Het dier kan stekels op zijn keel gebruiken om potentiële partners te herkennen in plaats van te roepen
In plaats van te kwaken, een pas ontdekte kikker (Hyperolius ukaguruensis) kan de stekels op zijn keel gebruiken om via tastzin te communiceren.
Een pas ontdekte kikkersoort ribbelt niet. Sterker nog, het maakt helemaal geen geluid.
Veel kikkers hebben ongebruikelijke kenmerken, van doorschijnend worden tot onhandige springers (SN: 22-12-22; 15-06-22). De recent ontdekte amfibie heeft geen stem. Het sluit zich aan bij een groep van zeven andere stemloze kikkersoorten, stekelkeelrietkikkers genaamd, die in Oost-Afrika leven.
In plaats van te kwaken, zouden de stekels op de keel van mannelijke kikkers hun vrouwelijke tegenhangers kunnen helpen potentiële partners te herkennen door middel van aanraking, een soort braille, zegt conservatiebioloog Lucinda Lawson van de Universiteit van Cincinnati.
Science News-koppen, in je inbox
Headlines en samenvattingen van de laatste Science News-artikelen, elke donderdag in je inbox bezorgd.
Dankjewel voor het aanmelden!
Er is een probleem opgetreden bij het aanmelden.
Lawson en collega’s zagen de kleine kikker, slechts ongeveer 25 millimeter lang, in 2019 tijdens het onderzoeken van dieren in het wild in het Ukaguru-gebergte in Tanzania. Het team herkende het dier onmiddellijk, nu genaamd Hyperolius ukaguruensis, als een stekelkeelrietkikker. Maar er leek iets niet te kloppen.
“Het [was] de verkeerde kleur’, zegt Lawson. De meeste kikkers uit deze groep zijn groen en zilver, maar deze was goud en bruin. Enkele snelle metingen om te controleren of de eigenaardige kikker gewoon triviale kleurvariaties had of dat het een nieuwe soort zou kunnen zijn, onthulde dat zijn ogen kleiner waren dan die van andere stekelige rietkikkers. De onderzoekers waren het erover eens: “Laten we wat genetica doen”, zegt Lawson.
Ze voerden DNA-testen uit op twee kikkers die eruit zagen alsof ze tot de vermoedelijke nieuwe soort behoorden, evenals 10 individuen die tot bekende stekelkeelsoorten behoorden. Het vergelijken van de genetische samenstelling van de gouden kikkers met die van de anderen onthulde dat de excentriekelingen dat waren genetisch verschillendmelden Lawson en collega’s 2 februari in PLOS EEN.
Elke kikkersoort in deze stemloze groep – inclusief H. ukaguruensis – leeft in zijn eigen geïsoleerde domein van bos. Alle zeven eerder bekende soorten zijn bedreigd of kwetsbaar. Deze afzondering maakt het essentieel om soorten te onderscheiden en ze op de prioriteitenlijst voor natuurbehoud te krijgen, zegt Lawson. Vervolgens kunnen overheden en organisaties beginnen met het beschermen van de regio die het nieuwe, mogelijk bedreigde dier zijn thuis noemt.
Dit artikel werd ondersteund door lezers zoals jij.
Onze missie is om nauwkeurig, boeiend nieuws over de wetenschap aan het publiek te verstrekken. Die missie is nog nooit zo belangrijk geweest als nu.
Als nieuwsorganisatie zonder winstoogmerk kunnen we het niet zonder u.
Uw steun stelt ons in staat om onze inhoud gratis en toegankelijk te houden voor de volgende generatie wetenschappers en ingenieurs. Investeer in kwaliteitsvolle wetenschapsjournalistiek door vandaag nog te doneren.
