
In de Indiase regio Ladakh bouwen sommige gemeenschappen die hoog in de bergen wonen in de winter fonteinen van water die bevriezen tot ijskegels ter grootte van een gebouw, ook wel ijsstoepa’s genoemd.
Er is een betere manier om een gletsjer te bouwen.
In de bergachtige regio Ladakh in India gebruiken sommige boeren tijdens de winter leidingen en sproeiers om ijskegels te bouwen ter grootte van een gebouw. Deze torenhoge, door mensen gemaakte gletsjers, ijsstoepa’s genaamd, laten tijdens de droge lentemaanden langzaam water vrij als ze smelten, zodat gemeenschappen kunnen drinken of gewassen kunnen irrigeren. Maar de leidingen bevriezen vaak als de omstandigheden te koud worden, waardoor de constructie verstikt.
Nu, voorlopige resultaten laten zien dat: een geautomatiseerd systeem kan een ijsstoepa bouwen terwijl bevroren leidingen worden vermeden, met behulp van lokale weergegevens om te bepalen wanneer en hoeveel water wordt gespoten. Bovendien gebruikt het nieuwe systeem ongeveer een tiende van de hoeveelheid water die de conventionele methode gebruikt, meldden onderzoekers op 23 juni tijdens de Frontiers in Hydrology-bijeenkomst in San Juan, Puerto Rico.
“Dit is een van de technologische stappen voorwaarts die we nodig hebben om dit innovatieve idee zo ver te krijgen dat het realistisch is als oplossing”, zegt glacioloog Duncan Quincey van de Universiteit van Leeds in Engeland, die niet bij het onderzoek betrokken was. Automatisering kan gemeenschappen helpen om grotere, duurzamere ijsstupa’s te bouwen die meer water leveren tijdens droge perioden, zegt hij.
IJsstupa’s ontstonden in 2014 als een middel voor gemeenschappen om het hoofd te bieden aan de krimpende alpengletsjers als gevolg van door de mens veroorzaakte klimaatverandering (SN: 29-5-19). Doorgaans pompen hooggebergtegemeenschappen in India, Kirgizië en Chili gletsjersmeltwater in door zwaartekracht aangedreven fonteinen die in de winter continu sproeien. Koude lucht bevriest de motregen, waardoor bevroren kegels ontstaan die miljoenen liters water kunnen opslaan.
Het proces is eenvoudig, maar inefficiënt. Meer dan 70 procent van het gespoten water kan wegstromen in plaats van te bevriezen, zegt glacioloog Suryanarayanan Balasubramanian van de Universiteit van Fribourg in Zwitserland.
Dus Balasubramanian en zijn team rustten de fontein van een ijsstoepa uit met een computer die automatisch de stroomsnelheid van de tuit aanpaste op basis van lokale temperaturen, vochtigheid en windsnelheid. Vervolgens testten de wetenschappers het systeem door twee ijsstupa’s te bouwen in Guttannen, Zwitserland – één met een continu sproeiende fontein en één met behulp van het geautomatiseerde systeem.
Na vier maanden ontdekte het team dat de continu sproeiende fontein ongeveer 1.100 kubieke meter water had gespoten en 53 kubieke meter ijs had verzameld, waarbij de leidingen eenmaal bevroor. Het geautomatiseerde systeem sproeide slechts ongeveer 150 kubieke meter water, maar vormde 61 kubieke meter ijs, zonder bevroren leidingen.
De onderzoekers proberen nu hun prototype te vereenvoudigen om het betaalbaarder te maken voor gemeenschappen in het hooggebergte over de hele wereld. “Uiteindelijk willen we de kosten verlagen zodat het binnen twee maanden salaris van de boeren in Ladakh is”, zegt Balasubramanian. “Ongeveer $ 200 tot $ 400.”
