Opnieuw ontworpen pseudovirussen voor het 3D in kaart brengen van infecties openen nieuwe horizonten in virusonderzoek

Pseudovirussen lijken op bedriegers: hoewel ze onschadelijk zijn, zijn ze zo ontworpen dat ze nauwelijks te onderscheiden zijn van hun gevaarlijke familieleden. Dit maakt ze tot een hulpmiddel van onschatbare waarde bij virusonderzoek. Ze kunnen worden gebruikt om de infectieroutes van gevaarlijke virusvarianten nauwkeurig te analyseren.

Een grote uitdaging op dit onderzoeksgebied tot nu toe was het betrouwbaar zichtbaar maken van de pseudovirussen onder de microscoop. Dit komt omdat conventionele etiketteringsmethoden de activiteit van de “bedriegers” belemmeren en zo de beeldvorming vervalsen.

Een team van het Rudolf Virchow Center – Centrum voor Integratieve en Translationele Bioimaging aan de Julius-Maximilians-Universität (JMU) Würzburg, geleid door professor Markus Sauer en Dr. Gerti Beliu, heeft nu een oplossing ontwikkeld: door genetische code-uitbreiding en klikchemie te combineren , is er een unieke herkenningsfunctie voor pseudovirussen gecreëerd die hun activiteit onaangetast laat. Deze bevindingen zijn nu in het tijdschrift gepubliceerd ACS Nano.

De nieuwe “klikbare” pseudovirussen zijn zeer fluorescerend. In termen van binding en penetratie in cellen hebben ze echter dezelfde eigenschappen als hun pathogene verwanten. Eenmaal in de cellen veroorzaken ze echter geen ziekten. Hierdoor kunnen ze in S1/2-standaardlaboratoria met verlaagde biologische risiconiveaus worden behandeld.

“Deze methode opent compleet nieuwe perspectieven voor ons op het gebied van virusonderzoek. Het is een sprong voorwaarts in ons vermogen om de complexe dynamiek van virale infecties in levende organismen te observeren met behulp van microscopiemethoden met hoge resolutie”, zegt Sauer.

Een ander voordeel van de nieuwe methode is de hoge detectie-efficiëntie. Vergeleken met conventionele immunokleuringsmethoden ontdekte het JMU-team een ​​detectie-efficiëntie die vele malen hoger was. Hierdoor worden fijnere details en subtiele processen van het infectieproces zichtbaar.

“De klikbare pseudovirussen hebben het potentieel om een ​​revolutie teweeg te brengen in de manier waarop we virus-cel-interacties bestuderen. Het is alsof we onze microscopen gebruiken om in een voorheen onzichtbare wereld te duiken”, legt Dr. Beliu uit.