Nu ik ben opgegroeid met vaccinsceptici, realiseer ik me dat vaccinweigering niet over autisme gaat. Het gaat over angst.
Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon.
De eerste keer dat ik me schaamde dat ik niet was ingeënt, was ik tweedejaars op de universiteit.
Toen ik op een middag met vrienden rondhing, zei ik dat ik de meeste van mijn vaccins niet had. Mijn vriend wierp me een blik toe. De toon van zijn volgende woorden prikte en maakte me in de war.
“Wat, dus je ouders zijn als religieuze fanatici?”
We waren helemaal niet religieus. Noch fanatici. Ik deed mijn mond open om mezelf uit te leggen, maar ik wist niet waar ik moest beginnen.
Weg van de rest van de wereld
In het huis waarin ik ben opgegroeid, hebben we geen Advil en geen lotion gebruikt – allemaal in een poging om contact met giftige chemicaliën te vermijden. We streefden ernaar om zo natuurlijk mogelijk te leven.
Veel gezinnen in onze plattelandsgemeenschap kozen ervoor om niet te vaccineren. En dat deden we omdat we de autoriteiten niet vertrouwden die ons vertelden dat we dat moesten doen. We geloofden dat de moderne geneeskunde, samen met een groot deel van het reguliere leven, werd gecorrumpeerd door veel geld.
Dus we woonden in het bos. Natuurlijk duurde de busrit naar school een uur en 30 minuten, maar het voelde daarbuiten veiliger. De “echte wereld” was vol onbekenden.
Ongeveer elke week deed mijn moeder een stedentrip om boodschappen te doen en gaf me een lift naar huis van school. Het was geweldig omdat de autorit korter was, bijna een uur, maar ook omdat ik het heerlijk vond om alleen met mijn moeder te zijn.
Mijn moeder is een vraatzuchtige leerling. Ze verslindt boeken en debatteert over elk onderwerp met wie dan ook, terwijl ze de hele tijd met haar handen praat. Ze is een van de levendigste mensen die ik ken.
Tijdens een rit naar huis van de middelbare school, legde ze uit waarom mijn broer en ik niet het grootste deel van onze kindervaccins hadden gekregen. Ze zei dat vaccins allerlei soorten gifstoffen bevatten, en veel daarvan waren niet grondig getest. Ze was vooral bezorgd over kwik. Big Pharma experimenteerde met ons – en verdiende miljarden in het proces.
Een cultuur van complottheorieën
Een studie uit 2018 wees uit dat van de 5.323 ondervraagde mensen degenen die sceptisch waren over vaccins hoger scoorden in samenzweerderig denken dan enig ander persoonlijkheidskenmerk.
Terugkijkend op mijn kindertijd was ik het daar helemaal mee eens.
In de achtste klas wees onze leraar ons ‘The Mysterious Valley’ toe. Op de voorkant staat: “Verbazingwekkende waargebeurde verhalen over UFO’s, verminking van dieren en onverklaarbare verschijnselen.” We hebben wekenlang aan de details van dit boek gewerkt, alsof het een literair kunstwerk was.
Als 13-jarige heb ik niet veel nagedacht over de reden waarom ons een boek over “echte” UFO-verhalen werd geleerd. In mijn stad praatten we over complottheorieën zoals mensen het weer doen. Het was een onderwerp dat we allemaal gemeen hadden.
Dus de overtuiging dat de regering willens en wetens giftige vaccinaties heeft uitgedeeld, was niet veel van onze dag tot dag. Het sloot zelfs perfect aan bij ons beeld van de samenleving en gemeenschappen buiten onze stad.
Nogmaals, ik woonde in de middle of nowhere. De meeste volwassenen in mijn leven werkten in de bouw of in de weinige servicebanen die beschikbaar waren in onze stad met 350 inwoners.
Mijn familie piepte financieel door, leefde minimaal en spaarde geen cent. Elke dag werden mijn ouders wakker met dezelfde strijd: blijf de rekeningen voor en zorg ervoor dat de kinderen alles hebben wat ze nodig hebben.
Hun economische strijd was vervreemdend en droeg bij aan hun wereldbeeld. Vaccinaties voelden aan als de zoveelste eis van een samenleving die uiteindelijk niet onze belangen voor ogen had.
Er is
Geloven dat er een netwerk van snode krachten is die je tegenhouden, is een manier om een schijnbaar onrechtvaardige wereld te begrijpen. En het was gemakkelijk voor mensen, zoals die in mijn kleine stad, om te geloven dat artsen deel uitmaakten van dit netwerk.
Net als veel moeders droeg mijn moeder de emotionele last van het opvoeden van mijn broer en mij. Toen we naar de dokter gingen, was zij degene die ons nam. En meer dan eens liet ze een dokter haar zorgen wegnemen.
Zoals de keer dat ik longontsteking kreeg.
Ik was 13 en zo ziek als ik ooit was geweest. Mijn moeder nam me mee naar onze plaatselijke kliniek en ondanks haar aandringen haalde de dokter ons van zich af. Hij stuurde me zonder medicatie naar huis en zei dat het een virus was dat binnen een paar dagen zou overgaan.
In de daaropvolgende 48 uur werd ik steeds zieker. Mijn moeder sliep naast me en spoelde me om de paar uur af om me koel te houden. Na de tweede nacht bracht ze me naar het ziekenhuis.
De dokter wierp me een blik toe en sloot me aan op een infuus.
Mijn ervaring is slechts één voorbeeld van een verontrustende trend in de geneeskunde
Uit onderzoek en doorleefde ervaringen blijkt dat de ervaringen van vrouwen minder serieus worden genomen dan die van mannen.
Andere studies tonen ook aan dat hoewel vrouwen vaker aan hartaandoeningen overlijden dan mannen, ze nog steeds zijn
Het komt ook vaak voor dat ouders die sceptisch staan tegenover vaccins zich ongehoord en ontslagen voelen door hun zorgverleners. En slechts één ongemakkelijke ervaring kan mensen die op het hek staan over vaccins, ertoe aanzetten dieper in hun scepsis te duiken.
Kacey C. Ernst, PhD, MPH, is universitair hoofddocent en programmadirecteur van epidemiologie aan het Mel en Enid Zuckerman College of Public Health van de Universiteit van Arizona. In haar werk spreekt ze vaak met ouders die twijfelen over vaccins.
Ze herinnert zich een moeder van wie de dokter haar de deur uit deed toen ze haar bezorgdheid uitte over het vaccineren van haar kind.
‘Ze voelde zich echt niet gerespecteerd’, zegt Ernst. ‘Dus veranderde ze clinici in een natuurgeneeskundige. En deze natuurgeneeskundige ontmoedigde vaccins. ”
Een van de problemen met vaccins is dat mensen medicijnen als een geloof beschouwen. En bijgevolg kiezen of zien ze artsen als de vertegenwoordigers van het geloof.
Dus de manier waarop een persoon over zijn arts denkt (misschien is hij hard of neerbuigend), geeft zijn algemene beslissing weer geloven in de moderne geneeskunde – of schakel over naar een natuurgeneeskundige.
Maar medicijnen zijn geen overtuiging. Geneeskunde is het resultaat van wetenschap. En wetenschap, mits correct uitgevoerd, is gebaseerd op een systematische methodologie van observatie en experimenten.
In een Atlantisch artikel over waarom geloof in de wetenschap ongelijk is aan geloof in religie, schrijft Paul Bloom, een professor in de psychologie aan Yale: “Wetenschappelijke praktijken hebben hun unieke kracht bewezen bij het onthullen van de verrassende onderliggende structuur van de wereld waarin we leven.”
In werkelijkheid is er geen wetenschappelijk bewijs dat de sporen van kwik in sommige vaccins schade kunnen veroorzaken. Het is waarschijnlijk dat de bezorgdheid van mijn moeder voortkwam uit een
Dit besluit, dat alleen indirect van invloed was op vaccins, ondersteunde de bestaande vrees dat vaccins onveilige materialen bevatten.
Wat betreft de interesse van Big Pharma in de vaccinmarkt? Het is eigenlijk een stuk minder lucratief dan je zou denken. Sommige bedrijven verliezen zelfs geld aan hun vaccinatieprogramma’s.
“Eerlijk gezegd zijn vaccins een van de moeilijkere dingen om de farmaceutische industrie bij de ontwikkeling te betrekken, omdat de winstmarge niet zo groot is als bij zaken als Viagra of een remedie tegen kaalheid”, zegt Ernst. “Het kan 10 tot 15 tot 20 jaar duren om van ‘Oh, we hebben deze verbinding die zou kunnen werken’ naar licentieverlening te gaan.”
Uiteindelijk was er niet veel voor nodig om me ervan te overtuigen dat vaccins veilig waren
Ik was aan het lezen in de bibliotheek van mijn universiteit toen ik voor het eerst de term ‘anti-vaxxer’ tegenkwam. Het artikel beschrijft de mythes die de anti-vaccinatiebeweging aansturen, samen met bewijs dat ze allemaal ontkracht.
Het was mijn eerste kennismaking met de feiten.
Dit artikel legt uit hoe de beruchte studie van Andrew Wakefield die autisme in verband bracht met vaccins snel in diskrediet werd gebracht vanwege ernstige procedurefouten. Sindsdien hebben duizenden onderzoeken zijn bevindingen niet herhaald. (Desondanks blijft de Wakefield-studie een populair referentiepunt onder tegenstanders van vaccins.)
Maar wat me het meest opviel, was het grotere punt van de auteur: in de geschiedenis van de geneeskunde zijn er maar weinig prestaties die de samenleving sterker hebben geprofiteerd dan vaccins. Dankzij een wereldwijd vaccininitiatief in de jaren zestig hebben we pokken uitgeroeid, een ziekte die
Ironisch genoeg heeft het immense succes van vaccins het voor sommigen gemakkelijk gemaakt om te vergeten waarom ze in het begin zo belangrijk waren.
Het nu beruchte
‘We zien er niet zo veel van [the measles] zoals we deden in de jaren vijftig ”, zegt Ernst. “Zonder die geschiedenis en die dingen waarmee we geconfronteerd worden, is het gemakkelijker voor mensen om nee te zeggen tegen een vaccin.”
De ongemakkelijke waarheid – een waarheid die mijn eigen familie niet erkende – is dat niet vaccineren het leven van mensen in gevaar brengt.
In 2010 stierven in Californië 10 baby’s aan kinkhoest, melden staatsfunctionarissen. De 9.000 gevallen van dat jaar waren de meest gerapporteerde gevallen in de staat in 60 jaar. Nog ontnuchterder: de schattingen van de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) tussen
Vaccins in de gouden eeuw van alternatieve geneeswijzen
Het was 2005 toen mijn moeder me naar huis reed en met me over vaccins sprak. Het is nu 2018 en alternatieve geneeskunde is mainstream geworden.
Gwyneth Paltrow’s Goop – een weelderig wellnessmerk gebouwd op marketing in plaats van op wetenschap – is $ 250 miljoen waard. Hoewel het merk van Paltrow geen standpunt heeft ingenomen over vaccins, schikte het bedrijf eerder dit jaar een rechtszaak van $ 145.000 wegens het indienen van ongegronde gezondheidsclaims. Hun partnerschap met Conde Nast werd ook ontbonden toen het tijdschrift Goop niet slaagde voor de feitencontrole.
Veel alternatieve geneeswijzen zijn onschadelijk. Die zoutlamp verbetert waarschijnlijk je humeur niet, maar het doet je ook geen pijn.
Maar de bredere houding die we kunnen kiezen en de wetenschap kiezen om in te geloven, is een gladde helling. Een die kan leiden tot meer consequente beslissingen die meer dan onszelf aangaan, zoals ervoor kiezen om niet te vaccineren.
Ernst geeft toe dat de vaccinscepsis toeneemt, maar ze is hoopvol. In haar ervaring is de radicale kant van de beweging – degenen wier geest onveranderlijk is – een uitgesproken minderheid. Ze gelooft dat de meeste mensen bereikbaar zijn.
“Je kunt degenen bereiken die op het hek staan door ze een beter basiskennis te geven van hoe vaccins werken”, zegt ze.
“Vaccins helpen uw natuurlijke immuniteit verder. Door het bloot te stellen aan een variant van een virus of bacterie die zwakker is dan het echte, leert je lichaam en is het beter uitgerust om een infectie in het echte leven te bestrijden. Ja, er kunnen zeldzame bijwerkingen optreden. Maar in het algemeen, [vaccines] zijn veel veiliger dan het krijgen van de ziekte zelf. ”
Ik zei onlangs tegen mijn moeder dat ik veel van de vaccins had gekregen die ik als kind had gemist. Ze antwoordde vaag: “Ja, dat was waarschijnlijk een goed idee.”
Op dat moment was ik verrast door haar nonchalance. Maar ik denk dat ik het nu begrijp.
Als moeder van jonge kinderen was ze buitengewoon bang dat ze een beslissing zou nemen die mijn broer en mij blijvende schade zou berokkenen. Hierdoor ontwikkelde ze vaak radicale, gepassioneerde meningen.
Maar we zijn nu volwassenen. De angsten die haar oordeel ooit vertroebelden, behoren tot het verleden.
Ginger Wojcik is assistent-redacteur bij Greatist. Volg meer van haar werk op Medium of volg haar op Twitter.
