Met de lancering van de iPhone XS en XR vorig jaar is Apple all-in gegaan op Face ID. En hoewel er misschien gebruikers zijn die de vingerafdruksensor missen, ben ik niet een van hen.
De nieuwste batch nieuwe iPhones die in september 2018 uitkwam, was de eerste die Touch ID helemaal niet bevatte. Nadat ik al enkele maanden mijn eerste Touch ID-loze iPhone heb, kan ik niet zeggen dat ik overstuur ben door deze stap van Apple.
Face ID is zoveel handiger
Touch ID is al best handig:manier handiger dan elke keer een wachtwoord in te typen, maar Face ID tilt het naar een heel nieuw niveau. Het is net als Touch ID, maar je hoeft niet eens je vingerafdruk te scannen.
Beide technieken vereisen nog steeds wat actie van uw kant om de telefoon te ontgrendelen en naar het startscherm te gaan, maar met Face ID is het gewoon een veegbeweging vanaf de onderkant. Terwijl u met Touch ID ervoor moet zorgen dat u uw vinger op een specifieke locatie op de telefoon plaatst en vervolgens wacht tot deze is ontgrendeld.
Met andere woorden, u hoeft niet eens na te denken over het ontgrendelen van uw telefoon met Face ID. In plaats daarvan gebeurt het gewoon, en dat is het soort gemak dat ik zoek.
Het is nauwkeuriger dan Touch ID ooit was
Nu ik Face ID al een tijdje heb gebruikt, kan ik zeggen dat het aantal keren dat het mijn gezicht niet herkent, veel minder is dan het aantal keren dat Touch ID mijn vingerafdruk niet heeft herkend.
Ik kan me eerlijk gezegd niet eens een keer herinneren dat ik rechtstreeks naar Face ID keek, en het vertelde me ronduit dat het me niet herkende – het is dat goed. Aan de andere kant kan ik me vaak herinneren dat Touch ID kieskeurig zou zijn en mijn vinger helemaal niet herkende.
Misschien waren mijn vingers een beetje nat of zoiets, maar Touch ID heeft te veel variabelen die juist moeten zijn om perfect te werken, terwijl Face ID met minimale vereisten werkt.
Face ID heeft zijn gebreken, maar ze zijn triviaal
Face ID is natuurlijk niet perfect. Een van de grootste tekortkomingen is dat je er recht naar moet staren om je gezicht te herkennen en je telefoon te ontgrendelen, wat niet erg klinkt, maar je begrijpt het meteen zodra je met je telefoon begint te communiceren op een dagelijks.
Een ding dat ik veel doe, is mijn telefoon op mijn bureau leggen en vervolgens op het scherm tikken om het wakker te maken om te zien of ik meldingen heb die ik misschien heb gemist. Als ik dat doe, wil ik mijn telefoon ontgrendelen om met die meldingen te werken. Als ik echter achterover in mijn stoel leun, kan de Face ID-camera me niet herkennen. Ik moet mijn telefoon pakken of voorover leunen om in het gezichtsveld van de camera te verschijnen.
Dit is vrij triviaal en het is niet voldoende reden om Face ID te bashen, omdat alle andere keren dat ik het gebruik, eventuele tekortkomingen volledig compenseer.
Het komt neer op
Ik ben zo gewend geraakt aan Face ID dat het ongelooflijk primitief aanvoelt om terug te gaan naar Touch ID (ik heb nog steeds mijn oude iPhone 6 die ik af en toe gebruik).
Op dit moment voelt het niet eens alsof Face ID en Touch ID in dezelfde competitie zitten. Dat wil niet zeggen dat Touch ID verschrikkelijk is, maar het is een van die dingen die je, als je Face ID eenmaal ervaart, nooit meer terug wilt.
