Videogames bieden nu verbluffende beelden die bijna niet van echt te onderscheiden zijn. Als gevolg hiervan zijn veel gamers gecharmeerd geraakt van het vooruitzicht om hun grafische instellingen te maximaliseren, maar dit is misschien niet altijd de verstandigste keuze.
Ultra-instellingen zijn voor toekomstige controle
Een van de belangrijkste redenen waarom ontwikkelaars ultra-instellingen in hun games opnemen, is om ze toekomstbestendig te maken. Gaming-technologie evolueert altijd, en wat vandaag overdreven lijkt, kan over een paar jaar standaard zijn.
Door ultra-instellingen op te nemen, zorgen ontwikkelaars ervoor dat hun games er nog steeds fantastisch uit kunnen zien en later kunnen profiteren van nieuwere hardware. Dit betekent dat je, in tegenstelling tot consolegames, niet hoeft te wachten op een game-update of op een heruitgave van de game om te genieten van een betere resolutie, framesnelheid en detail op toekomstige hardware.
Het feit dat deze instellingen er zijn, betekent echter niet dat ze bedoeld zijn voor de hardware van vandaag. Het draaien van een game op ultra-instellingen kan zelfs de krachtigste systemen tot het uiterste drijven, wat vaak leidt tot lagere framesnelheden, crashes of andere prestatieproblemen.
Bovendien is het verschil tussen sommige hoge en ultra-instellingen meestal niet duidelijk, tenzij u er specifiek naar op zoek bent.
Aan de andere kant, als je een game speelt van jaren geleden waar de snelste GPU ter wereld vandaag niet eens mid-range zou zijn, kun je die instellingen zo hoog aandraaien als je wilt en wat meer leven uit je favoriete oudere titels.
De beste gaming-laptops van 2023
Grote opofferingen voor minimale winsten
Om een game op ultra-instellingen te spelen, heb je een high-end gaming-rig nodig die de enorme rekenkracht aankan. Zelfs dan is de verbetering die u ziet de extra belasting van uw systeem misschien niet waard.
Het prestatieverschil tussen hoge en ultra-instellingen kan aanzienlijk zijn. Mogelijk merkt u dat uw framesnelheid aanzienlijk daalt wanneer u overschakelt naar ultra, waardoor de game minder soepel en responsief aanvoelt. Het algehele effect is een afname van de speelbaarheid voor een vaak marginale toename van de grafische getrouwheid tijdens normale gameplay. Vergeet niet dat de game niet is ontworpen om te worden gezien met behulp van een stilstaand beeld en een vergrootglas!
De afweging is het vaak niet waard. Een lichte hobbel in schaduwdetail of textuurkwaliteit zal je ervaring niet verbeteren als het spel schokkerig of onstabiel wordt. Je kunt vaak beter vasthouden aan hoge instellingen en genieten van een soepele, stabiele game-ervaring.
Sommige “Ultra”-instellingen zijn dat niet
Een ander punt om te overwegen is dat niet alle “ultra” -instellingen gelijk zijn gemaakt. Sommige games gebruiken de term losjes en labelen instellingen als “ultra” wanneer ze de lagere instellingen niet significant verbeteren.
In andere gevallen kunnen de ultra-instellingen grafische functies introduceren die afbreuk doen aan de algehele esthetiek van de game. Sommige ultra-instellingen kunnen bijvoorbeeld overmatig gebruik maken van bloei- of lensflare-effecten, wat leidt tot een te heldere of vervaagde look.
Het is van essentieel belang om te begrijpen wat elke instelling doet en hoe deze de beelden van je game beïnvloedt, in plaats van simpelweg alles tot het maximum op te krikken.
Er is ook een merkwaardige trend geweest in de richting van de inflatie van vooraf ingestelde namen voor videogames. Waar in het verleden een pc-game presets had met het label:
Zeer laag > Laag > Gemiddeld > Hoog > Zeer hoog > Ultra
Het is niet vreemd om een modern spel te zien met het label zoiets als:
Gemiddeld > Hoog > Zeer hoog > Ultra > Epic/Insane/Psycho enzovoort.
Er zijn immers geen normen of voorschriften voor hoe game-ontwikkelaars hun presets noemen. Als u de naam ‘laag’ wijzigt in ‘gemiddeld’, verandert alleen de daadwerkelijke naam. Evenzo, als u “zeer hoog” hernoemt naar “ultra”, zijn de relatieve instellingen nog steeds hetzelfde!
Dus als we zeggen: “U mag nooit ultra-instellingen gebruiken in games”, bedoelen we natuurlijk niet letterlijk instellingen die het label “ultra” hebben, maar gewoon de overdreven maximale instellingen die sommige AAA- en AA-games bieden.
Ook (en het spreekt vanzelf, maar we geven er de voorkeur aan grondig te zijn), er zijn moderne games die hun hoogste preset bestempelen als ‘ultra’, maar de algehele game is zo grafisch niet veeleisend dat het label geen echte betekenis heeft. In die gevallen had men het beter “maximaal” kunnen noemen.
De beste voorinstellingen zijn aangepaste voorinstellingen
In plaats van te vertrouwen op de vooraf ingestelde ultra-instellingen, is het vaak beter om uw instellingen aan te passen aan uw systeem en voorkeuren.
Begin door alles op hoog te zetten en pas vervolgens individuele instellingen aan om te zien hoe ze je spel beïnvloeden. Mogelijk merkt u dat bepaalde instellingen, zoals textuurkwaliteit of tekenafstand, grote invloed hebben op hoe uw game eruitziet zonder de prestaties aanzienlijk te beïnvloeden, vooral wanneer ze veel VRAM belasten in plaats van de daadwerkelijke GPU.
In andere gevallen kan het zijn dat bepaalde instellingen weinig tot geen invloed hebben op je framesnelheid, zelfs bij ultra-instellingen. Dus het gebruik van een mix van instellingen (zelfs inclusief enkele ultra-instellingen) biedt ongetwijfeld de beste mix van visuele kwaliteit en prestaties.
Onthoud dat als je het verschil niet kunt zien tijdens normale gameplay, je prestaties voor niets uitgeeft!