In-body beeldstabilisatie (IBIS) is een van de belangrijkste kenmerken van spiegelloze camera’s, zoals de Canon EOS R5, Canon EOS R6, Nikon Z7 en Sony A7 III. Maar wat is het, hoe verschilt het van andere soorten beeldstabilisatie en doet het er eigenlijk toe? Laten we het uitzoeken!
Wat is beeldstabilisatie?
Beeldstabilisatie (IS) wordt ook wel vibratiereductie (VR) genoemd. Het is een mechanische functie op sommige lenzen en camera’s die de hoeveelheid onscherpte door cameratrilling beperkt.
Over het algemeen is de langste sluitertijd die u zonder IS kunt gebruiken en toch wazige beelden krijgt, 1 / XX, waarbij “XX” de 35 mm-equivalente brandpuntsafstand van de lens is. Dit wordt de wederkerige regel genoemd.
Als u bijvoorbeeld een 100 mm-lens gebruikt, kunt u veilig een sluitertijd van 1/100 seconde gebruiken. Met een 50 mm-lens kun je iets langzamer gaan met 1/50 seconde en toch acceptabel scherpe beelden krijgen.
IS, of het nu een kenmerk van de lens of camera is, stelt u in staat om een langere sluitertijd te gebruiken. Afhankelijk van hoe geavanceerd het is en hoe stabiel uw handen zijn, zult u waarschijnlijk ergens tussen de twee en vier stops langzamer kunnen gaan. (Sommige fabrikanten, zoals Canon, beweren dat bepaalde camera- en lenscombinaties tot acht stops kunnen hebben).
Met een 100 mm lens betekent dit een sluitertijd tussen 1/25 en 1/10 seconde. Bij weinig licht is dat genoeg om een groot verschil te maken.
IBIS vs. in-lens stabilisatie
Het grote verschil tussen IBIS en in-lens stabilisatie is waar het stabilisatiemechanisme is geplaatst. Bij IBIS beweegt de camerasensor zelf een beetje om eventuele cameratrillingen tegen te gaan. Bij in-lens stabilisatie beweegt een extra lenselement en zorgt voor een stabiele beeldbescherming op de sensor.
Geen van beide systemen is superieur aan het andere – ze hebben allebei hun voordelen.
IBIS werkt het beste bij kortere brandpuntsafstanden. Bij lenzen met een lange brandpuntsafstand, zoals een 300 mm telefoto, kan de sensor niet genoeg bewegen om de sterk vergrote cameratrilling te ondervangen. Omdat de stabilisatie echter in de camera gebeurt, kunnen alle lenzen worden gestabiliseerd, zelfs degenen die er oorspronkelijk niet voor ontworpen waren.
Stabilisatie in de lens is minder handig en duurder dan IBIS. Hoewel langere lenzen met IS systemen hebben die zijn ontworpen om veel trillingen op te vangen, betaalt u voor elke lens een premie. Het is ook een ander kwetsbaar ding dat kan breken als je per ongeluk een lens laat vallen.
Hoeveel maakt het uit?
Historisch gezien vertrouwden Canon en Nikon op in-lens stabilisatie voor hun lenzen. Pas met de release van hun nieuwste spiegelloze camera’s zijn ze IBIS gaan gebruiken. Dit komt grotendeels omdat Sony een grote deal heeft gemaakt met de IBIS in zijn spiegelloze camerabereik.
IBIS is zeker een leuke functie om te hebben, en het kan je in staat stellen om foto’s te maken die je anders zou missen. Net als bij elke vorm van beeldstabilisatie zijn er echter de volgende belangrijke kanttekeningen bij:
- Het vermindert alleen onscherpte door cameratrilling: Als u een lange sluitertijd gebruikt, zoals 1 / 10e van een seconde, kunt u bewegingsonscherpte verwachten van alles wat in het frame beweegt, zelfs zonder cameratrilling.
- Het is het handigst bij langere lenzen, maar het werkt het beste bij kortere brandpuntsafstanden: Dit is geen magische oplossing voor natuur- of sportfotografen.
- U krijgt betere resultaten door uw ISO of diafragma te vergroten: In de meeste situaties is deze aanpak betrouwbaarder dan beeldstabilisatie.
Het is ook vermeldenswaard dat veel van de nieuwe telelenzen van Canon en Nikon nog steeds een ingebouwde IS hebben, die samenwerkt met IBIS om beelden te stabiliseren. Dit betekent dat u in wezen twee keer betaalt voor stabilisatie.