Katydids hadden 160 miljoen jaar geleden de vroegst bekende insectenoren

Meer dan 100 miljoen jaar geleden domineerden het getjilp van insecten, bekend als katydids, de geluiden van de nachten op aarde. Nu onthullen fossielen hoe de katydidoren die die geluiden hoorden eruit zagen.

Vierentwintig fossielen van ongeveer 160 miljoen jaar oude katydiden die in China zijn opgegraven, vertegenwoordigen de vroegst bekende insectenorenrapporteren onderzoekers op 12 december Procedures van de National Academy of Sciences.

Deze oude geluidssensoren – identiek aan die gevonden op de katydiden van vandaag – hebben mogelijk de eerste korteafstands-, hoogfrequente oproepen van welke aard dan ook opgepikt, waardoor de insecten zich konden verbergen voor roofdieren.

Insecten waren de eerste landbewoners die geluidsgolven door de lucht stuurden, waardoor de wezens over grotere afstanden konden communiceren dan het zicht vaak toelaat (SN: 7/15/21). Terwijl sommige insecten hun antennes gebruiken om trillingen in de lucht te detecteren, hebben katydiden zoogdierachtige oren die een trommelvlies gebruiken om te horen (SN: 15-11-12). Maar omdat goed bewaarde trommelvliezen van insecten zeldzaam zijn in het fossielenbestand, is het onduidelijk hoe katydidoren zijn geëvolueerd, zeggen paleontoloog Chunpeng Xu van het Nanjing Institute of Geology and Paleontology in China en collega’s.

Analyses van de Chinese fossielen duwen het bekende record van het vermogen van mannelijke en vrouwelijke katydidoren om te luisteren naar potentiële partners of mannelijke concurrenten naar het midden van het Jura, tussen 157 miljoen en 166 miljoen jaar geleden. De vorige recordhouders voor oudste insectenoren, katydiden en krekels gevonden in Coloradozijn ongeveer 50 miljoen jaar oud.

Bovendien kunnen geluidsproducerende structuren op 87 gefossiliseerde mannelijke katydid-vleugels uit China, Zuid-Afrika en Kirgizië – die dateren van ongeveer 157 miljoen tot 242 miljoen jaar geleden – een verscheidenheid aan getjilp hebben gegenereerd, waaronder hoogfrequente oproepen tot 16 kilohertz . (Mensen kunnen ter vergelijking frequenties horen van ongeveer 20 hertz tot 20 kilohertz.)

Hoogfrequent getjilp reikt niet ver, waardoor katydiden over korte afstanden zouden kunnen communiceren. Zo’n eigenschap kan nuttig zijn geweest omdat het gehoor van zoogdieren rond dezelfde tijd verbeterde, zegt Xu. Het beperken van het bereik van sommige oproepen had katydids kunnen helpen zich te verbergen voor roofzuchtige afluisteraars op jacht naar een insectenfeest.