Onze planeet is in 20 jaar met 0,5 procent gedimd, maar de trend houdt misschien niet aan
Earthshine – het licht dat door onze planeet wordt gereflecteerd naar het donkere deel van de maan en vervolgens terug naar de aarde (hier weergegeven) – nam de afgelopen jaren meetbaar af, een teken dat onze planeet meer zonne-energie opvangt dan in de afgelopen jaren.
De hoeveelheid zonlicht die de aarde weerkaatst in de ruimte – gemeten aan de vage gloed die te zien is op de donkere delen van het gezicht van een maansikkel – is de afgelopen jaren meetbaar afgenomen. Of de afname van de aardse glans een korte-termijn-blip is of nog een ander onheilspellend teken voor het klimaat op aarde hangt in de lucht, suggereren wetenschappers.
Onze planeet reflecteert gemiddeld ongeveer 30 procent van het zonlicht dat erop schijnt. Maar een nieuwe analyse ondersteunt eerdere studies die suggereren dat de reflectie van de aarde de afgelopen jaren is afgenomen, zegt Philip Goode, een astrofysicus bij Big Bear Solar Observatory in Californië. Van 1998 tot 2017, De reflectie van de aarde daalde met ongeveer 0,5 procent, meldde het team op 8 september Geofysische onderzoeksbrieven.
Met behulp van grondinstrumenten bij Big Bear hebben Goode en zijn collega’s aardschijn gemeten – het licht dat van onze planeet, naar de maan en vervolgens terug naar de aarde weerkaatst – van 1998 tot 2017. Omdat aardschijn het gemakkelijkst wordt gemeten als de maan dun is halve maan en het weer is helder, het team heeft in die 20 jaar slechts 801 datapunten verzameld, melden Goode en zijn collega’s.
Een groot deel van de afname in reflectie vond plaats tijdens de laatste drie jaar van de periode van twee decennia die het team bestudeerde, zegt Goode. Eerdere analyses van satellietgegevens, merken hij en zijn collega’s op, wijzen erop dat de daling van de reflectie het gevolg is van warmere temperaturen langs de Pacifische kusten van Noord- en Zuid-Amerika, die op hun beurt de bewolking op lage hoogte verminderden en de onderliggende, veel donkerdere en minder reflecterende zeeën.
“Of dit een langetermijntrend is of niet [in Earth’s reflectance] moet nog worden gezien”, zegt Edward Schwieterman, een planetaire wetenschapper aan de Universiteit van Californië, Riverside, die niet betrokken was bij de nieuwe analyse. “Dit versterkt het argument om meer data te verzamelen”, zegt hij.
Verminderde bewolking boven de oostelijke Stille Oceaan is niet het enige dat de reflectie van de aarde, of albedo, vermindert, zegt Shiv Priyam Raghuraman, een atmosferische wetenschapper aan de Princeton University. Veel studies wijzen op een langdurige afname van zee-ijs (vooral in het noordpoolgebied), ijs op het land en kleine verontreinigende stoffen die aerosolen worden genoemd – die allemaal zonlicht terug in de ruimte verspreiden om de aarde af te koelen.
Nu de ijsbedekking afneemt, absorbeert de aarde meer straling. De extra straling die de aarde de afgelopen decennia heeft geabsorbeerd, gaat naar het opwarmen van de oceanen en het smelten van meer ijs, wat kan bijdragen aan nog meer opwarming via een vicieuze feedbacklus, zegt Schwieterman.
Al met al schatten Goode en zijn collega’s dat de afname van de reflectie van de aarde van 1998 tot 2017 betekent dat elke vierkante meter van het oppervlak van onze planeet gemiddeld 0,5 watt extra energie absorbeert. Ter vergelijking, de onderzoekers merken in hun studie op dat de opwarming van de aarde door broeikasgassen en andere menselijke activiteiten in dezelfde periode de energietoevoer naar het aardoppervlak met naar schatting 0,6 watt energie per vierkante meter verhoogden. Dat betekent dat de afname van de reflectie van de aarde in die periode van 20 jaar het opwarmingseffect dat onze planeet ervoer, bijna heeft verdubbeld.
