Door het genetisch materiaal te veranderen, kunnen de koppotigen zich snel aanpassen aan temperatuurschommelingen
Californische marktinktvis (Doryteuthis opalescens), zoals deze jongen, aanpassingen maken in genetisch materiaal, RNA genaamd, dat de wezens kan helpen zich snel aan te passen aan veranderingen in de watertemperatuur.
WASHINGTON — Inktvissen hebben geen thermostaten om de oceaantemperaturen te regelen. In plaats daarvan passen de koppotigen RNA aan om zich aan te passen aan ijskoude wateren, suggereert een studie.
Gewoonlijk worden genetische instructies gecodeerd in DNA getrouw gekopieerd naar boodschapper-RNA of mRNA en vervolgens naar eiwitten. Maar inktvissen en andere koppotigen met een zacht lichaam bewerken veel van hun mRNA’s zodat de resulterende eiwitten enkele andere bouwstenen bevatten dan in het DNA zijn ingeschreven (SN: 25-03-20; SN: 4/6/17).
“Bij deze dieren wordt 60 procent of meer van hun eiwitten daadwerkelijk opnieuw gecodeerd. Dit is verbazingwekkend in vergelijking met hoe [rarely RNA] bewerken wordt gebruikt bij zoogdieren”, zei moleculair bioloog Kavita Rangan op 5 december tijdens Cell Bio 2022, de jaarlijkse gezamenlijke bijeenkomst van de American Society for Cell Biology en de European Molecular Biology Organization.
Science News-koppen, in je inbox
Headlines en samenvattingen van de laatste Science News-artikelen, elke vrijdag in je mailbox bezorgd.
Dankjewel voor het aanmelden!
Er is een probleem opgetreden bij het aanmelden.
Rangan, van de Universiteit van Californië, San Diego, onderzocht de gevolgen die bewerken heeft op eiwitten die kinesins worden genoemd. Die moleculaire motoren vervoeren vracht door cellen langs eiwitbanen die microtubuli worden genoemd. Problemen op de cellulaire spoorweg kunnen leiden tot disfunctioneren of overlijden van cellen en kunnen bijdragen aan ziekte (SN: 12/12/19).
Uitgekomen inktvissen worden een dag in koud water van 6° Celsius gehouden bewerkte mRNA’s voor een kinesine-eiwit anders en zwaarder dan jongen die in warm water van 20 ° C worden geplaatst, vond Rangon.
Vervolgens maakte ze in het laboratorium een onbewerkte versie en verschillende bewerkte versies van kinesin en vergeleek ze de bewegingen van de eiwitten op microtubuli. In de kou bewoog onbewerkte kinesine langzamer, legde kortere afstanden af en viel vaker van microtubuli-sporen dan wanneer het warm was.
Twee van de bewerkte kinesines, zoals die gemaakt door inktvis in koud water, bewogen iets langzamer dan het onbewerkte eiwit. Maar de gerenoveerde versies klampten zich vaker vast aan microtubuli en hadden langere runs dan onbewerkte kinesin. “Dit suggereert dat hercodering ervoor kan zorgen dat kinesin op zijn sporen blijft en verder kan reizen”, zei Rangan.
Het veranderen van sommige op aanvraag gemaakte RNA’s in plaats van het permanent veranderen van DNA kan inktvissen meer flexibiliteit geven om zich aan te passen aan fluctuerende oceaantemperaturen, zei ze.
Dit artikel werd ondersteund door lezers zoals jij.
Onze missie is om nauwkeurig, boeiend nieuws over de wetenschap aan het publiek te verstrekken. Die missie is nog nooit zo belangrijk geweest als nu.
Als nieuwsorganisatie zonder winstoogmerk kunnen we het niet zonder u.
Uw steun stelt ons in staat om onze inhoud gratis en toegankelijk te houden voor de volgende generatie wetenschappers en ingenieurs. Investeer in kwaliteitsvolle wetenschapsjournalistiek door vandaag nog te doneren.
