Weer op pad: hoe de staten de overstap naar elektrische voertuigen in Australië kunnen versnellen

Vorige maand kwam Michael Bartsch, chef van Volkswagen Australië onthuld De Australische wetten op het gebied van schone technologie waren zo zwak dat zijn Duitse hoofdkantoor de Australiërs niet zou voorzien van de best verkopende elektrische voertuigen uit het middensegment van het bedrijf.

Zonder een duidelijk beleid om aan te geven dat de markt voor elektrische voertuigen zou groeien, zei Bartsch, zou Volkswagen in plaats daarvan populaire modellen, zoals de ID.3 hatchback en de ID.4 SUV, leveren aan meer gastvrije markten zoals Noord-Amerika en Europa.

Ongetwijfeld blijft de regering-Morrison op het gebied van het beleid voor elektrische voertuigen langzaamaan. Zijn toekomstige strategie is brandstof Discussie papier sluit subsidies voor elektrische voertuigen uit, en de regering heeft geen normen voor brandstofefficiëntie ingevoerd om de overgang van traditionele auto’s te stimuleren.

Maar zoals de geschiedenis laat zien, kunnen staten en territoria bij afwezigheid van federaal leiderschap samenwerken en in een beleidsinbreuk stappen. Dit is het moment voor hen om samen te werken aan elektrische voertuigen. Hier is hoe ze het kunnen doen.

Een geschiedenis van samenwerking

Bedrijven willen vooral actie ondernemen tegen klimaatverandering. Maar zonder een sterk, consistent, juridisch bindend beleid maken veel bedrijven zich zorgen over schade aan hun investeringen, concurrentievermogen en winsten.

De situatie op dit moment doet denken aan die van begin jaren 2000. Vervolgens riep de industrie de regering-Howard op om een ​​duidelijk signaal af te geven over emissiereductie. De druk culmineerde in 2006, toen bedrijven – waaronder BP, IAG en Origin Energy –verklaard klimaatverandering was een groot zakelijk risico en “hoe langer we wachten met handelen, hoe duurder het wordt voor het bedrijfsleven en voor de bredere Australische economie”.

In de jaren ervoor hadden Australische staten en territoria de noodzaak om in actie te komen al ingezien. In een opmerkelijke samenwerking in 2004 brachten ze een discussienota uit over een mogelijk nationaal emissiehandelssysteem (NETTEN​ Het was bedoeld om “een kader te bieden voor emissiereductie dat het bedrijfsleven en de gemeenschap zekerheid en voorspelbaarheid geeft”.

Deze samenwerking, samen met de druk van de industrie, dwong de federale overheid om te reageren. In december 2006, toen premier John Howard gevestigd een gezamenlijke overheid-businessgroep om te adviseren over een emissiehandelssysteem.

Zoals de geschiedenis laat zien, is dit beleid niet uitgelopen. Howard verloren de verkiezingen van 2007 en, na teleurstellende wereldwijde klimaatbesprekingen in Kopenhagen, de regering Rudd verlaten emissiehandel.

Maar het toont de mogelijkheid aan voor staten om te leiden door collectief op te treden – en het beleid voor elektrische voertuigen biedt nog zo’n kans.

Macht aan de staten

Australische staten en territoria zijn al toonaangevend op het gebied van klimaatbeleid. Iedereen heeft doelstellingen of ambities om tegen 2050 netto nulemissies te bereiken, en sommige hebben ambitieuze doelstellingen voor hernieuwbare energie.

Sommige rechtsgebieden beginnen ook hun transportsector koolstofarm te maken. Bijvoorbeeld de ACT overheid biedt financiële prikkels, vrijstellingen van zegelrechten en een gedurfde aankoopverplichting voor de vloot.

Noorwegen biedt een verbluffend voorbeeld van beleid dat het gebruik van elektrische voertuigen kan ondersteunen. In minder dan een decennium zijn de aankopen van elektrische voertuigen gestegen van vrijwel niets tot meer dan de helft van alle nieuwe autoverkopen in 2020​ Het heeft als nationaal doel dat alle nieuwe auto’s die tegen 2025 worden verkocht, nul-uitstoot moeten zijn.

Daarentegen, in Australië in 2020, elektrische voertuigen omvatte slechts 0,6% van de verkoop van nieuwe voertuigen.

Stimulansen voor elektrische voertuigen ingezet in Noorwegen omvatten:

vrijstelling van 25% verbruiksbelasting die normaal wordt toegepast op nieuwe voertuigen, vrijstelling van wegenbelasting, lagere registratiekosten en korting op tolgelden, geen invoerbelasting, toestemming om op busbanen te rijden, verlaagde bedrijfswagenbelasting.

Veel van deze beleidsmaatregelen vallen onder de bevoegdheid van de Australische staten. Maar de inspanningen moeten worden gecoördineerd, anders kunnen er onbedoelde gevolgen zijn. Een grote korting die in één staat wordt aangeboden, kan er bijvoorbeeld toe leiden dat consumenten massaal hun elektrische voertuigen kopen buiten hun eigen staat. Die uitkomst zou niet eerlijk zijn voor belastingbetalers in de staat die de korting aanbiedt.

Gecoördineerde vlootaankopen is een andere manier waarop staten het gebruik van elektrische voertuigen in Australië kunnen stimuleren. Op dit moment zijn de prijzen van elektrische voertuigen voor veel consumenten onbereikbaar. Er zijn maar weinig goedkope opties en het aanbod van modellen uit het middensegment – die ongeveer A $ 50.000 of $ 60.000 kosten – is beperkt.

Maar onze analyse laat zien sommige elektrische voertuigen zijn al kostenconcurrerend voor overheidsvloten. Dus als staten zich verenigen om een ​​groot aantal van een bepaald model elektrische voertuigen te kopen, zou dit de stimulans kunnen zijn die fabrikanten nodig hebben om het model voor algemene aankoop in Australië aan te bieden. Sommige fabrikanten overwegen zelfs lokale montage of fabricage als de verkoopvolumes hoog genoeg zijn.

En door de relatief hoge omzet in wagenparkauto’s van de overheid zou de tweedehandsmarkt binnenkort een instroom van elektrische voertuigen zien. Dit zou de transitie in de hele economie versnellen.

Opgemerkt moet worden, de regering-Morrison plannen bedrijfsvloten aanmoedigen om over te stappen op elektrische voertuigen. Het is ook beproeving de Tesla Model 3 en Hyundai Ioniq EVa’s in zijn Comcar-vloot.

Staten zouden ook hun collectieve invloed kunnen gebruiken om meer laadinfrastructuur voor elektrische voertuigen te laten bouwen. Als alle staten samenwerken om het laadnetwerk uit te breiden, zou het goedkoper en efficiënter kunnen.

Weer op pad

Door samen te werken, kunnen de staten het signaal sturen dat fabrikanten nodig hebben voordat ze zich ertoe verbinden een breder scala aan elektrische voertuigen in Australië te verkopen.

Ons onderzoek heeft getoond 50-76% van de verkoop van nieuwe auto’s in Australië moet tegen 2030 elektrisch zijn om ervoor te zorgen dat we tegen 2050 een netto-nuluitstoot bereiken.

We hebben niet veel tijd. De staten kunnen deze overgang een vliegende start geven – en met een beetje geluk kan het Gemenebest aan boord komen.