Nanodeeltjes houden een enorme belofte in bij borstkankerstrijd

Recent JCU -onderzoek laat zien hoe nanodeeltjes de diagnose en behandeling van borstkanker kunnen verbeteren.

Een student medisch aan James Cook University toont aan hoe nanodeeltjes de diagnose en behandeling van borstkanker kunnen verbeteren.

Elk jaar worden wereldwijd meer dan 2,3 miljoen vrouwen gediagnosticeerd met borstkanker. A Recent artikel in de Journal of Personalised Medicine Onderzoekt hoe nanodeeltjes een revolutie teweeg kunnen brengen in ons begrip en de behandeling van deze ziekte.

Josephine B. Oehler was co-auteur van de krant met Dr. Hugo Albrecht van het Centrum voor farmaceutische innovatie van de Universiteit van Zuid-Australië, waarbij het artikel wordt beoordeeld hoe nanotechnologie de kankerzorg zou kunnen verbeteren door het nauwkeuriger, gepersonaliseerd en effectief te maken.

“Hoewel de behandeling voor borstkanker een lange weg heeft afgelegd, hebben we nog steeds betere manieren nodig om therapie rechtstreeks aan de tumor te leveren en bijwerkingen te verminderen,” zei mevrouw Oehler.

“Het was inspirerend om te zien dat wetenschappers uit zoveel landen allemaal aan hetzelfde doel werken – slimmer, meer op maat gemaakte manieren om kanker te detecteren en te behandelen.”

“Werken aan de beoordeling gaf me ook grote inzichten in wereldwijde innovaties in nanomedicine.”

Nanodeeltjes, veel kleiner dan een menselijk haar, kunnen medicijnen vervoeren en helpen bij medische beeldvorming met hun kleine formaat en unieke oppervlakte -eigenschappen waardoor ze ideaal zijn voor kankerzorg.

De meeste mensen beschouwen nanodeeltjes alleen als drugsdragers, maar ze kunnen ook helpen bij vroege detectie, beeldvorming en zelfs het begrijpen van de unieke kenmerken van een tumor. Wanneer hun oppervlakken worden gemodificeerd, kunnen ze direct worden gemaakt om kankercellen te richten.

“De beoordeling legt uit dat nanodeeltjes tumoren bereiken door passieve targeting, met behulp van lekkende bloedvaten om zich te verzamelen in kankerachtig weefsel of actieve targeting, waar ze binden aan markers op kankercellen,” zei MS Oehler.

“Deze benadering stelt de behandeling in staat om kankercellen specifiek te richten en tegelijkertijd de blootstelling van gezonde cellen te minimaliseren. Hiermee kunnen onderzoekers ook gegevens verzamelen over de tumor, die kunnen helpen bij het aanpassen van de behandeling voor elke patiënt.”

De paper kijkt ook naar de rol van nanodeeltjes in immunotherapie, een benadering die het immuunsysteem helpt kanker te herkennen en aan te vallen.

Er is een groeiende interesse in het gebruik van nanodeeltjes om het immuunsysteem te ondersteunen bij het effectiever en met minder bijwerkingen dan traditionele therapieën.

Uitdagingen blijven bestaan ​​voordat deze technologieën in de klinische praktijk veel kunnen worden gebruikt.

Deze omvatten grootschalige productie van nanodeeltjes, veiligheid op lange termijn, begrip van lichaamsverdeling en goedkeuring van de regelgeving.

“Nanodeeltje therapieën moeten grondig worden getest vóór het gebruik van de patiënt, maar sommige zijn in klinische proeven en een paar zijn goedgekeurd,” zei mevrouw Oehler. “Echte vooruitgang gebeurt. Het is een spannende tijd voor dit veld.”