We leven in een tijd waarin grafische kaarten niet alleen draaien om brute weergavekracht. DLAA is een functie op moderne NVIDIA-kaarten die de beeldkwaliteit kan verbeteren, maar wat is DLAA precies en wanneer moet u het gebruiken?
Wat is DLAA?
In de eenvoudigste bewoordingen is DLAA (Deep Learning Anti-Aliasing) een techniek die AI gebruikt om rafels of het ’trapeffect’ aan de randen van objecten in videogames te elimineren, een veelvoorkomend probleem dat anti-aliasing-technieken proberen op te lossen.
Het onderdeel ‘deep learning’ verwijst naar de manier waarop het systeem wordt getraind. NVIDIA maakt gebruik van machine learning-modellen die leren hoe anti-aliasing effectief kan worden toegepast met behulp van een uitgebreide bibliotheek met high-definition afbeeldingen.
Het fascinerende aan DLAA is dat er, in tegenstelling tot Deep Learning Super-Sampling (DLSS), geen opschaling nodig is. Terwijl DLSS werkt door games met een lagere resolutie weer te geven en vervolgens AI te gebruiken om het beeld intelligent op te schalen, werkt DLAA met de oorspronkelijke resolutie van de game en richt zich uitsluitend op anti-aliasing. In wezen brengt DLAA de scherpte en helderheid van DLSS, maar zonder de resolutie te veranderen.
De voordelen van DLAA
DLAA kan uitstekende anti-aliasing-resultaten produceren, terwijl meer van de originele beelddetails behouden blijven dan traditionele methoden en NVIDIA’s eigen DLSS. Omdat het systeem is getraind met behulp van machine learning, kan het een geavanceerd begrip van hoe objecten in de echte wereld eruitzien toepassen op het aliasingprobleem.
DLAA kan mogelijk de visuele getrouwheid verbeteren tegen lagere prestatiekosten in vergelijking met conventionele anti-aliasing-technieken. Het gebruikt dezelfde speciale machine learning-hardware die DLSS-opschaling gebruikt om de verwerking van de afbeelding te versnellen. Dus hoewel DLAA nog steeds een prestatiehit oplevert, is het lang niet zo zwaar als een meer traditionele methode zou moeten zijn om vergelijkbare resultaten te bereiken.
Wanneer DLAA gebruiken in plaats van DLSS
DLAA is niet bedoeld om DLSS te vervangen; in plaats daarvan is het een extra hulpmiddel in je arsenaal. De keuze tussen DLSS en DLAA hangt af van je hardwareconfiguratie en de specifieke systeemvereisten van de game die je speelt.
U kunt DLAA verkiezen boven DLSS wanneer uw GPU voldoende kracht heeft om een game op uw doelresolutie en framerate uit te voeren, maar u de beeldkwaliteit wilt verbeteren door aliasing-artefacten te minimaliseren. In dit scenario kan DLAA een fantastisch hulpmiddel zijn om uw huidige resolutie te behouden en de algehele beeldkwaliteit te verbeteren.
Aan de andere kant, als je moeite hebt om je doelresolutie en framerate te halen, dan is DLSS misschien de betere keuze. DLSS kan uw systeem helpen boven zijn gewicht uit te stijgen door de game met een lagere resolutie weer te geven en vervolgens AI te gebruiken om de afbeelding op te schalen, wat betere prestaties oplevert.
Het is de moeite waard erop te wijzen dat DLSS dat is Ook in feite een vorm van anti-aliasing. Dus de keuze tussen DLAA en DLSS gaat naar mijn mening helemaal niet over aliasing. In plaats daarvan verhoogt het de beeldkwaliteit van de native weergegeven scène tegen lage prestatiekosten. DLSS daarentegen probeert (en slaagt daar meestal in) om de kwaliteit van de oorspronkelijke afbeelding plus traditionele aliasing te evenaren. Met DLSS krijg je echter ook een welkome boost in de framesnelheid.
Om je een praktisch voorbeeld te geven, mijn gaming-laptop kan werken Diablo IV bij 1440p ultra preset met DLSS in kwaliteitsmodus, bij framesnelheden van meer dan 120 fps. Persoonlijk zie ik echter niet het voordeel in van meer dan 60 fps in een isometrische actie-RPG, dus in plaats daarvan heb ik de framesnelheid beperkt tot 60 en DLAA geactiveerd om de beeldkwaliteit te maximaliseren met een vloeiende, vergrendelde framesnelheid.
Hier is de game die DLSS gebruikt in de kwaliteitsmodus, gericht op 1440p. Ik heb de ingebouwde zoomfunctie van de game gebruikt om fijnere details te benadrukken.
Hier zijn exact dezelfde scène en instellingen, behalve dat we deze keer DLAA gebruiken. Kun je het verschil zien?
Afgezien van het aantal FPS in de hoek daar, lijkt het misschien niet alsof er enig verschil is. Laten we dus inzoomen op die rotsformaties in de linkerbovenhoek, te beginnen met de DLSS-kwaliteitsmodus.
En nu hebben we hier DLAA, met alle andere instellingen hetzelfde.
Het zou je vergeven zijn als je niet kunt vertellen wat DLAA doet, maar natuurlijk vertellen screenshots niet het hele verhaal, aangezien de twee methoden in beweging anders kunnen presteren. DLSS is misschien meer vatbaar voor bewegingsartefacten, maar of je deze daadwerkelijk kunt zien tijdens normale gameplay, hangt af van jou en je instellingen.
Verschillende titels die DLSS en DLAA ondersteunen, kunnen ook meer variatie hebben tussen de beeldkwaliteit die elke technologie kan bereiken in stilstaande beelden en bewegende beelden. Wees dus niet bang om ertussen te schakelen en zelf te beslissen welke de beste afweging biedt tussen kwaliteit en prestatie.
Ons voorbeeldspel hier, Diablo IV, ziet er absoluut scherper uit in beweging met DLAA aan, en gezien hoeveel prestatie-overhead ik heb boven 60 FPS, is de scherpe stabiliteit in beweging de FPS-afweging waard. In games zoals competitieve first-person shooters en racetitels zou je echter negen van de tien keer de voorkeur geven aan een snellere respons dan iets scherpere beelddetails. Wat je ook kiest, nu weet je het verschil tussen DLSS en DLAA.