Rapport roept op tot meervoudige actie om de loodemissies van kleine vliegtuigen te verminderen

De National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine hebben op 12 januari een congressioneel mandaat uitgebracht verslag doen van over het verminderen van de loodemissies van kleine vliegtuigen – de grootste emitter van lood in de Verenigde Staten. Het rapport vat een studie samen onder voorzitterschap van Amy Pritchett, professor en hoofd lucht- en ruimtevaarttechniek aan Penn State’s College of Engineering, waarbij experts betrokken zijn in zowel vliegtuigbrandstoffen en -technologie als in loodemissies en effecten op de menselijke gezondheid.

De commissie beveelt een brede, meervoudige educatieve benadering aan om de loodemissies en blootstelling te verminderen op de meer dan 13.000 luchthavens en talloze afgelegen gemeenschappen in de Verenigde Staten die afhankelijk zijn van kleine vliegtuigen voor pilotenopleiding, luchtbrandbestrijding, medische luchtbruggen en meer.

“Het is van cruciaal belang om aan te pakken hoe loodemissies kunnen worden verminderd”, zei Pritchett, waarbij hij opmerkte dat lood een groot aantal gezondheidsproblemen kan veroorzaken. “Lood is een hardnekkige vervuilende stof. Zodra het door het vliegtuig in het milieu wordt uitgestoten, zinkt het naar de grond en blijft daar. Het wordt niet afgebroken.”

Door de toevoeging van ethanol aan autobenzine is er geen loodhoudend gas meer nodig in auto’s, en grote jets werken op een vorm van kerosine waarvoor geen lood nodig is. Kleine vliegtuigen met zuigermotoren en propellers draaien op brandstof die tetraethyllood (TEL) bevat, een vorm van lood die ervoor zorgt dat de motor met een hoog octaangetal wordt aangedreven.

“Deze vliegtuigmotoren, die over een breed bereik van hoogten moeten werken, werken anders dan auto’s en vereisen een hoger octaangetal dat op dit moment alleen TEL kan leveren”, zei Pritchett. “Je wilt niet dat je motor midden in de vlucht afslaat, vooral niet als je maar één motor hebt. Alleen brandstof met TEL werkt onder deze omstandigheden.”

Zelfs als er een loodvrije brandstof zou zijn die deze vliegtuigen zou kunnen voortstuwen, kan het veranderen van de brandstof vereisen dat zowel de vliegtuigsystemen als de brandstoftoevoerketen worden gewijzigd, aldus Pritchett.

“De meeste kleine luchthavens zijn eigendom van gemeenten of kleine particuliere organisaties”, zei Pritchett. “Dit zijn geen grote, geldverdienende ondernemingen die zich $ 100.000 of meer zouden kunnen veroorloven om een ​​enkele luchthaven om te bouwen tot een nieuw brandstofsysteem.”

Zonder een haalbare technische oplossing op korte termijn om loodemissies te elimineren, beveelt de commissie de Federal Aviation Administration aan om samen te werken met andere federale agentschappen, zoals de US Environmental Protection Agency en Occupational Safety and Health Administration, en de hele luchtvaartindustrie die ongeveer 170.000 vliegtuigen in particulier bezit die momenteel afhankelijk zijn van loodhoudende brandstof.

“Elke belanghebbende, van overheidsinstanties tot individuen, moet worden opgeleid, getraind en in het algemeen bewust gemaakt van de loodgevaren en beschikbare risicobeperkende maatregelen, vooral voor piloten, luchthavenpersoneel en vliegtuigtechnici,” zei Pritchett.

Parallel met de educatieve inspanningen beval de commissie aan om wetenschappelijk te blijven zoeken naar nieuwe technologieën, waaronder loodvrije voortstuwingssystemen zoals elektrische of waterstofaangedreven vliegtuigen. De overgang naar kleine vliegtuigen van de volgende generatie kan volgens het rapport initiatieven van het Congres vereisen, zoals het beleid dat vereist dat alle nieuwe vliegtuigen die over tien jaar worden geproduceerd, op loodvrije brandstof moeten rijden.

“Er zijn hier geen eenvoudige oplossingen”, zei Pritchett. “We hebben wijdverbreide, brede, privaat-publieke bijdragen en samenwerkingen nodig om loodvrije oplossingen te vinden die werken voor kleine vliegtuigen en de mensen die ze bedienen.”