Bij fotografie is het “dynamisch bereik” het verschil tussen de donkerste en lichtste tonen in een afbeelding, meestal puur zwart en puur wit. Het wordt vaker gebruikt om te praten over het maximale dynamische bereik waartoe een camera in staat is.
VERWANT: Wat is een “stop” in fotografie?
Dynamisch bereik wordt gemeten in “stops”. Een verhoging van één stop staat gelijk aan een verdubbeling van het helderheidsniveau. Het menselijk oog kan in ideale omstandigheden ongeveer 20 stops dynamisch bereik waarnemen. Dit betekent dat de donkerste tinten die we ooit kunnen waarnemen, ongeveer 1.000.000 keer donkerder zijn dan de helderste in dezelfde scène. Dit is hoe je op een heldere, zonnige dag nog steeds details in donkere schaduwen kunt zien.
Camera’s hebben een smaller dynamisch bereik dan het menselijk oog, hoewel de kloof kleiner wordt. De beste moderne camera’s zoals de Nikon D810 kunnen een dynamisch bereik van iets minder dan 15 stops per foto bereiken. De meeste digitale camera’s halen ergens tussen de 12 en 14, terwijl filmnegatieven oplopen tot ongeveer 13. Daarom moet je bij het maken van foto’s op een zonnige dag vaak kiezen of je ‘je hoogtepunten uitblaast’, ze puur wit maakt of “Verpletter je schaduwen”, waardoor ze puur zwart worden in het uiteindelijke beeld.
Op deze foto heb ik ervoor gekozen om correct te belichten voor de hoogtepunten. Alle schaduwdetails in de struiken zijn in wezen zwart, maar de lucht is blauw.
Op deze foto heb ik correct belicht voor de schaduwen. Nu kun je de schaduwdetails zien, maar de lucht is wit.
Een probleem met praten over dynamisch bereik is dat terwijl camera’s 14 stops kunnen vastleggen, de beste schermen slechts ongeveer 10 stops kunnen weergeven. Professioneel afgedrukte foto’s krijgen ongeveer hetzelfde. Dit betekent dat, hoewel uw camera een hoop informatie heeft vastgelegd, u niet alles tegelijk kunt zien. In plaats daarvan moet u afwegingen maken.
Hier is die foto weer, behalve dat ik hem deze keer heb bewerkt zodat het dynamisch bereik beter overeenkomt met dat van een scherm. Om dit te doen, heb ik het schaduwdetail lichter gemaakt en het hooglichtdetail donkerder gemaakt.
Dit is vrij dicht bij de limiet van wat mijn camera kan doen. De schaduwen zien er redelijk goed uit en de lucht is absoluut blauw, maar er zijn rare artefacten rond de wolken. Ze zijn puur wit en geen enkele hoeveelheid werk in Photoshop kan dat veranderen. De overgang tussen hen en de lucht ziet er daardoor funky uit.
Een methode die fotografen gebruiken om problemen met het dynamische bereik op te lossen, is fotografie met een hoog dynamisch bereik (HDR). Bij HDR-fotografie combineer je meerdere belichtingen om één eindbeeld te maken. Hieronder heb ik de twee belichtingen in dit artikel gecombineerd met wat HDR-software.
VERWANT: Wat is HDR-fotografie en hoe kan ik het gebruiken?
Zoals je kunt zien, zijn de lucht en de struiken beide redelijk goed belicht, hoewel er een aantal rare kleuren gaande zijn, wat een van de uitdagingen is bij HDR-fotografie. Raadpleeg onze volledige gids voor meer informatie over hoe HDR-fotografie werkt.
Dynamisch bereik is iets dat je keer op keer tegenkomt, of je nu gewoon camera’s vergelijkt, een foto probeert te bewerken zodat deze er goed uitziet op het scherm, of wanhopig probeert uit te zoeken hoe je een scène kunt vastleggen zonder schaduw of hoogtepunt detail.
