Citizen science-gegevens zouden moeten helpen bij het bepalen waar windturbines worden gebouwd, beweren wetenschappers
Om te voorkomen dat Amerikaanse zeearenden (een afgebeeld) en andere vogels dodelijk in botsing komen met turbines of hun huis verliezen terwijl windmolenparken zich over de Verenigde Staten uitbreiden, pleiten sommige wetenschappers voor het gebruik van burgerwetenschap en gegevens over vogelmigratie bij het beslissen waar te bouwen.
Windenergie stijgt in de Verenigde Staten. In 2020 produceerden turbines ongeveer 8 procent van de elektriciteit van het land – ongeveer 50 keer het aandeel van door wind opgewekte elektriciteit in 2000 – volgens de Amerikaanse Energy Information Administration. Hoewel de groei een positieve stap is in de richting van het beteugelen van klimaatverandering, zeggen wetenschappers, kan het slecht nieuws zijn voor vogels.
Elk jaar sterven naar schatting 140.000 tot 500.000 vogels door botsingen met turbines. Vogel het aantal doden kan oplopen tot 1,4 miljoen per jaar als het Amerikaanse ministerie van Energie zijn doel bereikt om windenergie tegen 2030 uit te breiden tot 20 procent van de elektriciteitsvraag van het land.
Om vermijdbare sterfgevallen te voorkomen, pleiten sommige wetenschappers voor het gebruik van burgerwetenschap en gegevens over vogelmigratie bij het beslissen waar windparken moeten worden gebouwd. De windenergie-industrie zou dergelijke informatie kunnen gebruiken om een ​​uitgebreider beeld te krijgen dan traditionele onderzoeken opleveren en de schade aan vogels en andere dieren in het wild tot een minimum te beperken (SN: 30/09/14​
Citizen science bewijst nu al dat het vitale informatielacunes kan opvullen. Van 2007 tot 2018 uploadden meer dan 180.000 vogelaars waarnemingen over Amerikaanse zeearenden (Haliaeetus leucocephalus) naar de eBird-database. Met behulp van die schat aan gegevens schatten natuurwetenschappers Viviana Ruiz-Gutierrez en collega’s waar in de Verenigde Staten de vogels het hele jaar door het meest voorkomen – en lopen het grootste risico om met windturbines te botsen​ In tegenstelling tot traditionele enquêtegegevens, die betrekking hebben op beperkte tijdsperioden of locaties, beslaan de citizen science-gegevens de hele Verenigde Staten en weerspiegelen ze het hele jaar, meldt het team op 14 maart in de Journal of Applied Ecology​
“Wat we kunnen doen is echt de kracht benutten die alleen burgerwetenschap heeft”, zegt Ruiz-Gutierrez van het Cornell Lab of Ornithology. De Amerikaanse Fish and Wildlife Service heeft aanbevolen de Amerikaanse zeearendkaarten te gebruiken om aanvaringsgebieden met een laag risico te identificeren die geschikt zijn voor het bouwen van windturbines.
Turbines kunnen ook indirect schade toebrengen aan dieren door hun leefgebied te veranderen. Neem gierende kraanvogels (Grus americana​ Elk jaar migreert de enige van nature voorkomende populatie van de bedreigde vogels van de kust van Texas naar Canada en terug – een rondreis van bijna 8.000 kilometer – vliegend over een handvol Amerikaanse staten die het grootste deel van de windenergie van het land produceren. Om een ​​beter idee te krijgen van de invloed van windenergie-infrastructuur op de vogels, analyseerden onderzoekers GPS-locatiegegevens van 57 kranen die werden gevolgd tussen 2010 en 2016.
Kranen vermeden rusten op sites langs de route die zich in de buurt van windturbines bevond, rapporteren natuurbioloog Aaron Pearse van de US Geological Survey en collega’s op 7 maart in Ecologische toepassingen​ De vogels “gebruiken minder vaak tussenstops als een windconstructie of een groep windstructuren zich binnen een straal van ongeveer vijf kilometer bevindt”, zegt Pearse, die gevestigd is in Jamestown, ND. Vanaf begin 2020 komt dit neer op een nettoverlies van 5 procent van het leefgebied van de vogels.
Maar tijdens de onderzoeksperiode ontdekte het team ook dat het aantal turbines in de migratiecorridor van de kinkhoest meer dan verdrievoudigde van 2.215 naar 7.622. Als deze trend zich voortzet, kan aanhoudend verlies van leefgebied leiden tot een afname van de bevolking, zegt Pearse. Dat is een van de redenen waarom kinkhoestkraanvogels überhaupt in gevaar kwamen.
Net als burgerwetenschappelijke gegevens, geven migratietrackingsgegevens een duidelijker beeld van de vogelactiviteit gedurende het hele jaar, zegt Ruis-Gutierrez. Deze nieuwe soorten informatie kunnen ontwikkelaars van windenergie helpen om vogels – en hun huizen – veilig te houden.
