De nachtelijke hemel is adembenemend. Als je ergens heen gaat dat redelijk donker is en je ogen laat wennen, kun je omhoog kijken en duizenden speldenprikken van licht zien, elk een ster of melkwegstelsel dat miljoenen jaren oud is. Ik vind het volkomen nederig.
De nachtelijke hemel is ook een geweldig onderwerp voor fotografie. Met lange sluitertijden kan uw camera veel meer licht vastleggen dan uw ogen, waardoor u een nog beter zicht krijgt. Hier leest u hoe u een goede foto maakt van een sterrenhemel.
Wat maakt een goede nachthemelfoto
De beste foto’s van de nachtelijke hemel laten duizenden kleine sterren zien. Ze geven je het gevoel dat je omhoog kijkt naar een oneindig universum.
Ze zijn ook geaard. Een afbeelding die alleen van sterren is, ziet er op zijn best uit als een van de wetenschappelijke foto’s van NASA of een computergegenereerde weergave.
In plaats daarvan hebben geweldige foto’s van de nachtelijke hemel normaal gesproken een landschap als context. De uitgestrektheid van de sterren staat in contrast met iets dat veel dichter bij huis is.
De technische dingen
Hoewel je vrijwel overal een foto van de nachtelijke hemel kunt maken, moet je naar een donkere plek gaan om de beste resultaten te krijgen. Een stad op 50 km afstand zorgt voor voldoende lichtvervuiling om uw afbeeldingen te beïnvloeden. Professionele astrofotografen trekken vaak ver de woestijn in of hoog de bergen in om hun foto’s te maken. De beste manier om donkere luchten te vinden, is met zoiets als de lichtvervuilingskaarten van Dark Site Finder. Je kunt in de onderstaande schermafbeelding zien dat het grootste deel van de oostelijke helft van de VS behoorlijk slecht is voor bijna-fotografie, maar het westen en middenwesten hebben veel opties.
Als je niet ergens echt donker kunt komen, kun je het beste de donkerste horizon fotograferen. Ik woon in een vrij licht vervuild gebied, maar omdat het aan de kust ligt, kan ik goede nachtfoto’s maken, zoals hieronder met de aurora borealis, zolang ik mijn camera maar op zee richt.
Bij nachtelijke hemelfotografie balanceer je een aantal dingen: je wilt zoveel mogelijk licht in je camera laten zonder dat de beeldkwaliteit eronder lijdt door bewegende sterren of ruis. Dit betekent dat u uw diafragma op de grootst mogelijke waarde wilt instellen en uw ISO op de hoogste waarde die u zuivere opnamen oplevert. Voor de meeste camera’s zal dit ongeveer 1600 zijn. Voor professionele camera’s kun je in een keer naar 3200 of 6400 gaan, terwijl oudere camera’s waarschijnlijk naar 800 zullen moeten zakken.
VERWANT: Wat is diafragma?
De sluitertijd is iets complexer voor astrofotografie en hangt af van de brandpuntsafstand die u gebruikt. Omdat de sterren aan de hemel bewegen, zullen ze uitsmeren als je de sluiter te lang open laat, en in plaats van scherpe speldenprikken van licht krijg je rare wazigheid zoals je kunt zien in de onderstaande afbeelding.
De 500-regel dient als richtlijn voor wat de maximale sluitertijd is die u bij een bepaalde brandpuntsafstand kunt gebruiken. Deel 500 eenvoudig door de brandpuntsafstand van de lens en u krijgt binnen enkele seconden antwoord. Maak je bijvoorbeeld een foto met een 20 mm lens, dan is de maximale sluitertijd die je zonder stersporen kunt gebruiken 25 seconden.
VERWANT: Wat is het verschil tussen een full-frame en een crop sensor camera?
Een paar kanttekeningen bij de 500-regel. Ten eerste, als u een crop sensor-camera gebruikt, moet u de full-frame equivalente brandpuntsafstand gebruiken voor de berekening, met andere woorden: vermenigvuldig de brandpuntsafstand met 1,5 voordat u deze deelt in 500. De 500-regel werkt ook niet ook met camera’s met een superhoge resolutie. Als je een camera met een sensor met hoge resolutie gebruikt, moet je de brandpuntsafstand in ongeveer 300 verdelen om een realistischer getal te krijgen.
Een beetje simpele algebra (of vallen en opstaan) maakt dan duidelijk dat hoe korter de brandpuntsafstand, hoe langer de sluitertijd kan zijn voordat je sterrensporen ziet. Bij 17 mm kun je wegkomen met belichtingen van 30 seconden, terwijl je ze bij 50 mm na 10 seconden ziet. Er is nog een andere reden om naar groothoeklenzen te leunen: je krijgt betere landschapsfoto’s, wat betekent dat het gemakkelijker is om interessantere voorgronden in je sterrenfoto’s te krijgen.
VERWANT: Wat is een groothoeklens?
Aangezien we het hebben over sluitertijden gemeten in tientallen seconden, spreekt het voor zich dat een stabiel statief een essentieel onderdeel van de uitrusting is. U kunt geen sterrenfoto’s maken met uw camera in uw handen! Evenzo, omdat cameratrilling een probleem kan zijn, wilt u een externe trigger of de afteltimer van twee seconden op uw camera gebruiken.
Autofocus werkt ’s nachts niet echt, dus je kunt het beste handmatige scherpstelling gebruiken. Als je camera een livebeeldmodus heeft, gebruik deze dan om in te zoomen op de sterren en stel je lens vervolgens handmatig scherp totdat het speldenprikken zijn.
VERWANT: Wat is Camera Raw en waarom zou een professional er de voorkeur aan geven boven JPG?
Astrofotografie is een keer dat het fotograferen van RAW essentieel is. Je hebt zoveel mogelijk informatie nodig in je afbeeldingen.
Sterrenfotografie is, zoals je kunt zien, behoorlijk technisch, maar dat betekent niet dat het moeilijk is. Ga gewoon naar buiten, volg de bovenstaande instructies zo goed mogelijk en kijk wat je krijgt. Verwacht de eerste keer geen verbluffende resultaten, wees bereid om van uw fouten te leren.
Andere tips en trucs
Een van de grote “geheimen” van astrofotografie is de nabewerking. Gebruik Lightroom, Photoshop of uw gewenste afbeeldingseditor, ga daar naar binnen en gebruik de tools om dingen als schaduwdetail, hooglichtdetails, contrast en belichting te vergroten. Je moet de kleuren ook verfijnen door de verzadiging te verhogen en te spelen met de witbalans. Pas dingen aan totdat ze er goed uitzien.
Hier is de vorige van een van mijn foto’s.
En daarna.
Zoals je kunt zien, brengt een beetje nabewerking het echt samen.
VERWANT: Hoe u goede foto’s van de maan maakt
Hier zijn enkele andere tips om in gedachten te houden:
-
De maan is echt helder aan de hemel. Als je alleen maar foto’s van de sterren probeert te maken, ga dan op avonden zonder maan. Anders zal het uw opnamen alleen maar verstoren.
- Zelfs nadat de zon ondergaat, heeft het licht nog steeds invloed op de nachtelijke hemel. Wacht tot nadat de astronomische schemering is geëindigd, dat is wanneer de zon ver genoeg onder de horizon is gedaald zodat de lichtstralen de atmosfeer op uw locatie niet bereiken. Op TimeAndDate.com vind je de verschillende schemertijden.
- Het zou duidelijk moeten zijn, maar de beste tijd om foto’s van de nachtelijke hemel te maken, is op een heldere nacht. Als er veel bewolking is, zie je niets.
- Als je een foto wilt maken van een specifieke constellatie, gebruik dan een app om je te helpen deze te vinden. Ik hou van Sky Guide op iOS, en Sky Map lijkt een geweldige Android-optie te zijn.
- Neem een hoofdlamp mee als u sterrenfoto’s gaat maken. Ze zijn veel gemakkelijker om mee te werken dan de zaklamp van je telefoon.
Ik hou ervan om ’s nachts foto’s te maken. Het is echt vredig en aangezien je onderwerp nergens haastig naartoe gaat, kun je er de tijd voor nemen.
