Niet-consistente updates op Android-apparaten hebben het platform geplaagd sinds het aanvankelijk populair werd. Project Treble is het plan van Google om fabrikanten te helpen het updateproces te stroomlijnen voor meer tijdige updates.
Android-fragmentatie is het probleem
Een van de grootste klachten tegen Android als besturingssysteem is iets dat over het algemeen ‘fragmentatie’ wordt genoemd. De traditionele definitie is ‘het proces van opsplitsen in kleine of afzonderlijke delen’, wat zich direct vertaalt naar de negatieve connotatie voor Android: er zijn acht verschillende versies van Android momenteel in het wild, nog steeds in gebruik op verschillende soorten hardware.
VERWANT: Fragmentatie is niet de fout van Android, het zijn de fabrikanten
De standaard hier wordt natuurlijk door Apple bepaald met de iPhone. Waar Android’s meest productieve versie de bijna twee jaar oude Android 7.x (Nougat) is, gebruikt bijna driekwart van alle iOS-apparaten de nieuwste versie (iOS 11).
Bron: Google
Ter vergelijking: de distributieaantallen van Android zijn grimmig, met 28,1 procent van de telefoons met Android 6.x (Marshmallow) en 28,5 procent met Android 7.x (Nougat) – dat betekent dat meer dan de helft van de Android-telefoons bijna twee jaar oud besturingssysteem. Een magere 1,1 procent gebruikt de nieuwste versie: Android 8.x (Oreo). Om het nog botter te zeggen: meer dan 98 procent van de Android-apparaten gebruikt verouderde software – meer dan 36 procent is actief vijf jaar oud (of oudere) software. Au!
Het is duidelijk dat daar een enorme ontkoppeling is. De reden hiervoor is helaas veelzijdig, maar kan over het algemeen worden toegeschreven aan twee belangrijke punten: fabrikanten en de updatecyclus van Google. We zijn hier eerder in detail op ingegaan, dus ik zal je alle details bewaren en je in die richting wijzen als je nieuwsgierig bent naar hoe het de schuld van de fabrikant is.
Project Treble is het antwoord
De reden waarom fabrikanten het zo moeilijk hebben om snelle updates uit te brengen, is vanwege al het werk dat moet worden gedaan om het besturingssysteem te laten communiceren met de hardware.
Traditioneel werkte het ongeveer zo: het OS-framework en de software op laag niveau maakten allemaal deel uit van dezelfde code. Dus toen het besturingssysteem werd bijgewerkt, moest deze software op laag niveau – technisch aangeduid als leveranciersimplementatie – ook worden bijgewerkt. Dat is veel werk.
Dus, beginnend met Android 8.x (Oreo), scheidde Google de twee. Dat betekent dat het Android-besturingssysteem zelf kan worden bijgewerkt zonder de implementatie van de leverancier aan te raken. Dat kan op zijn beurt indien nodig zelf worden bijgewerkt.
Om dat in volledige context te plaatsen: voordat een update naar een Android 7.x (of eerder) apparaat kan worden gepusht, moet niet alleen de Android OS-code worden bijgewerkt, maar ook de low-level hardwarecode, die doorgaans onderhouden door de chipmaker. Dus als Samsung bijvoorbeeld een update naar een van zijn telefoons wil pushen, moet het wachten tot Qualcomm (of degene die de chip heeft gemaakt) zijn code heeft bijgewerkt om met de nieuwe Samsung-code te werken. Dat zijn veel wielen die tegelijkertijd draaien, en elk is afhankelijk van de ander.
Met Android 8.x en hoger zal het niet meer zo zijn. Aangezien de kernhardwarecode gescheiden is van de OS-code, kunnen apparaatfabrikanten hun software bijwerken zonder te hoeven wachten tot de siliciumfabrikant ook de code bijwerkt.
Dit zou het updateproces drastisch moeten versnellen – in theorie tenminste. Het updaten van apparaten zal nog steeds in handen van de fabrikant zijn, en aangezien de eerste Oreo-apparaten buiten de door Google onderhouden Pixel-lijn net nu worden uitgerold, hebben we nog geen kans gehad om dit in de praktijk volledig te zien. Hopelijk brengt het eigenlijk een belangrijke wijziging aan in de snelheid waarmee updates worden geschreven en gepusht.
Zal mijn apparaat profiteren van Project Treble?
Nu dat is de vraag van een miljoen dollar, toch? Helaas is het antwoord niet zo eenvoudig (je had het toch niet verwacht). Dat gezegd hebbende, hier zijn enkele feiten:
- Als uw apparaat nooit wordt bijgewerkt naar Oreo, krijgt het nooit Project Treble. Daar is geen sprake van. Sorry.
- Als uw apparaat wordt bijgewerkt naar Oreo, is het nog steeds niet verplicht Treble ondersteunen – dat is aan de fabrikant.
- Als u een nieuwe telefoon koopt waarop Oreo uit de doos draait, is het Is benodigd om Treble uit de doos te ondersteunen.
Kortom: Treble-ondersteuning op bijgewerkte systemen is nog steeds aan de fabrikanten, maar nieuwe Oreo-apparaten zullen nodig zijn om Treble in de toekomst te ondersteunen.
Zo ondersteunt de Pixel 2 al Project Treble. De aanstaande Galaxy S9 ondersteunt ook Treble uit de doos. Google heeft ook de Pixel 1 geüpdatet om Treble te ondersteunen, maar helaas lijkt het erop dat Samsung het uit de Oreo-build voor de Galaxy S8 heeft gelaten.
Als je nieuwsgierig bent naar je eigen apparaat, heeft Android Police een actieve lijst met alle apparaten die Treble-ondersteuning zullen krijgen, evenals welke zullen worden bijgewerkt naar Oreo zonder Treble.
Android OS-updates zijn al jaren een constant twistpunt, dus het is goed om te zien dat Google het probleem eindelijk aanpakt. Met een beetje geluk zullen alle Android-apparaten wat betreft apparaatupdates dichter bij gelijkheid komen met Apple.
Afbeelding tegoed: Google