DART botste tegen een asteroïde, Artemis ging naar de maan en andere gebeurtenissen maakten de ruimte tot een drukke plek
Terwijl de verbluffende beelden van de James Webb Space Telescope dit jaar de aandacht van ruimtefans trokken, waren andere telescopen en ruimtevaartuigen bezig op aarde en rond het zonnestelsel (SN online: 7-12-22). Hier zijn enkele van de coolste hoogtepunten in de ruimte die niets met JWST te maken hadden.
Terug naar de maan
Na verschillende mislukte pogingen lanceerde NASA op 16 november de Artemis I-missie. Dat was een grote stap in de richting van het doel om al in 2025 mensen op de maan te laten landen (SN: 3-12-22, p. 14). Geen mens heeft daar sinds 1972 een voet gezet. Artemis I omvatte een nieuwe raket, het Space Launch System, dat eerder een reeks waterstofbrandstoflekken had opgelopen, en het nieuwe ruimtevaartuig Orion. Er waren geen astronauten aan boord van de testvlucht, maar Orion droeg een pop in de stoel van de commandant en twee torso’s van oefenpoppen om stralingsbescherming en levensondersteunende systemen te testen, plus een laadruim vol kleine satellieten die op hun eigen missies gingen. Op 11 december keerde de Orion-capsule met succes terug naar de aarde en stortte neer in de Stille Oceaan nabij Mexico (SN online: 12/12/22).
Science News-koppen, in je inbox
Headlines en samenvattingen van de laatste Science News-artikelen, elke vrijdag in je mailbox bezorgd.
Dankjewel voor het aanmelden!
Er is een probleem opgetreden bij het aanmelden.
DART duwt een asteroïde
NASA’s DART-ruimtevaartuig heeft dit jaar met succes een asteroïde in een nieuwe baan geduwd. Op 26 september botste de Double Asteroid Redirection Test tegen asteroïde Dimorphos, ongeveer 11 miljoen kilometer van de aarde op het moment van inslag. In oktober kondigde NASA aan dat de inslag de ongeveer 12 uur durende baan van Dimorphos rond zijn broer-asteroïde Didymos met 32 ​​minuten verkortte (SN: 11/5/22, p. 14). Dimorphos vormde geen bedreiging voor de aarde, maar de test zal helpen toekomstige missies te informeren om asteroïden af ​​te leiden op een mogelijk gevaarlijke ramkoers met onze thuisplaneet, zeggen onderzoekers.
Enorme Marsbevingen
De InSight Mars-lander gaat uit op een hoge noot. Nadat wetenschappers in mei berichtten dat InSight de grootste bekende Marsbeving had geregistreerd, ruwweg een magnitude 5, kwam in oktober het nieuws dat de seismometer van de lander ook het gerommel van de twee grootste meteorietinslagen ooit waargenomen op Mars. Die inslagen creëerden gapende kraters en werden verzonden seismische golven kabbelen langs de bovenkant van de aardkorst.
De details van hoe die golven en andere zich door de Rode Planeet bewogen, gaven onderzoekers nieuwe informatie over de structuur van de korst van Mars, die op een andere manier moeilijk te bestuderen is. De gegevens suggereren ook dat sommige Marsbevingen worden veroorzaakt door magma dat onder het oppervlak beweegt (SN: 3-12-22, p. 12). De zonnepanelen die de lander aandrijven zijn nu bedekt met stof na vier jaar op Mars, een doodsteek voor de missie.
De chemie van het leven duikt op in meteorieten
Alle vijf de basen in DNA en RNA zijn gevonden in rotsen die op de aarde zijn gevallen. Drie van de nucleobasen, die zich combineren met suikers en fosfaten om het genetische materiaal van al het bekende leven te vormen, waren eerder gevonden in meteorieten. Maar de laatste twee – cytosine en thymine – werden pas dit jaar gerapporteerd vanuit ruimterotsen (SN: 6/4/22, p. 7). De vondst ondersteunt het idee dat de voorlopers van het leven vanuit de ruimte naar de aarde zouden kunnen zijn gekomen, zeggen onderzoekers.
Boogschutter A* momentopname
Het superzware zwarte gat in het centrum van de Melkweg werd het tweede zwarte gat dat van dichtbij werd vastgelegd. Na het vrijgeven van een foto van de kolos in het hart van melkwegstelsel M87 in 2019, gebruikten astronomen gegevens van de Event Horizon Telescope, een netwerk van radiotelescopen over de hele wereld, om een ​​beeld van Sagittarius A* samen te stellen (SN: 6/4/22, p. 6). De afbeelding, die in mei werd vrijgegeven, toont een vage vage schaduw genesteld in de gloeiende ring van de accretieschijf. Dat klinkt op zichzelf misschien niet indrukwekkend, maar het resultaat levert nieuwe details op over de turbulentie die rond de rand van ons zwarte gat kolkt.
Dit artikel werd gesteund door lezers zoals jij.
Onze missie is om nauwkeurig, boeiend nieuws over de wetenschap aan het publiek te verstrekken. Die missie is nog nooit zo belangrijk geweest als nu.
Als nieuwsorganisatie zonder winstoogmerk kunnen we het niet zonder u.
Uw steun stelt ons in staat om onze inhoud gratis en toegankelijk te houden voor de volgende generatie wetenschappers en ingenieurs. Investeer in kwaliteitsvolle wetenschapsjournalistiek door vandaag nog te doneren.