Stoffen in de koralen kunnen de zoogdieren helpen een gezonde huid te behouden of infecties te behandelen
Een Indo-Pacifische tuimelaar wrijft zich over de gorgonenkoralen. Een nieuwe studie suggereert dat de dolfijnen zich op deze intrigerende manier kunnen gedragen om hun huid gezond te houden dankzij stoffen in de koralen.
Tijdens haar diepzeeduiken merkte natuurbioloog Angela Ziltener van de Universiteit van Zürich vaak Indo-Pacifische tuimelaars op die iets intrigerends deden. De dolfijnen (Tursiops aduncus) zouden in de rij gaan staan ​​om om de beurt hun lichaam te borstelen tegen koralen of zeesponzen langs de zeebodem. Na meer dan een decennium als een “geadopteerd” lid van de groep – een status waardoor Ziltener van dichtbij kan komen zonder de dieren te storen – hebben zij en haar team misschien ontdekt waarom de dieren zich zo gedragen: de dolfijnen kunnen koralen en zee gebruiken sponzen als hun eigen privéapotheken.
de ongewervelde dieren antibacteriële verbindingen maken – evenals andere met antioxiderende of hormonale eigenschappen – die waarschijnlijk vrijkomen in de wateren van de noordelijke Rode Zee wanneer dolfijnen contact maken, rapporteren Ziltener en collega’s op 19 mei in iScience. Dus het wrijven kan dolfijnen helpen een gezonde huid te behouden.
Ziltener nam video op waarin leden van de pod koralen gebruikten alsof ze een badborstel waren, die er doorheen zwemmen om verschillende delen van hun lichaam te wrijven. Vaak is het een vreedzame sociale bijeenkomst. “Het is niet alsof ze met elkaar vechten om de beurt”, zegt Ziltener. “Nee, ze wachten en dan gaan ze door.” Andere keren komt een individuele dolfijn alleen aan bij een stukje koraal.
Maar de dolfijnen polijsten hun lichaam niet tegen zomaar alle koralen, zegt Ziltener. Ze zijn kieskeurig, vooral wrijven tegen gorgonenkoralen (Rumphella aggregata) en leerkoralen (Sarcophyton sp.), evenals een soort zeespons (Ircinia sp.).
Ziltener en collega’s analyseerden plakjes van één centimeter van wilde koralen en sponzen. Het team identificeerde in totaal 17 verbindingen, waaronder 10 met antibacteriële of antimicrobiële activiteit. Het is mogelijk dat terwijl de dolfijnen door de koralen zwemmen, de verbindingen de dieren helpen beschermen tegen huidirritaties of infecties, zegt co-auteur Gertrud Morlock, een analytisch chemicus aan de Justus Liebig University Giessen in Duitsland.
Andere dieren, waaronder chimpansees, kunnen zelfmedicatie geven (SN: 11/3/90). Mariene bioloog Jeremy Kiszka van de Florida International University in Miami zegt dat de nieuwe studie hem ervan overtuigt dat de dolfijnen voor dat doel koralen en zeesponzen gebruiken. Maar, zegt hij, er zijn aanvullende experimenten nodig om het verband te bewijzen. Laboratoriumtests kunnen bijvoorbeeld helpen bij het identificeren van de soorten bacteriën waartegen de verbindingen kunnen werken.
Ziltener is het ermee eens dat er meer moet gebeuren. Het is bijvoorbeeld ook mogelijk dat dolfijnen, naast preventie, koralen en zeesponzen gebruiken om actieve huidinfecties te behandelen, zegt ze, maar het team heeft nog geen bewijs van een genezing van koraal gezien. Maar de volgende stap, zegt Ziltener, is uitzoeken of dolfijnen er de voorkeur aan geven om specifieke lichaamsdelen op specifieke koralen te wrijven in zo’n ‘onderwater-spa’.
