Een nieuwe supercomputersimulatie bezielt de evolutie van het universum

Het is de meest nauwkeurige, gedetailleerde glimp van de vroege kosmos tot nu toe, rapporteren onderzoekers


een momentopname van een computersimulatie van het vroege heelal, met straling als blauwe wolken afkomstig van dichte filamenten van sterren en sterrenstelsels (weergegeven als witte stippen)

Straling (blauw) komt voort uit dichte filamenten van sterren en melkwegstelsels (wit) in deze momentopname van een nieuwe simulatie van het vroege heelal.


Het jonge universum transformeert van een karakterloos landschap naar een ingewikkeld web in een nieuwe supercomputersimulatie van de vormende jaren van de kosmos.

Een animatie van de simulatie laat zien hoe ons universum verandert van een gladde, koude gaswolk in de klonterige verstrooiing van sterrenstelsels en sterren die we vandaag zien. Het is de meest complete, gedetailleerde en nauwkeurige weergave van de evolutie van het universum nog geproduceerd, rapporteren onderzoekers in november Maandelijkse mededelingen van de Royal Astronomical Society.

Deze virtuele blik in het verleden van de kosmos is het resultaat van CoDaIII, de derde iteratie van het Cosmic Dawn Project, dat de geschiedenis van het universum volgt, te beginnen met de “kosmische donkere eeuwen”, ongeveer 10 miljoen jaar na de oerknal. Op dat moment was het hete gas dat aan het begin der tijden werd geproduceerd, zo’n 13,8 miljard jaar geleden, afgekoeld tot een kleurloze wolk zonder licht, zegt astronoom Paul Shapiro van de Universiteit van Texas in Austin.

Het universum was 10 miljoen jaar na de oerknal een koude, donkere plek. Waterstofgas begon 100 miljoen jaar later samen te klonteren en vormde dichte gebieden (wit) waaruit de eerste sterren en sterrenstelsels voortkwamen, zoals te zien is in deze animatie van een nieuwe simulatie van het vroege universum. Licht dat uit de sterren (blauw) straalde, verwarmde het gas rond de sterrenstelsels terwijl materie zich verzamelde in een webachtige opstelling. De roze uitbarstingen zijn gebieden met hoge temperaturen die verschenen toen sommige sterren explodeerden. De sterrenstelsels en sterren die we vandaag zien, liggen langs de filamenten die het resultaat zijn van het gecompliceerde samenspel tussen materie en sterlicht naarmate het universum evolueerde.

Ongeveer 100 miljoen jaar later zorgden kleine rimpelingen in het gas dat overbleef van de oerknal ervoor dat de gassen samenklonterden (SN: 2/19/15). Dit leidde tot lange, draadachtige strengen die een web van materie vormden waar sterrenstelsels en sterren werden geboren.

Toen straling van de vroege sterrenstelsels het universum verlichtte, scheurde het elektronen van atomen in de ooit koude gaswolken tijdens een periode die het tijdperk van reïonisatie wordt genoemd en die voortduurde tot ongeveer 700 miljoen jaar na de oerknal (SN: 2/6/17).

CoDaIII is de eerste simulatie die volledig rekening houdt met de gecompliceerde interactie tussen straling en de stroom van materie in het universum, zegt Shapiro. Het bestrijkt de tijd vanaf de kosmische donkere eeuwen tot de volgende miljarden jaren toen de verdeling van materie in het moderne universum zich vormde.

De animatie van de simulatie, zegt Shapiro, laat grafisch zien hoe de structuur van het vroege universum “op de sterrenstelsels van vandaag is gedrukt, die zich hun jeugd herinneren, of hun geboorte of hun voorouders uit het tijdperk van reïonisatie.”

Nieuwste artikelen

spot_img

Related Stories

Leave A Reply

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in