Dit artikel maakt deel uit van een contentpartnerschap met onze vrienden bij Tempest, het eerste evidence-based digitale herstelplatform.
“Heb je er ooit aan gedacht dat je een angststoornis zou kunnen hebben?”
Dat zijn de woorden, uitgesproken door mijn allereerste therapeut, die mijn leven veranderden en plotseling alles logisch maakten.
Het was juli 2015 en ik was net begonnen aan een 30-daags revalidatieprogramma voor een alcoholverslaving (AUD) nadat ik mezelf uit mijn droombaan had gedronken.
Ik dacht dat ik daar was om erachter te komen waarom stoppen met drinken zo moeilijk voor me was; in plaats daarvan kreeg ik binnen een paar dagen de diagnose van een gegeneraliseerde angststoornis (GAD).
En het blijkt dat ik niet de enige persoon ben die een diagnose van de geestelijke gezondheid kreeg bij het zoeken naar een behandeling voor alcoholgebruik.
Gelijktijdige aandoeningen
Een co-voorkomende stoornis is wanneer een persoon zowel een psychische aandoening als een stoornis in het gebruik van middelen ervaart.
Volgens de National Survey on Drug Use and Health 2018 van de Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) hebben ongeveer 9,2 miljoen volwassenen in de Verenigde Staten een gelijktijdig voorkomende aandoening.
Gelijktijdige stoornissen kunnen betrekking hebben op een van de volgende psychische aandoeningen:
-
angst- en stemmingsstoornissen
- schizofrenie
- bipolaire stoornis
- ernstige depressieve stoornis
- gedragsstoornissen
- post-traumatische stress-stoornis
- aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit
Hoewel ik geschokt was toen ik twee diagnoses tegelijkertijd kreeg, komt het eigenlijk vrij vaak voor.
“Veel mensen met een alcoholstoornis hebben een gelijktijdige diagnose van de geestelijke gezondheid en vice versa, dus er is een sterke correlatie”, zegt Ruby Mehta, directeur klinische operaties bij Tempest, een digitaal programma dat mensen helpt stoppen met drinken.
“Onder Tempest-leden vinden we dat meer dan 60 procent van de personen die aan de criteria voor overmatig drinken voldoen, gelijktijdige angst en depressie hebben.”
Alcohol en angst
De eerste 29 jaar van mijn leven wist ik niet dat ik angst had. Ik dacht dat mijn overpeinzing en stress die nooit weg leek te gaan, slechts een deel waren van wie ik was en hoe ik functioneerde.
Om eerlijk te zijn, heb ik nooit echt nagedacht over het woord ‘angst’ totdat mijn therapeut het ter sprake bracht tijdens een van onze eerste ontmoetingen in de afkickkliniek.
Ze wees op mijn vermoeidheid, concentratieproblemen, prikkelbaarheid, rusteloosheid en oncontroleerbare gevoelens van zorgen als mogelijke symptomen van GAS. Ondertussen dacht ik gewoon dat ik iemand was die elke dag gestrest was sinds de leeftijd van 15 en dat dit allemaal volkomen normaal was.
“Omdat angst vaak moeilijk te onderscheiden is van alledaagse stress, worden angststoornissen vaak niet gediagnosticeerd of behandeld”, zegt Mehta. “Veel mensen drinken om met angst of depressie om te gaan, dus het is heel goed mogelijk dat mensen de diagnose AUD kunnen stellen voordat ze een diagnose hebben gekregen.”
Dat was bij mij zeker het geval; Ik wist dat ik een probleem had met alcohol lang voordat ik wist dat ik een probleem had met angst.
Maar het ergste van het krijgen van deze diagnose was het plotselinge besef dat mijn overmatig drinken mijn angst erger had gemaakt.
Als ik erop terugkijk, begrijp ik nu dat ik sinds mijn puberteit angst had, maar pas halverwege mijn twintiger jaren problematisch begon te drinken. Toch kan ik het traject van mijn drinken bekijken en precies zien hoe mijn angst in die jaren toenam – hoewel ik dacht dat de alcohol mijn angst eigenlijk verlichtte.
“Ja, het drinken van alcohol maakt de angst op de lange termijn erger”, zegt Mehta. “Op korte termijn kan het drinken van alcohol de angst verminderen, aangezien de niveaus van GABA en serotonine aanvankelijk toenemen. Deze neurochemicaliën zorgen ervoor dat mensen zich kalm en tevreden voelen.”
Maar dit positieve effect duurt niet lang. Mehta vervolgt: “Nadat de eerste ‘buzz’ wegebt, kan de angst toenemen als GABA, serotonine en andere endorfines die ontspanning bevorderen, zijn uitgeput.”
Bovendien voegt ze eraan toe dat het stresshormoon CRF vrijkomt als alcohol je lichaam verlaat, waardoor de angst toeneemt.
Alcohol gebruiken als copingmechanisme
Als ik terugkijk, ben ik niet zo verbaasd dat mijn drinken en angst tegelijkertijd erger werden. Ze voedden zich met elkaar in een catch-22 van het verknoeien van mijn leven.
Mijn familie groeide op in een Cubaans-Amerikaans huishouden en sprak nooit over geestelijke gezondheid. Er was veel stigma in de familie om “la loca” (de gekke) te worden genoemd.
Als gevolg daarvan werden angst en depressie nooit besproken, ook al was ik als tiener hoogstwaarschijnlijk zowel vreselijk depressief als angstig.
Toen ik ongeveer 16 was, probeerde ik zelfmoord – waarvan ik nu weet dat het te wijten was aan een overweldigende angst voor cijfers, school en het plezieren van mijn goed presterende ouders.
Toen ik naar de universiteit ging, beheerde ik veel van mijn angst door een gemeenschap van hechte vriendschappen te vormen. Maar toen vriendschappen veranderden en vervaagden toen ik in de twintig was, werd mijn netwerk van vrienden plotseling kleiner en begon mijn angst een plotselinge comeback te maken.
Wat deed ik als reactie? Ik dronk.
Ik gebruikte alcohol als coping-mechanisme, net zoals onze cultuur ons dat vaak leert. Ik kan me niet eens de eerste keer herinneren dat ik iemand een glas wijn zag of hoorde gebruiken als stressverlichting, maar ik begreep duidelijk de boodschap.
Al snel veranderde dat glas wijn in twee, en toen veranderde een fles per nacht in een van die extra grote flessen. Elk. Enkel. Nacht.
Maar ik wist niet dat ik alcohol gebruikte als een ongezond copingmechanisme totdat ik in een afkickkliniek belandde, hoewel Mehta zegt dat er enkele vroege tekenen zijn om te identificeren of je je zorgen maakt over je alcoholgebruik.
“Je kunt tekenen herkennen dat alcohol een ongezond copingmechanisme is geworden door te kijken naar waarom je drinkt”, zegt Mehta. Enkele vragen om jezelf te stellen:
- Drink je om aan een negatieve emotie te ontsnappen?
- Kun je je vermaken of genieten zonder alcohol?
“Als je merkt dat je alcohol nodig hebt om plezier te hebben of te socializen, of je gebruikt het om aan een negatief gevoel te ontsnappen, dan kan het een ongezond gebied bereiken”, vervolgt Mehta.
“Latere tekenen van verslechtering van de AUD zijn onder meer het voelen van ontwenningsverschijnselen de dag na het drinken – dingen als beverigheid, rusteloosheid, misselijkheid en ook het opmerken dat je grotere hoeveelheden alcohol nodig hebt om je ‘zoemend’ te voelen.”
Een diagnose krijgen
De dag dat mijn moeder me naar een afkickkliniek bracht, was de slechtste en beste dag van mijn leven.
Ondanks dat mijn ouders mijn geestelijke gezondheidsproblemen negeerden toen ik een tiener was, wisten ze dat ik hulp nodig had lang voordat ik die nodig had – en ik ben blij dat ik die heb gekregen dankzij een fantastische therapeut. Sindsdien ben ik doorgegaan met het zien van een therapeut voor mijn angststoornis, maar het was niet gemakkelijk.
Een diagnose voor een psychische aandoening krijgen op 29-jarige leeftijd is onvermijdelijk eng. Aan de ene kant had ik te maken met problematisch drinken, waarvan ik wist dat ik er ooit van zou kunnen herstellen. Aan de andere kant begreep ik dat angst waarschijnlijk de rest van mijn leven bij me zou blijven, ook al was het niet zo intens.
Maar aan het eind van de dag ben ik blij dat ik over mijn angst heb kunnen leren, omdat het heeft geholpen om te informeren wie ik nu ben.
het komt neer op
Hoewel ik wou dat ik mijn relatie met alcohol in twijfel had getrokken lang voordat ik serieuze hulp nodig had om te stoppen met drinken, besef ik nu dat dit gewoon het pad is dat mijn leven moest nemen.
Maar als ik het allemaal opnieuw zou moeten doen, zou ik op zijn minst hebben nagedacht over de redenen waarom ik wijn moest drinken aan het einde van een “zware dag” en waarom die consumptie in de loop van de tijd toenam.
Als ik had geweten dat ik alcohol gebruikte om mijn negatieve gevoelens te maskeren, zou ik mijn alcoholgebruik misschien veel eerder hebben herzien. Of misschien had ik zelfs een therapeut gezien lang voordat ik moest – en begon ik de stappen te nemen om op effectievere manieren met mijn angst om te gaan.
Irina Gonzalez is Content Marketing Manager bij Tempest, een digitaal lidmaatschapsprogramma waarmee je kunt stoppen met drinken en alcoholvrij kunt leven. Ze is ook een freelance schrijver over ouderschap, herstel en Latinx-cultuur en de maker van de Pandemic Mama-podcast. Haar werk is verschenen in meer dan 50 publicaties, waaronder The Washington Post, O! Het Oprah Magazine, Ouders en meer. Ze is een nieuwe inwoner van Denver, waar ze woont met haar man, pittige peuter en hun pelsbaby’s. Je kunt meer van haar werk vinden op haar portfoliosite of door haar te volgen op Instagram.