Voordat ik een diagnose kreeg, wilde een deel van mij niet weten of ik een psychische aandoening had.
Ik begon mijn schrijfcarrière op 22-jarige leeftijd, toen mijn vroege symptomen van een bipolaire stoornis begonnen. Ik werkte als muziekjournalist voor een lokaal online tijdschrift in Phoenix.
Zoals de meeste jonge volwassenen, was ik nog steeds aan het uitzoeken wie ik was en wat ik wilde van het leven. Ik had het gevoel dat alles voor mij mogelijk was, en ik had het druk om een jonge schrijver te zijn die uitkeek naar de toekomst. Ik was niet voorbereid op wat er ging gebeuren.
Veranderingen in mijn humeur en gedrag opmerken
Rond de winter merkte ik dat mijn mentale toestand veranderde. Het begon langzaam en begon de komende maanden te bouwen.
Het eerste symptoom was dat ik snakte naar slaap. Elke dag crashte ik nadat ik thuiskwam van mijn werk en sliep tot het avondeten.
Naast dat ik de hele tijd sliep, stopte ik met het schrijven van zoveel mogelijk muziekartikelen. De spanning van het gezelschap van mensen en livemuziek vervaagde. Het gaf me niet dezelfde voldoening als voorheen. Ik begon plannen met vrienden af te zeggen, omdat ik gewoon te moe was om met ze om te gaan.
Al snel deed ik alleen maar werken en slapen. Op dat moment wist ik dat er iets niet klopte.
Ik sprak destijds met mijn vriend en legde uit dat alles vroeger zo leuk en opwindend aanvoelde, maar nu voelde het alsof de wereld grijs en saai werd. Hij vertelde me dat hij eerder met depressies te maken had gehad en raadde me aan om met een arts te praten over mijn recente veranderingen.
De eerste afspraak
Uiteindelijk heb ik een afspraak gemaakt met mijn huisarts. Toen ik hem zag, gaf hij me een beoordeling van twee pagina’s: een voor depressie en een voor angst. Mijn resultaten waren voor beide hoog.
Hij raadde me aan naar een psychiater te gaan voor een formele diagnose, maar hij gaf me ook een recept voor Prozac om te helpen met mijn depressiesymptomen. Ik vulde mijn recept in en bad dat het zou werken, want dat weekend ging ik naar een muziekfestival in Californië.
En ja hoor, de Prozac leek een wondermiddel. Ik was zo opgewonden dat ik niet kon slapen, ook al zou ik dat willen. Het hele weekend was een waas en ik deed tijdens het festival dingen die ik normaal niet zou doen. Ik was een heel ander persoon.
Ik nam willekeurige drugs, dronk zoveel als ik kon, had een one-night-stand en kreeg weinig tot geen slaap. In gedachten dacht ik dat ik eindelijk losliet en de definitie was van de gemiddelde feestende 22-jarige.
Ik was wild en vrij en onoverwinnelijk.
Toen ik thuiskwam, verdween het hoogtepunt van het weekend net zo snel als het kwam. Ik was depressiever dan ik me ooit in mijn leven had gevoeld. Simpele taken, zoals douchen of tanden poetsen, voelden als een enorme uitdaging. Ik begon er zelfs aan te denken dat ik dood wilde om de intense depressie te stoppen.
Ik begreep niet waarom de Prozac die mijn arts had voorgeschreven niet meer werkte. Gelukkig was mijn afspraak met de psychiater maar over een paar dagen. Eindelijk kon ik erachter komen wat er met me aan de hand was.
Als u enkele van deze extreme gedachten of gedragingen ervaart, is het misschien tijd om met een psychiater te praten. Zij kunnen u inzicht geven in deze gevoelens en kunnen op basis van uw symptomen een juiste diagnose stellen.
(Eindelijk) een diagnose krijgen
Ik had nog nooit een psychiater gezien en wist niet wat er ging gebeuren. Van wat ik op tv en in films heb gezien, praten psychiaters lang met je en stellen ze je vragen om erachter te komen wat er met je aan de hand is.
Het blijkt dat dit vrij nauwkeurig is.
Het is de taak van een psychiater om te zoeken naar patronen in je gevoelens, gedachten, gedragingen en achtergrond om te beslissen of je met een psychische aandoening leeft. Ze stellen u specifieke vragen over uw hele medisch dossier, maar ook over uw persoonlijke leven.
Enkele van deze persoonlijke vragen zijn:
- Wat is uw huidige woonsituatie?
- Heeft u ooit drugs of alcohol gebruikt, en zo ja, hoe vaak?
- Heb je ervaringen met misbruik?
- Is er een geschiedenis van psychische aandoeningen in uw familie?
Het duurde ongeveer een uur om alle vragen te beantwoorden en ik was uitgeput toen hij me eindelijk een diagnose gaf.
“Nou, op basis van uw antwoorden en familiegeschiedenis van psychische aandoeningen, geloof ik dat u een bipolaire stoornis heeft,” zei hij.
De emotionele high die ik in Californië had gevoeld, was een manische episode, zei hij, waarschijnlijk veroorzaakt door de Prozac. Hoewel Prozac kan helpen bij depressiesymptomen, kan het ook bijdragen aan manische episodes bij mensen met een bipolaire stoornis.
Mijn ergste angst werd werkelijkheid: ik had een ongeneeslijke en onzichtbare ziekte die mijn hele leven zou veranderen.
Mijn angsten waren typisch
Hoewel ik wilde weten wat er met me aan de hand was, was ik nerveus over wat de diagnose zou zijn.
Voordat ik naar de dokter ging, gingen er veel gedachten door mijn hoofd:
- “Wat als er iets vreselijks aan de hand is?”
- “Misschien ga ik gewoon door een moeilijke tijd.”
- “Is dit allemaal nodig?”
Voordat ik een diagnose kreeg, wilde een deel van mij niet weten of ik een psychische aandoening had. Als ik dat deed, nam ik aan dat dat betekende dat mijn leven volledig zou veranderen. Ik dacht dat als ik niet het label van een diagnose had, ik kon doen alsof alles in orde was. Ik zou eigenlijk niet hoeven uit te leggen wat er mis was.
Terugkijkend kan ik begrijpen waarom ik bang was, maar ik ben blij dat ik bleef vechten voor mijn geestelijke gezondheid en welzijn.
De psychiater schreef me onmiddellijk medicatie voor om de symptomen van zowel manie als depressie te behandelen. Hij gaf me ook een lijst met therapeuten die onder mijn ziektekostenverzekering vielen.
Ik koos een therapeut en begon haar regelmatig te zien. Ze hielp me al mijn gevoelens over mijn recente diagnose te ontwarren, inclusief mijn verlies, woede, verdriet en verwarring. De medicatie begon na een paar weken te werken.
Mijn weg naar het vinden van een consistente behandeling was rotsachtig, maar het nemen van die eerste stap om een formele diagnose te krijgen, veranderde mijn leven.
Mijn advies als je bang bent om de diagnose te krijgen
Uw eerste idee van wat u moet doen als u een psychische aandoening ervaart, is misschien uw symptomen Googlen. Dit is niet per se een slechte plek om te beginnen, maar je kunt jezelf ervan overtuigen dat je iets hebt wat je niet hebt.
Het zoeken naar een professional is de enige zekere manier om te bepalen of u een aandoening heeft die moet worden behandeld.
Ik had het geluk dat ik een degelijke ziektekostenverzekering had en een professionele zorgverlener die me kon doorverwijzen. Beide factoren maakten het veel gemakkelijker om door de geestelijke gezondheidszorg te navigeren, maar dit is niet het geval voor veel mensen.
Als verzekering of kosten een probleem zijn, controleer dan op goedkope of glijdende schaalpraktijken in uw regio. Je kunt ook contact opnemen met lokale universiteiten, omdat ze soms gratis of goedkope zorg bieden aan afgestudeerde studenten in de psychiatrie of psychologie.
Gewoon online zoeken naar “psychiater” [city you live in] gratis” kan u in contact brengen met opties die elders mogelijk niet worden weergegeven.
In de Verenigde Staten kunt u ook gebruik maken van de Health Resources Services Administration’s .
Houd bij het voorbereiden van uw afspraak rekening met het volgende:
- Overweeg om de veranderingen op te schrijven die je hebt opgemerkt in je gedachten en gedrag. Neem deze notities mee naar de afspraak.
- Maak een lijst van alle medicijnen, vitamines of supplementen die u momenteel gebruikt.
- Vraag een familielid of er een familiegeschiedenis is van psychische aandoeningen
- Wees zo eerlijk mogelijk over uw medische en persoonlijke geschiedenis. Dit kan ongemakkelijk aanvoelen, maar het is cruciale informatie voor een juiste diagnose. Onthoud: de psychiater ziet elke dag een verscheidenheid aan mensen en je zult waarschijnlijk niets zeggen dat ze nog niet eerder hebben gehoord. Ze zijn er gewoon om een diagnose te stellen, niet om een oordeel te vellen.
het komt neer op
Je bent je eigen beste advocaat. U weet ook het beste als het gaat om veranderingen in uw geestelijke gezondheid.
Als je een diagnose krijgt waar je het niet mee eens bent, is het oké om meer details te vragen over waarom ze een specifieke diagnose hebben gesteld. Ook kunt u bij iemand terecht voor een second opinion. Jij hebt de controle over het zetten van deze belangrijke en moedige eerste stap.
Sarah Chavera Edwards is een Mexicaans-Amerikaanse schrijver gevestigd in Phoenix, Arizona. Ze pakt verschillende onderwerpen aan, zoals geestelijke gezondheid, problemen met de Latino-gemeenschap en interpersoonlijke relaties door middel van zowel artikelen als creatief schrijven. Ze schrijft momenteel een memoires over haar ervaring met een bipolaire stoornis.