Nadat twee kabels waren gebroken, werd gevreesd dat het observatorium op instorten stond
Een gebroken kabel beschadigde in augustus de 305 meter brede schotel van het Arecibo-observatorium, hier weergegeven. Een tweede kabel brak in november, waardoor het observatorium vanwege veiligheidsoverwegingen permanent moest sluiten.
Arecibo’s dagen zijn voorbij. Nadat twee ondersteuningskabels de afgelopen maanden zijn uitgevallen, is de 305 meter brede schotel van het radio-observatorium onherstelbaar beschadigd, de National Science Foundation aangekondigd op 19 november. Het zal worden ontmanteld en ontmanteld.
“Het is een sterfgeval in de familie”, zegt astronoom Martha Haynes van Cornell University, die de telescoop in Puerto Rico heeft gebruikt om waterstof in het universum te bestuderen sinds ze in 1973 net klaar was met studeren. “Voor degenen onder ons die Arecibo gebruiken en had gehoopt het in de toekomst te gebruiken, is het een ramp. “
De telescoop, beroemd vanwege optredens in films als Gouden Oog en Contact, bestaat uit een brede schotel om radiogolven uit de ruimte te verzamelen en deze te focussen op detectoren die in een koepel boven de schotel zijn ondergebracht. In augustus gleed een van de kabels die de koepel omhoog hielden uit een stopcontact en sloeg een gat in de schaal.
De NSF en de University of Central Florida, die de telescoop beheert, hadden plannen om de kabel te repareren, zei Haynes. Maar toen brak een tweede kabel onverwachts op 6 november. Als een derde kabel zou breken, zou het platform de koepel kunnen laten slingeren, of zou de hele constructie kunnen instorten.
De NSF stelde vast dat er geen veilige manier was om de telescoop te repareren, maakte het bureau op 19 november bekend.
“Totdat deze beoordelingen binnenkwamen, was onze vraag niet of het observatorium gerepareerd moest worden, maar hoe”, zei Ralph Gaume, directeur van de afdeling Astronomische Wetenschappen van NSF, in een uitspraak. “Maar uiteindelijk bleek uit een overwicht aan gegevens dat we dit simpelweg niet veilig konden doen. En dat is een grens die we niet kunnen overschrijden. “
De sluiting is de laatste in een reeks bijna-rampen voor Arecibo. Een andere kabel werd beschadigd tijdens een aardbeving in 2014. Reparaties aan die kabel werden vertraagd door de orkaan Maria in 2017, die het observatorium tijdelijk stopte toen Puerto Rico de wijdverbreide stroomuitval en humanitaire crises doorstond (SN: 29-9-17). En het observatorium is al jaren het slachtoffer van dreigende of daadwerkelijke bezuinigingen (SN: 17-11-17).
Maar het verlies ervan is een grote klap voor de astronomie. Arecibo, gebouwd in 1963, was een van de beste faciliteiten ter wereld voor waarnemingen, variërend van mysterieuze radiogolven uit de verre ruimte (SN: 7-2-20) om bijna-aardse asteroïden te volgen die mogelijk op onze planeet zouden kunnen crashen (SN: 1/20/20). Het werd ook gebruikt in de vroege dagen van de zoektocht naar buitenaardse intelligentie, of SETI (SN: 29/05/12).
“Astronomen hebben niet veel faciliteiten”, zegt Haynes. Elke nieuwe is ontworpen om unieke voordelen te hebben ten opzichte van bestaande telescopen. “Dus als je er een verliest, is hij weg.”
Het einde van het observatorium is ook een symbolisch en praktisch verlies voor Puerto Rico, zegt radioastronomie-onderzoeker Kevin Ortiz Ceballos, een senior aan de Universiteit van Puerto Rico in Arecibo die het observatorium gebruikte om de eerste bekende interstellaire komeet en sterren te bestuderen die exoplaneten herbergen (SN: 14/10/19).
“Arecibo is als een icoon van de Puerto Ricaanse wetenschap”, zegt hij. “Dit is absoluut verwoestend.”
Ortiz Ceballos groeide op met het kijken naar Puerto Ricaanse tekenfilms waarin de personages naar Arecibo gingen om de telescoop te gebruiken. Zijn ouders brachten hem anderhalf uur om de telescoop te bezoeken. Hij schrijft het toe met het wekken van zijn interesse in astronomie, en hij had gehoopt terug te komen naar Puerto Rico om in Arecibo te werken na het voltooien van zijn Ph.D.
“Puerto Rico heeft een enorm massa-emigratieprobleem”, zegt hij. ‘Het zijn veel mensen, en ze zijn allemaal van mijn leeftijd. Het is een enorme braindrain. In staat zijn om te doen waar ik van hou zonder te hoeven vertrekken, het was een enorme droom voor mij. “
En niet alleen hij, merkt hij op: tientallen studenten van de universiteit en het observatorium, plus meer dan 200 Puerto Ricaanse studenten die het middelbare schoolprogramma van het observatorium hebben doorlopen, hebben een soortgelijk verhaal.
“Als ik dit verlies, vooral na alles wat we het afgelopen half decennium hebben verloren, krijg ik het gevoel dat we veroordeeld zijn om ons land slechts een ruïne te laten zijn”, zegt hij. “Het wordt een teken van een bredere ineenstorting. Dat is gewoon heel tragisch. “
