Uittreksel uit het nummer van 1 juli 1972 van Wetenschapsnieuws
In het begin van de jaren zeventig stelden wetenschappers voor dat de vaste ijzeren kern van de aarde werd gevormd toen de planeet samenkwam of aangroeide, in plaats van daarna.
Hoe de aarde aan zijn kern kwam – Wetenschapsnieuws, 1 juli 1972
In het begin geloven wetenschappers dat er een interstellaire gaswolk was van alle elementen waaruit de aarde bestaat. Een miljard jaar later was de aarde een bol van concentrische bollen met een vaste ijzeren binnenkern, een vloeibare ijzeren buitenkern en een vloeibare silicaatmantel…. De huidige theorie is dat de materialen van de oerwolk aangroeiden … en dat enige tijd na de aanwas het ijzer, gesmolten door radioactieve verwarming, naar het midden van de aardbol zonk…. Nu wint een ander concept terrein: dat de aarde mogelijk is aangegroeid … waarbij kernvorming en aanwas gelijktijdig plaatsvinden.
Update
De meeste wetenschappers zijn het er nu over eens dat de kern die werd gevormd als materialen waaruit de aarde bestaat, met elkaar in botsing kwamen en samenklonterden en dat het proces werd aangedreven door de hitte van de smashups. Het hart van de planeet is voornamelijk gemaakt van ijzer, nikkel en wat zuurstof, maar welke andere elementen daar kunnen wonen en in welke vormen, blijft een open vraag. Onlangs stelden wetenschappers voor dat de binnenkern superionisch zou kunnen zijn, waarbij vloeibare waterstof door een ijzer- en siliciumrooster stroomt (SN: 3/12/22, p. 12).
