Amoxicilline is voor 95 procent effectief bij het genezen van geïnfecteerde weefsels op steenkoraalkolonies
Bij diverse testbehandelingen voor dodelijke ziekte van het verlies van steenachtig koraalweefsel wordt gechloreerde epoxy toegepast op grote sterkoralen (Montastraea cavernosa) voor de kust van Florida.
Het slibben van koralen in een veelgebruikt antibioticum lijkt een mysterieuze weefseletende ziekte tijdelijk te kalmeren, suggereert nieuw onderzoek.
Net buiten Florida vertoonde een type koraal dat was geïnfecteerd met de ziekte van het verlies van steenachtig koraalweefsel, of SCTLD, een wijdverspreide verbetering enkele maanden na behandeling met amoxicilline, rapporteren onderzoekers 21 april in Wetenschappelijke rapporten. Hoewel de dodelijke ziekte uiteindelijk weer opdook, bieden de resultaten goed nieuws, terwijl wetenschappers blijven zoeken naar de oorzaak.
“De antibiotische behandelingen geven de koralen een pauze”, zegt Erin Shilling, een koraalonderzoeker aan het Harbor Branch Oceanographic Institute van de Florida Atlantic University in Fort Pierce. “Het is erg goed in het stoppen van de laesies waarop het is aangebracht.”
Duikers ontdekten SCTLD op riffen in de buurt van Miami in 2014. Gekenmerkt door witte laesies die snel koraalweefsel wegvreten, plaagt de ziekte bijna het hele Great Florida Reef, dat zich uitstrekt over 580 kilometer van St. Lucie Inlet in Marin County tot Dry Tortugas National Park voorbij de Florida Keys. In de afgelopen jaren heeft SCTLD zich verspreid naar riffen in het Caribisch gebied (SN: 7/9/19).
Terwijl wetenschappers naar de oorzaak zoeken, moeten ze de laesies met vallen en opstaan behandelen. Twee behandelingen die veelbelovend zijn, zijn dat duikers een gechloreerde epoxy of een amoxicillinepasta op geïnfecteerde plekken aanbrengen. “We wilden deze technieken experimenteel beoordelen om te zien of ze net zo effectief zijn als mensen anekdotisch hebben gerapporteerd”, zegt Shilling.
In april 2019 identificeerden Shilling en collega’s 95 laesies op 32 kolonies groot sterkoraal (Montastraea cavernosa) voor de oostkust van Florida. De wetenschappers groeven greppels in de koralen rond de laesies om ziek weefsel te scheiden van gezond weefsel, vulden vervolgens de grachten en bedekten de zieke plekken met de antibiotische pasta of gechloreerde epoxy en controleerden de koralen gedurende 11 maanden.
Binnen ongeveer drie maanden na de behandeling was ongeveer 95 procent van de geïnfecteerde koraalweefsels die met amoxicilline waren behandeld genezen. Ondertussen was slechts ongeveer 20 procent van het geïnfecteerde weefsel dat was behandeld met gechloreerde epoxy in die tijd genezen – niet beter dan onbehandelde laesies.
Maar een eenmalige behandeling weerhoudt er niet van dat er na verloop van tijd nieuwe laesies opduiken, ontdekte het team. En sommige belangrijke vragen blijven onbeantwoord, merken de wetenschappers op, inclusief hoe de behandeling werkt op grotere schaal en welke eventuele bijwerkingen op langere termijn het antibioticum zou kunnen hebben op de koralen en hun omgeving.
“Erins werk is fantastisch”, zegt Karen Neely, een zeebioloog aan de Nova Southeastern University in Fort Lauderdale, Florida. Neely en haar collega’s zien vergelijkbare resultaten in hun tweejarige experiment in het Florida National Marine Sanctuary. De onderzoekers gebruikten dezelfde amoxicillinepasta en gechloreerde epoxybehandelingen op meer dan 2.300 laesies op meer dan 1.600 koraalkolonies die acht soorten vertegenwoordigen, waaronder grootsterkoraal.
Die antibioticabehandelingen waren meer dan 95 procent effectief bij alle soorten, zegt Neely. En het spotten van nieuwe laesies die na de eerste behandeling opdoken, leken te voorkomen dat koralen na verloop van tijd opnieuw geïnfecteerd raken. Die studie ondergaat momenteel peer-review in Frontiers in Marine Science.
“Over het algemeen worden ze gered door deze koralen in dit behandelingsprogramma te stoppen”, zegt Neely. “We krijgen niet vaak een happy end, dus dat is een leuke.”
