Herstel en overleving zijn ingewikkeld, maar het wordt elke dag gemakkelijker.
Nadat ik in mijn twintiger jaren borstkanker heb gehad, ben ik dankbaar dat ik nog leef – maar ik rouw ook om de dierbaren die ik aan deze ziekte heb verloren.
Het is onmogelijk te begrijpen waarom ik het overleefde toen zij dat niet deden, en de gedachte maakt me boos, verdrietig en zelfs beschaamd.
Het schuldgevoel van de overlevende kan zich op verschillende manieren voordoen. Sommige mensen ervaren flashbacks en angst wanneer ze worden herinnerd aan iemand die ze hebben verloren. Anderen ervaren een constant schuldgevoel dat het dagelijkse leven lijkt binnen te dringen.
Voor mij verschijnt het schuldgevoel van de overlevende tijdens belangrijke mijlpalen wanneer ik me de mensen herinner die er naast me zouden moeten zijn. Schuldgevoel duikt weer op tijdens bijzonder vreugdevolle momenten en overvalt me als een klap in mijn gezicht.
Hoe gaan we om met schuldgevoelens en omarmen we het leven na het overleven? Ik wil zes coping-mechanismen delen die me hebben geholpen sinds mijn diagnose van borstkanker 6 jaar geleden.
Voel alle gevoelens
Hoe meer we onze emoties onderdrukken of negeren, hoe meer controle ze over ons hebben. Door je gevoelens rechtstreeks aan te pakken, kan de deur naar zelfacceptatie worden geopend.
Het is oké om naast schuldgevoelens verdriet, angst en verdriet te voelen omdat je een gedeelde traumatische ervaring hebt overleefd.
Dit kan soms overweldigend voelen. Als je merkt dat je overspoeld wordt door emoties, neem dan even de tijd om te pauzeren en adem te halen.
Vaak, vooral bij het verwerken van trauma’s, kan het veiliger voelen om je moeilijke gevoelens te voelen in de aanwezigheid van een bevoegde geestelijke gezondheidswerker.
Verwant: 30 aardingstechnieken om verontrustende gedachten te stillen
Zoek hulp
Verdriet en schuldgevoel kunnen vaak overweldigend zijn, en het is belangrijk om hulp te zoeken als je het moeilijk hebt.
Spreken met een professional in de geestelijke gezondheidszorg is essentieel voor mij geweest terwijl ik navigeer met overleven. Als ik een andere geliefde verlies aan kanker, steun ik op mijn familie en therapeut.
Het kan bijzonder nuttig zijn om een therapeut te vinden die gespecialiseerd is in het werken met mensen die met kanker leven en degenen die daarvan zijn hersteld. Uw behandelteam of een plaatselijke belangenorganisatie voor borstkanker kan u waarschijnlijk in de richting wijzen van een therapeut die de fijne kneepjes van het leven met borstkanker begrijpt.
Naast het zoeken naar professionele hulp, kan het helpen om met andere overlevenden te praten die weten wat je doormaakt. Steungroepen, zoals de peer-support-gemeenschap van BC Healthline, zijn een geweldige plek om in contact te komen met andere mensen die zich kunnen verhouden.
Verplaats jezelf in hun schoenen
Als overlevende is het gemakkelijk om jezelf een vals verhaal te vertellen, alsof je gelooft dat de persoon die je hebt verloren niet zou willen dat je zonder hem verder zou gaan.
Ik vind het nuttig om na te denken over hoe ik me zou voelen als onze rollen waren omgedraaid. Ik zou willen dat ze vreugde zouden vinden, hun dromen zouden vervullen en mij zouden herinneren. Probeer je gedachten te herkaderen door je voor te stellen wat je voor ze zou willen.
Oefen mindfulness
Mindfulness-technieken, zoals meditatie, kunnen helpen om je denken in het heden te aarden. Als je schuldgevoelens en verdriet opmerkt, probeer dan een geleide meditatie of schrijf in een dagboek.
Ik probeer me tijdens mijn mindfulness-oefening te concentreren op zelfcompassie en acceptatie. Het helpt me om te gaan met het zelfoordeel dat samenhangt met het schuldgevoel van de overlevende.
Hoewel mindfulness een waardevol hulpmiddel is geweest bij mijn eigen coping, is het belangrijk om in gedachten te houden dat het een oefening is en niet altijd snel werkt.
En het is misschien niet voor iedereen. Bijvoorbeeld een
Herformuleer de ‘al was het maar’
Nadat je iemand hebt verloren, is het gebruikelijk om met een gevoel van spijt over het verleden na te denken. Het is gemakkelijk om te denken: “Had ik maar meer gebeld; was ik maar teruggegaan; had ik maar…”
In werkelijkheid hadden we geen controle. We hebben ons best gedaan – en dat is genoeg.
Doe iets aardigs voor een ander
Als je worstelt met het schuldgevoel van de overlevende, betekent dit dat je empathisch en aardig bent. Hoewel je het verleden niet kunt veranderen, jij kan hergebruik uw schuld in daden van vriendelijkheid.
Ik voel me vervuld als ik iets teruggeef aan de borstkankergemeenschap, en het helpt me het leven te verwerken na het trauma van kanker.
Door uw tijd of expertise aan een relevante organisatie te geven, kunt u degenen die u bent kwijtgeraakt eren, terwijl u een gevoel van richting in uw leven krijgt.
Je bent niet alleen
Het maakt niet uit wanneer of hoe je de schuld van de overlevende ervaart, weet dat je niet de enige bent.
Het is volkomen natuurlijk om verdriet en schuld te voelen na een levensbedreigende ervaring die niet iedereen heeft overleefd. Het is niet de bedoeling dat je ineens dolblij wakker wordt omdat jij overleefd.
Herstel en overleving zijn ingewikkeld, maar het wordt elke dag gemakkelijker. Geef jezelf de tijd om te verwerken en te helen.
Als je klaar bent, probeer dan deze coping-mechanismen om de schuld van de overlevende onder ogen te zien. Onthoud dat je dierbaren niet zijn gestorven omdat je hebt geleefd.
In plaats van jezelf te straffen, herformuleer je schuld als een geschenk. Je hebt de mogelijkheid om zoveel goeds te doen met het leven dat voor je ligt.
Anna Crollman is een stijlenthousiasteling, lifestyleblogger en gedij van borstkanker. Ze deelt haar verhaal en een boodschap van eigenliefde en welzijn via haar blog en sociale media, inspireert vrouwen over de hele wereld om te gedijen in het aangezicht van tegenspoed met kracht, zelfvertrouwen en stijl.
