Beter dan bloedtesten? Nanodeeltjespotentieel gevonden voor het beoordelen van nieren

Beter dan bloedtesten? Nanodeeltjespotentieel gevonden voor het beoordelen van nieren

Onderzoekers van de University of Texas in Dallas bestuderen hoe de beweging en eliminatie van nanodeeltjes door de nieren worden beïnvloed door nierschade. Onlangs werd ontdekt dat röntgenfoto’s van de nieren met behulp van gouden nanodeeltjes als contrastmiddel mogelijk nauwkeuriger zijn bij het detecteren van nierziekte dan standaard laboratoriumbloedtesten. Credit: University of Texas in Dallas

In een onderzoek dat op 29 juli werd gepubliceerd in Geavanceerde materialenOnderzoekers van de University of Texas in Dallas ontdekten dat röntgenfoto’s van de nieren met behulp van goudnanodeeltjes als contrastmiddel mogelijk nauwkeuriger zijn bij het detecteren van nierziekte dan standaard laboratoriumbloedtesten. Op basis van hun studie bij muizen ontdekten ze ook dat voorzichtigheid geboden kan zijn bij het gebruik van door de nieren op te ruimen nanomedicijnen bij patiënten met aangetaste nieren.

Voordat ze renale klaringsgeneesmiddelen toedienen, controleren artsen routinematig de nierfunctie van een patiënt door hun bloedureumstikstof (BUN) en creatinine (Cr) niveaus te testen. Met het toenemende gebruik van gemanipuleerde nanodeeltjes om ladingen van geneesmiddelen of beeldvormende middelen aan het lichaam te leveren, is een belangrijke vraag hoe de beweging en eliminatie van de nanodeeltjes door de nieren wordt beïnvloed door nierschade. Kunnen traditionele biomarkers zoals BUN en Cr nauwkeurig voorspellen hoe goed – of hoe slecht – zulke nanodeeltjes door de nieren zullen bewegen?

Onderzoekers van de UT Dallas ontdekten dat bij muizen met ernstig beschadigde nieren als gevolg van het medicijn cisplatine, waarbij de BUN- en Cr-niveaus tien keer normaal waren, het transport van nanodeeltjes door de nieren aanzienlijk vertraagde, waardoor de nanodeeltjes langer in de nieren bleven.

Bij licht beschadigde nieren, waarbij de BUN- en Cr-niveaus slechts vier tot vijf keer hoger waren dan normaal, konden de tests het transport en de retentie van goudnanodeeltjes echter niet voorspellen.

Daarentegen bleek de hoeveelheid goudnanodeeltjes die op röntgenfoto’s te zien was, sterk te correleren met de mate van nierschade.

“Onze bevindingen benadrukken de noodzaak van voorzichtigheid bij het gebruik van deze geavanceerde behandelingen bij patiënten met aangetaste nieren, maar benadrukken ook het potentieel van goudnanodeeltjes als een niet-invasieve manier om nierbeschadigingen te beoordelen met behulp van röntgenbeeldvorming of andere technieken die correleren met goudaccumulatie in de nieren”, aldus Dr. Mengxiao Yu, een van de auteurs van de studie en universitair hoofddocent scheikunde en biochemie aan de School of Natural Sciences and Mathematics.

Chemie- en biochemieonderzoeker Xuhui Ning BS’14, Ph.D.’19 is hoofdauteur van de studie en Dr. Jie Zheng, hoogleraar chemie en biochemie en Distinguished Chair in Natural Sciences and Mathematics, is corresponderende auteur. Andere bijdragers zijn geaffilieerd met UT Southwestern Medical Center en Vanderbilt University Medical Center.

Meer informatie:
Xuhui Ning et al, Goudnanodeeltjestransport in de beschadigde nieren met verhoogde nierfunctiebiomarkers, Geavanceerde materialen (2024). DOI: 10.1002/adma.202402479

Informatie over het tijdschrift:
Geavanceerde materialen

Geleverd door de Universiteit van Texas in Dallas

Nieuwste artikelen

spot_img

Related Stories

Leave A Reply

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in