Vertraagde reactietijden, duizeligheid en dubbelzien verwarren een snel bewegende quarterback
Toen hij op 29 september werd ontslagen, liep Miami Dolphins quarterback Tua Tagovailoa (blauwgroen uniform, nr. 1) een hersenschudding op. Zijn verwondingen hebben de discussies over hersenveiligheid voor professionele voetballers opnieuw doen oplaaien.
In een voetbalwedstrijd op 25 september kreeg Miami Dolphins quarterback Tua Tagovailoa de pass, maar hij werd neergehaald. Fans zagen hoe hij zijn hoofd schudde en op de grond strompelde terwijl hij probeerde het weg te joggen. Na een medische controle ging hij terug in de wedstrijd tegen de Buffalo Bills met wat zijn coach later zei een rugblessure was.
Vier dagen later, in een wedstrijd tegen de Cincinnati Bengals, werd Tagovailoa, 24, opnieuw geraakt. Deze keer verliet hij het veld op een brancard met wat later werd gediagnosticeerd als een hersenschudding.
Veel waarnemers vermoeden dat de eerste treffer – gezien Tagovailoa’s daaropvolgende hoofdschudden en wiebelen – de atleet een hersenschudding opleverde, ook wel een mild traumatisch hersenletsel genoemd. Als dat inderdaad tekenen waren van een hoofdletsel, had die eerste klap hem misschien een paar dagen later in de rij gezet voor een nog erger hersenletsel.
“De wetenschap vertelt ons dat ja, een persoon die nog steeds herstellende is van een hersenschudding, loopt een verhoogd risico om nog een hersenschudding op te lopen”, zegt Kristen Dams-O’Connor, een neuropsycholoog en directeur van het Brain Injury Research Center van de Icahn School of Medicine op de berg Sinaï in New York City. Als een voorbeeld, een hersenschudding verdubbelde ongeveer de kans op een tweede onder jonge Zweedse mannen, rapporteerden onderzoekers in 2013 in de Brits medisch tijdschrift.
“Dit was, denk ik, te vermijden”, zegt Dams-O’Connor over Tagovailoa’s hersenletsel in de wedstrijd tegen de Bengals.
Na een klap op het hoofd, wanneer de zachte hersenen de onverzettelijke schedel raken, begint de verwonding een cascade van veranderingen. Sommige zenuwcellen worden overactief, er treedt een ontsteking op en de bloedstroom wordt gewijzigd. Deze stroomafwaartse gebeurtenissen in de hersenen – en hoe ze zich verhouden tot hersenschuddingsymptomen – kunnen uren en dagen duren en zijn niet gemakkelijk snel te meten, zegt Dams-O’Connor.
Dat maakt het diagnosticeren van een hersenschudding lastig. Artsen moeten er vaak op vertrouwen dat patiënten zeggen dat ze zich niet goed of wazig voelen. Professionele atleten zullen die symptomen misschien niet graag delen als dit betekent dat ze buitenspel worden gezet. “Dit zijn topsporters die geconditioneerd zijn om het op te zuigen”, zegt Dams-O’Connor.
Andere tekenen kunnen wijzen op een hersenschudding, zoals iemands gang of pupilverwijding. “Als clinici zijn we vaak bezig met het trianguleren van meerdere informatiebronnen om die oproep te doen – was dit of was dit geen hersenschudding?” Dams-O’Connor zegt. De wetenschappelijke onzekerheid in die oproep zou clinici ertoe moeten brengen voorzichtig te zijn, zegt ze.
Na een traumatisch hersenletsel is herstel cruciaal. “Het is veel erger wanneer een persoon niet de juiste tijd krijgt om te rusten en te herstellen en een tweede impact krijgt in een korte tijd”, zegt Daniel Daneshvar, een arts voor hersenletsel en neurowetenschapper bij Mass General Brigham in Boston en Harvard Medische school. Kijkend naar de hersenen van muizen na twee dicht bij elkaar treffers, hebben onderzoekers tekenen gezien van ergere schade en een langer herstel (SN: 2/5/16).
Voor atleten komt die kwetsbaarheid gedeeltelijk voort uit de symptomen van een hersenschudding zelf. Vertraagde reactietijden, duizeligheid en dubbelzien verwarren een snel bewegende quarterback die tackles moet ontwijken en tegenstanders van de zijkant moet zien komen. Die symptomen kunnen leiden tot verder letsel aan het hoofd – en aan de rest van het lichaam. Een hersenschudding verhoogt de risico’s van verwondingen aan de onderste ledematen, volgens een recente analyse van spelers van de National Football League gepubliceerd in augustus in Artroscopie, sportgeneeskunde en revalidatie.
Bovendien is een genezend brein vatbaarder voor schokken. Terwijl de hersenen nog herstellen in de weken na een blessure, “is je drempel om een ​​hersenschudding te krijgen lager”, zegt Daneshvar. Een lichtere slag, vermoeden onderzoekers, kan meer schade aanrichten. Een zeldzame aandoening genaamd second impact syndrome illustreert een extreme uitkomst van opeenvolgende hersenletsels. Deze catastrofale, vaak dodelijke hersenzwelling vindt plaats wanneer een nog steeds genezend brein opnieuw wordt geraakt.
Dat is niet wat er met Tagovailoa is gebeurd. Maar twee hersenschuddingen dicht bij elkaar kunnen het herstel vertragen, benadrukt Dams-O’Connor. “Ik denk dat mensen minimaliseren hoe levensveranderend dat kan zijn.”
In een verklaring laten de NFL en de NFL Players Association weten dat ze gezamenlijk onderzoeken of in deze zaak hun hersenschuddingprotocollen zijn gevolgd. Tagovailoa is mogelijk weer toegelaten tot die eerste wedstrijd omdat zijn struikelen – terecht of niet – werd toegeschreven aan een rugblessure, niet aan een hersenletsel. De NFL en NFLPA overwegen het protocol te wijzigen om een ​​speler uit een wedstrijd te houden vanwege duidelijke motorische instabiliteit, ongeacht de oorzaak.
Voorlopig doorloopt Tagovailoa de stadia van herstel die zijn beschreven in het hersenschuddingprotocol. In een bericht op sociale media op 30 september, Tagovailoa bedankt zijn team, vrienden en familie en iedereen die steun heeft gezocht. “Ik voel me veel beter en concentreer me op mijn herstel, zodat ik weer het veld op kan met mijn teamgenoten”, schreef hij.
