Krediet: CC0 publiek domein
Waterstof zou in de toekomst mogelijk treinen, vliegtuigen, vrachtwagens en fabrieken kunnen aandrijven, waardoor de wereld zich kan ontdoen van schadelijke emissies.
Hier is een blik op waar de industrie staat in verschillende sectoren:
Auto’s en vrachtwagens
Elektrische auto’s op waterstof-brandstofcellen zijn al op de weg.
Toyota lanceerde eind 2014 de Mirai-sedan, ’s werelds eerste waterstof-brandstofcelvoertuig op de massamarkt, terwijl Hyundai in 2018 zijn Nexo SUV onthulde.
De startende winkelprijzen zijn echter hoog voor de gemiddelde consument, rond de $ 50.000 in de Verenigde Staten en hoger in Europa.
Andere hindernissen zijn een gebrek aan oplaadstations en de behoefte aan grote reservoirs die zitruimte opeten.
Verschillende autofabrikanten en fabrikanten van apparatuur hebben niettemin substantiële investeringsplannen onthuld om de voertuigen te verbeteren en ook raceauto’s te ontwikkelen.
Een waarschijnlijke plaats om te beginnen is met vrachtvervoer, waar waterstof dieselbrandstof zou kunnen vervangen.
Voertuigen kunnen snel worden bijgevuld, ze hebben een aanzienlijke autonomie, het gewicht is geen probleem en ze zijn toegestaan ​​in stadscentra die anders verboden zouden zijn voor zware vrachtwagens.
Hyundai heeft al prototypes uitgerold en GM, Traton (Volkswagen) en Toyota versnellen de ontwikkeling van hun eigen modellen.
De Amerikaanse start-up Nikola zorgde voor een kortstondige buzz met de belofte van een vrachtwagen op waterstof, voordat hij erkende dat er nog een lange weg te gaan was.
Verschillende bedrijven stellen bussen voor die rijden op waterstofbrandstofcellen, maar de sector bevindt zich nog in de experimentele fase.
Train prototypes
Op waterstof rijdende treinen worden getipt als een goed alternatief voor diesel voor treinen die niet op elektriciteit kunnen rijden.
Ze hebben echter een speciaal tanknetwerk nodig.
De Franse fabrikant Alstom test sinds eind 2018 zo’n trein in Duitsland en is klaar om rollend materieel te bouwen.
De SNCF en vier Franse regio’s zullen naar verwachting deze week een contract voor de treinen ondertekenen, met als doel om in 2023 een prototype op de rails te zetten, gevolgd door pilootprogramma’s in 2024-25.
Vliegtuigen: 2035
De luchtvervoerssector gokt op waterstof om de uitstoot van vervuiling in 2005 tegen 2050 te halveren.
Momenteel worden twee hoofdpaden verkend, waarvan de eerste rechtstreeks als brandstof voor straalmotoren dient, wat betekent dat ernstige technische obstakels moeten worden overwonnen en het ontwerp van vliegtuigen moet worden aangepast.
Zelfs bij -253 graden C (-423 F) neemt waterstof vier keer zoveel ruimte in beslag als kerosine, wat vliegtuigen momenteel gebruiken.
Een tweede mogelijkheid is om waterstof te combineren met kooldioxide (CO2) om een ​​synthetische brandstof te produceren die op zichzelf of met kerosine kan worden gebruikt zonder grote aanpassingen aan de motor.
De Europese vliegtuigfabrikant Airbus heeft van vliegtuigen op waterstof een strategische prioriteit gemaakt en streeft naar 2035 als de datum waarop ten minste één van de drie concepten moet worden gerealiseerd.
De Duitse luchtvaartonderzoeksgroep DLR en Boeing zijn geïnteresseerd in het hybride brandstofconcept, maar de sector heeft niet de luxe om al zijn eieren in één mand te stoppen, merkt Sheila Remes op, hoofd duurzame ontwikkeling bij de Amerikaanse planemaker.
Zware industrie
De zware industrie heeft ook klimaatdoelstellingen voor 2050 en waterstof lijkt een voorsprong te hebben in de cement-, chemie- en staalsector.
Volgens de Hydrogen Economy Outlook gepubliceerd door BloombergNEF, een financieel informatiebedrijf, zou de zogenaamde groene waterstof geproduceerd uit water en duurzame elektriciteit in 2050 tussen de $ 0,80 en $ 1,60 per kilo kunnen kosten.
Dat zou het in de meeste landen concurrerend maken met aardgas.
Waterstof wordt al veel gebruikt bij het maken van kunstmest.
De Franse industriële gasgroep Air Liquide schat dat tussen 2030 en 2040 meer dan de helft van zijn waterstofverkoop aan de industriële sector zal zijn, terwijl nog eens 40 procent naar transport gaat en 10 procent voor “diverse activiteiten”.
Staalgigant ArcelorMittal, dat de wereldwijde uitstoot met 30 procent wil terugdringen in minder dan 10 jaar, heeft een project gelanceerd met Air Liquide in een fabriek in Duinkerken, Noord-Frankrijk, die al een experimentele leider is in Europa.
De Noord-Duitse steden Bremen en Hamburg hebben ook plannen om waterstof te testen in het staalproductieproces.
In La Mede, Zuid-Frankrijk, werken energiebedrijven Total en Engie aan een bio-raffinaderij op zonne-energie die naar verwachting vijf ton groene waterstof per dag zal produceren voor de productie van agrobrandstoffen.
Air Liquide heeft andere energieprojecten in ontwikkeling in Normandië en Canada.
