Krediet: Clive Stapleton / Shutterstock
Britse politici, nationaal en lokaal, investeren graag in wegen. De Schatkist is van mening dat de benadering van economische analyse door het Ministerie van Transport deugdelijk is en is daarom bereid aanzienlijke bedragen toe te kennen. De afdeling neemt ze graag aan, net als de civieltechnische aannemers die er baat bij hebben.
Het meest recente resultaat is een £ 27,4 miljard investeringsprogramma om de autosnelwegen en autowegen in Engeland gedurende vijf jaar te onderhouden en uit te breiden. Onderdeel hiervan is de aanleg van zogenaamde slimme snelwegen, waarbij de vluchtstrook wordt omgevormd tot een extra rijstrook voor bewegend verkeer en elektronische mededelingenborden informatie uitzenden om de snelheid van automobilisten te beheersen en incidenten te beheersen.
Deze innovatie heeft verhoogd bezorgdheid over de veiligheid, waarbij sommigen zich zorgen maakten over het risico van aanrijdingen bij pech. Elders is de beslissing om te investeren in 4.000 mijl wegen bekritiseerd omdat het de daarmee gepaard gaande onderschatting heeft gemaakt koolstof uitstoot​
De verdediging van de regering is dat uitbreiding van het wegennet helpt om verkeersopstoppingen te verminderen en economische groei te stimuleren. Ik besloot deze beweringen door te onderzoeken analyseren het resultaat van de uitbreiding van een deel van de M25 tot een slimme snelweg in 2014.
Wil elk van deze regelingen groen licht krijgen, dan moet een kosten-batenanalyse bevestigen dat ze een goede prijs-kwaliteitverhouding hebben. Dit wordt over het algemeen geleverd door transportadviseurs die complexe modellen hanteren waarvoor ze veel verschillende parameters moeten schatten. De modelleurs willen natuurlijk hun klanten tevreden stellen met hun beste schatting van de prijs-kwaliteitverhouding. Maar de resulterende optimistische vooringenomenheid leidt ertoe dat politici de voordelen van het toevoegen van nieuwe wegcapaciteit overdrijven. Op dit punt laat de casestudy van M25 zien dat het publiek wordt misleid.
Een slimme beslissing?
Highways England, een bedrijf dat eigendom is van het Department for Transport en verantwoordelijk is voor de autosnelwegen van het land, publiceerde gedetailleerde verkeerscontrolerapporten voor de eerste drie jaar na de opening van een slim snelwegplan tussen knooppunten 23 en 27 van de M25 London orbitale route.
De weg werd vergroot van drie naar vier rijstroken in elke richting. Terwijl het verkeer een jaar na opening sneller stroomde, was dit voordeel in het tweede jaar verloren gegaan dankzij de toename van het verkeersvolume, een stijging van 16% vergeleken met 7% voor andere snelwegen in de regio.
Wegeninvesteringen zouden de economie ten goede moeten komen door kostbare minuten reistijd te besparen. Verkeersmodellen worden gebruikt om in te schatten hoe groot de tijdsbesparing zal zijn om elke investering te rechtvaardigen. Het model dat in de M25-zaak werd gebruikt, voorzag in aanzienlijke besparingen in reistijd ter waarde van meer dan £ 400 miljoen voor mensen die om zakelijke redenen reizen – zowel auto’s als goede voertuigen.
Er was ook een kleinere tijdwinst voor lokale weggebruikers, zowel forenzen als voor korte ritten. Maar deze werden bijna volledig gecompenseerd door gestegen brandstofkosten. Dat komt doordat deze lokale chauffeurs omgeleid werden naar de snelweg waar minder verkeer was om een ​​paar minuten op hun reis te besparen. Maar uiteindelijk legden ze een grotere afstand af door van directere routes af te wijken.
Het M25-verkeersmodel dat werd gebruikt om de investering in slimme snelweg te rechtvaardigen, onderschatte deze toename van het verkeersvolume aanzienlijk, terwijl het de gemiddelde snelheidstoename voor de meeste automobilisten overschat, die op ongeveer 10 km per uur wordt gesteld. De baten-kostenverhouding werd geschat op 2,9, dat wil zeggen £ 2,90 aan economisch voordeel voor elke £ 1 die werd geïnvesteerd. Omdat de reistijdwinst niet langer duurde dan het eerste jaar na opening, was de werkelijke kosten-batenverhouding veel lager.
Terwijl de uitbreiding van de snelweg bedoeld was om de economie ten goede te komen door reizigers die voor hun werkgever reizen tijd te besparen en zo productiever te zijn, werd de extra wegcapaciteit grotendeels ingenomen door een toename van lokale weggebruikers. Elk economisch voordeel dat ze hadden kunnen behalen door een paar minuten reistijd te besparen, werd gecompenseerd door hogere brandstofkosten.
De M25 is gemaakt om langeafstandsverkeer mogelijk te maken – bijvoorbeeld van de Kanaalhavens naar de Midlands – om het centrum van Londen te vermijden. Hoewel lokale weggebruikers onvermijdelijk profiteren van de snelweg voor korte ritten, ook wel bekend als “knooppunthoppen”, verminderen deze de economische voordelen en dragen ze bij aan de CO2-uitstoot en luchtvervuiling.
De snelwegen en hoofdwegen van Engeland staan ​​het meest onder druk rond de bebouwde kom, waar plaatselijk en langeafstandsverkeer wedijvert om wegruimte. Hier zijn de nieuwe wegeninvesteringen van de overheid geconcentreerd. Er zijn tien slimme snelwegregelingen in het huidige investeringsprogramma, met een gemiddelde baten-kostenverhouding van 2,4​ Dit lijkt buitengewoon optimistisch in het licht van wat er met de M25 is gebeurd.
Geleverd door The Conversation
